Το line up της συγκεκριμένης συναυλίας ήταν πολύ δύσκολο να κρατήσει του φίλους του ακραίου ήχου μακριά από το Gagarin το βράδυ της Δευτέρα 25 Νοεμβρίου.
Μία μπάντα που έχει καθιερωθεί ως ένα από τα σημαντικότερα ονόματα της post/prog σκηνής (The Ocean), μία ανερχόμενη με έναν εξαιρετικό πρόσφατο post rock δίσκο στις αποσκευές τις (Tides From Nebula) και μία δυναμική sludge/post (Abraham) θα παρελάμβαναν αυτό το βράδυ και φροντίσαμε να είμαστε εκεί από νωρίς για να μην χάσουμε ούτε λεπτό.
Έχοντας διαβάσει πολλά καλά λόγια για τις live εμφανίσεις τους και έχοντας μείνει εντυπωσιασμένος από την τελευταία τους δουλειά περίμενα πολλά από τους Abraham. Ο μέτριος ήχος στην αρχή επισκίασε τις όποιες προσδοκίες μου αλλά η δυναμική παρουσία των 5 Ελβετών άφησε αυτό το μικρό ξίνισμα στην άκρη και επικεντρώθηκα στο show των υπέρ- ενεργητικών Abraham.
Με ένα χαρισματικό drummer που κατόρθωνε να αποδίδει άψογα τα καθαρά (κυρίως) φωνητικά και έναν εκστασιασμένο τραγουδιστή να σκαρφαλώνει στα ηχεία και να γονατίζει στην σκηνή εκλιπαρώντας για λύτρωση (?) κατάφεραν αναμφίβολα να καθηλώσουν τα βλέμματα από την αρχή.
Δυστυχώς όμως η συνολική εικόνα τους δεν ικανοποίησε. Παρά την ενέργεια που έβγαζε η μπάντα στην σκηνή έμοιαζε πως κάτι έλειπε από τις απόδοση των συνθέσεων. Αν μπορούσα να χαρακτηρίσω την παρουσία των Abraham με μία φράση αυτή θα ήταν: “Πολύ φασαρία για το τίποτα”.
Το setlist τους παρμένο από τις δύο τελευταίες δουλειές τους περιλάμβανε εξαιρετικά κομμάτια ( Man the Serpent, New King – Dark Prophet, Start With A Heartbeat) αλλά δυστυχώς η απόδοση τους ζωντανά δεν τα απογείωνε όπως και θα περίμενα. Οι Abraham έμοιαζαν να επικεντρώνονται στην σκηνική τους παρουσία, η οποία τελικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υπερβολική και επιτηδευμένη. Το γεγονός ότι ο κιθαρίστας τους αντικαταστάθηκε εκτάκτως από τον Jonathan των The Ocean, ο κακός σχετικά ήχος καθώς και το ότι ο Renzo (φωνητικά) έμοιαζε αρκετά “κομμάτια” για να κρατηθεί στα πόδια του ίσως να επηρέασαν την εμφάνιση τους.
Μέτρια εμφάνιση, από μία μπάντα με εξαιρετικό υλικό. Αρκούμαι να την χαρακτηρίσω ως μία απλά άτυχη στιγμή.
ABRAHAM Setlist
Man the Serpent
New King
Dark Prophet
Carcasses
The Chymical Fiancé
Hellsinki
Coyote Versus Machete
Start With a Heartbeat
Μετά από περίπου 40 λεπτά όπου και διήρκεσε η εμφάνιση των Abraham και ύστερα και από το απαραίτητο διάλειμμα για την προσαρμογή της σκηνής στα γούστα και τις προτιμήσεις των Tides From Nebula ξεκίνησε η παράσταση των Πολωνών.
Η έλλειψη φωνητικών και το σαφώς πιο ήρεμο υλικό τους, άφηνε ένα ερωτηματικό να πλανάται στο κατά πόσο θα μπορούσαν να κρατήσουν το αυξανόμενο εκείνη την ώρα κοινό σε εγρήγορση. Η απάντηση είναι απλή: “Πολύ άνετα”. Χωρίς θεατρινισμούς και υπερβολές και βασίζοντας το setlist τους στην τελευταία δισκογραφική τους δουλειά έκαναν τον κόσμο να χαμογελάει από ικανοποίηση και να κουνάει ρυθμικά το κεφάλι του στις post ιαχές των συνθέσεων.
Η “γεμάτη” reverb κιθάρα του Adam καθώς και το όλο στήσιμο της μπάντας και ο φωτισμός της σκηνής δημιουργούσαν ένα θεατρικό σκηνικό στο οποίο η ένταση της παράσταση αυξάνονταν σταδιακά. Ιδιαίτερες εκπλήξεις και κάτι το αξιοσημείωτο η αλήθεια είναι πως δεν έγινε στα 45 περίπου λεπτά όπου και διήρκεσε η εμφάνισή των Tides From Nebula. Ωστόσο κατάφεραν να “αγκαλιάσουν” το κοινό που στο τέλος χειροκρότησε έντονα για αυτή την ατμοσφαιρική και “πλούσια” παράσταση που μας πρόσφεραν.
Μία παράσταση που έμοιαζε το καλύτερο intro για τους The Ocean που ακολουθούσαν.
TIDES OF NEBULA Setlist
Laughter of Gods
Only With Presence
Up From Eden
Hollow Lights
It Takes More Than One Kind of Telescope to See the Light
The Fall of Leviathan
Tragedy of Joseph Merrick
Προσωπικά πιστεύω ότι το Pelagial είναι ένας εξαιρετικός δίσκος και είχα πληροφορηθεί ότι στην περιοδεία τους οι The Ocean φρόντιζαν να το αποδίδουν ολόκληρο (ή σχεδόν) οπότε λίγο πολύ ήξερα τι να περιμένω από θέμα setlist. Πράγματι εκπλήξεις δεν υπήρχαν στο κύριο set και από το intro του Epipelagic μέχρι το τέλος του Ecstasian: De Profundis άκουσα αυτά που περίμενα.
Αυτό που δεν περίμενα ήταν το πόσο καταπληκτική μπάντα είναι η The Ocean, live. Πρώτη φορά που έβλεπα τη μπάντα ζωντανά και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Είχα να νιώσω έτσι από την πρώτη φορά που είδα τους Isis στο Ροδον το 2009. Και δεν συζητάμε μόνο το παικτικό μέρος της υπόθεσης. Όλα τα μέλη γνωρίζουν το όργανό τους στα τέρματα και φρόντιζαν να το αποδεικνύουν κάθε δευτερόλεπτο που πέρναγε χωρίς ποζεριές και καραγκιοζιλίκια. Ο καθένας γνώριζε τον ρόλο του στην σκηνή με τον Jonathan (κιθάρα) και ιδιαίτερα τον Loïc (φωνητικά) να αποδεικνύονται μακράν πιο ενεργητικοί από τους υπόλοιπους.
Δε θυμάμαι πραγματικά πόσες φορές το Loïc σέρφαρε στα υψωμένα χέρια του κοινού που όσο πέρναγε η ώρα τόσο πιο ένθερμο γινόταν. Αποκορύφωμα σίγουρα η πτήση του από τον εξώστη του Gagarin στην ασφάλεια των χεριών του κοινού και το ταξίδι της επιστροφής στην σκηνή. Καταπληκτικός frontman με απίστευτες φωνητικές ικανότητες. Δυσκολεύομαι να σκεφτώ τέτοιες εναλλαγές από καθαρά σε brutal με τόσο μεγάλη επιτυχία και άνεση (Åkerfeldt, ίσως). Σίγουρα ότι καλύτερο στο είδος του.
Η άνοδος στην σκηνή του Renzo των Abraham για να τραγουδήσουν παρέα το Demersal:Cognitive Dissonance αγκυροβολημένοι πάνω στα sub-woofers προσέθεσε και αυτό μία ευχάριστη πινελιά στην “ζωγραφιά” των The Ocean. Και αφού τα συναισθήματα εφορίας μας κατέκλυζαν, αφού οι The Ocean αποχώρησαν για λίγο από την σκηνή ήρθε η ώρα για την δεύτερη πράξη του έργου.
Τα Firmament και Shamayim δημιούργησαν ακόμη μεγαλύτερο πανικό στο ήδη εκστασιασμένο κοινό και τα Origin of Species και Origin of God ήρθαν να αποτελειώσουν οποιαδήποτε αμφιβολία μπορεί να είχε μείνει και στον πιο επικριτικό φίλο του είδους.
Προσωπικά φαντάζει πολύ δύσκολο για κάποιον να μην συγκινήθηκε – πωρώθηκε από αυτή την επιβλητική παρουσία των The Ocean. Η εμφάνιση τους είχε μια σταδιακή ανοδική διαβάθμιση στην ένταση και την πώρωση τόσο των ίδιων όσο και του κοινού και αυτό έμοιαζε να είναι προϊόν δουλειάς των ίδιων.
Μας πήγαιναν και μας έκαναν ότι ήθελαν εκείνο το βράδυ και απέδειξαν ότι ο σύγχρονος σκληρός ήχος και οι σύγχρονες μπάντες τις μουσικής που αγαπάμε δεν χρειάζονται ούτε ποζεριές ούτε τσάμπα μαγκιές για να είναι επιβλητικές και δυναμικές.
THE OCEAN Setlist
Epipelagic
Mesopelagic: Into the Uncanny
Bathyalpelagic I: Impasses
Bathyalpelagic II: The Wish in Dreams
Bathyalpelagic III: Disequillibrated
Abyssopelagic I: Boundless Vasts
Hadopelagic II: Let Them Believe
Demersal: Cognitive Dissonance
Benthic: The Origin of Our Wishes
Shamayim
Firmament
The Origin of Species
The Origin of God
Εν κατακλείδι, δεν νομίζω ότι κανείς έφυγε παραπονεμένος την Δευτέρα το βράδυ και αφήνει μια πικρία το γεγονός ότι το Gagarin έμεινε μισοάδειο. Ακόμη και η σχετικά μέτρια εμφάνιση των Abraham φρόντισε να μας βάλει στο κλίμα και να μας ζεστάνει για τις δύο εξαιρετικές μπάντες που ακολούθησαν. Το απλό συμπέρασμα που μπορώ να βγάλω για το συγκεκριμένο event είναι ότι οι The Ocean είναι υπέρ- μπάντα και ότι όσοι δεν ήρθαν έχασαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα εξαιρετικό event. Ο καιρός ήταν καλός και το εισιτήριο χαμηλό οπότε… κακό του κεφαλιού τους.
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
555 
