Το περσινό “Poison In Black” των εξ Ιταλίας Hollow Haze, μου είχε αφήσει γλυκιά γεύση.
Θες η έφεση στη μελωδία, θες οι σαφώς επηρεασμένες από τα ‘90s συνθέσεις, θες η κιθαριστική προσέγγιση του Nick Savio, το σχήμα μου τράβηξε την προσοχή και περίμενα τη συνέχεια.
Το κύριο πρόβλημα των Hollow Haze είναι η αδυναμία τους να κρατήσουν άνθρωπο πίσω από το μικρόφωνο… Ο μόνος που κατάφερε και τραγούδησε σε δύο δίσκους τους ήταν ο Alex “Ramon” Sonato, ο οποίος αποτελεί παρελθόν για τη μπάντα, με τον Fabio Lione να αναλαμβάνει χρέη frontman.
Δεν ξέρω αν η πρόσληψη του Lione ήταν στρατηγική, ώστε να λειτουργήσει ως κράχτης, αλλά ο συνδυασμός του με τον Sascha Paeth στην καρέκλα του παραγωγού, “φωνάζει” πως το σχήμα αναζητά την ευρύτερη αναγνώριση.
Ε, λοιπόν, όταν πας για τα πολλά, χάνεις και τα λίγα… Ενώ δηλαδή οι Hollow Haze είχαν μια συμπαθέστατη, και πάνω από όλα ανοδική, πορεία, καταφέρνουν με το “Countdown to Revenge” να ακουστούν ως ένα project μισθοφόρων που μουσικά δεν ξεχωρίζει από πάμπολλες άλλες κυκλοφορίες του είδους. Η υπερπροσπάθεια για κάτι πιο “φαντεζί” φαίνεται, ενώ μερικές συνθέσεις βασίζονται αποκλειστικά στην ερμηνευτική δεινότητα του Fabio Lione, ο οποίος, όπως έχω ξαναγράψει, μου είναι πολύ πιο συμπαθής εκτός Rhapsody of Fire.
Ίσως αν επιτέλους στέριωνε το group σε ότι αφορά τον τραγουδιστή, να έβρισκε καλύτερα πατήματα, ενώ δεν αποκλείω την πιθανότητα το υλικό να είχε γραφτεί όσο βρισκόταν ακόμη ο Sonato στο σχήμα, με αποτέλεσμα τα κομμάτια να προορίζονταν για τον ίδιο, κάνοντας έτσι το έργο του Lione ακόμη πιο δύσκολο.
Κοιτώντας λοιπόν πέρα από την όποια συμμετοχή, και κρίνοντας το μουσικό τομέα, οι Hollow Haze μένουν στάσιμοι και, για το γράφοντα, καταρρίπτουν πρόσκαιρα τη δυνατότητα ευρείας αναγνώρισης, καθώς το “Countdown to Revenge” είναι παρωχημένο και δίχως ουσιαστικά ηχητικά θέλγητρα, πέρα από 2-3 όντως καλές στιγμές.
525 
