Παρότι επιστήμονες και θεολόγοι δεν έχουν καταλήξει, για καθαρά πολιτικούς λόγους, στο ασφαλές για όλους εμάς συμπέρασμα ότι ο Lemmy είναι όντως ο Θεός εμείς θα συνεχίσουμε να προσευχόμαστε πάνω από τη Σιδεροκεφαλή ξέροντας ότι εκεί βρίσκεται η αλήθεια.
Ίσως η μοναδική μπάντα στο κόσμο για την οποία νιώθω πραγματικά αχρείαστος στο να γράψω ένα κείμενο υποτυπώδους κριτικής η έστω απλής περιγραφής μιας κυκλοφορίας τους. Το μόνο που θα ήθελα να πω είναι ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο Lemmy και τη παρέα του που είναι ακόμα εδώ και μας κάνουν τη τιμή και κυκλοφορούν δισκάρες που έχουν φτάσει το μύθο τους σε επίπεδα επίσημης θρησκείας εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Έχοντας σοκαριστεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού από τα νέα για τα προβλήματα υγείας του Lemmy δεν ήξερα πραγματικά τι να περιμένω. 21ο album με τον απλό και λιτό τίτλο, “Aftershock”. Καλύτερος τίτλος δεν θα μπορούσε να δοθεί. Τελειώνοντας την ακρόαση πιάνω τον εαυτό μου με το στόμα ανοιχτό να προσπαθώ να συνέλθω από τους 14 οργασμούς συνολικής διάρκειας 47 λεπτών.
Το album έχει όλα μα όλα εκείνα τα στοιχεία που έχουν δημιουργήσει το μύθο των Motorhead ξεχωρίζοντας τους από όλες τις μπάντες ανά την υφήλιο. In your face βρώμικο Rock N Roll στo εναρκτήριο “Heartbreaker” με τον τσαμπουκά σε υψηλά επίπεδα σε αρκετά κομμάτια (“Going to Mexico”, “End of Time”, “Paralyzed”, “Do you believe”). Ελάχιστα πεσμένες ταχύτητες στα θεϊκά “Silence when you speak to me”, “Death Machine” και “Coup De Grace”.
Οι bluesιές δεν θα μπορούσαν να λείψουν και ευτυχώς γιατί και οι αλήτες θέλουν τα ρομάντζα τους (αλλιώς δεν θα ήταν σωστοί αλήτες). Τα “Dust and Glass” και “Lost Woman Blues” συνεχίζουν τη παράδοση των μεθυστικών και σχετικά slow κομματιών των Motorhead που προσωπικά θεωρώ τις μεγάλες εκπλήξεις των κυκλοφοριών τους. Ο ύμνος του album όμως είναι το “Queen of the Damned”, κομμάτι που έχει βγει από τα σπλάχνα του “Ace of Spades” (ακούστε το και θα αρχίσετε να μιλάτε σουαχίλι από την ταραχή).
Μην ξεχάσω να αναφερθώ και στην εκπληκτική φόρμα που βρίσκεται Cambell και Dee. Οι Motorhead δεν είναι μόνο Lemmy. Ο Θεός έχει και δεξί και αριστερό χέρι και στη συγκεκριμένη περίπτωση η βοήθειά τους είναι τεράστια. Η παραγωγή του δίσκου έχει αφεθεί στις ορέξεις του Cameron που για ακόμα μια φόρα έπιασε το feeling και έκανε δουλειά για σεμινάριο. Ηθελημένα ή όχι, η παραγωγή θυμίζει εποχές “Ace of Spades” με τη τωρινή όμως τεχνολογία.
Κάποιοι θα πούνε ότι 14 κομμάτια είναι πολλά και δεν μπορεί όλα να είναι top. Η απάντησή μου είναι πολύ απλή. Κάθε κομμάτι των Motorhead είναι ευλογία. Μακάρι ο δίσκος να είχε 104 κομμάτια. Ας ευχηθούμε όλοι λοιπόν να ξεπεράσει ο Lemmy τα όποια προβλήματα υγείας έχει και να συνεχίσει να ροκάρει τις ζωές μας όπως μόνο αυτός και το crew του ξέρουν.
Αγοράστε το “Aftershock” χωρίς πολλά πολλά.
660 
