Οι KICK έχουν μία μικρή αλλά ενδιαφέρουσα πορεία στο χώρο του βρετανικού melodic hard rock, με δύο καλούς δίσκους και κάποιες συμπαθητικές demo κυκλοφορίες, δισκογραφικά όμως η πορεία τους έχει διακοπεί από το 2004 και το συγκρότημα των αδελφών Chris και Mikey Jones όλο αυτό το διάστημα δεν είχε δείξει κάτι αξιοσημείωτο, εξαιρεμένου ενός σόλο δίσκου του μπασίστα Mikey Jones το 2006 αλλά και μερικά καλά support με τους Thunder και τους Magnum.
Οι KICK λοιπόν επανέρχονται με το “Memoirs” και στα φωνητικά πλέον δεν βρίσκεται ο εξαιρετικός Nick Workman, μιας και έχει αφιερωθεί στο πετυχημένο μουσικό εγχείρημα των VEGA και τον ρόλο του αναλαμβάνει ο Mikey Jones. Το συγκρότημα έχει αρκετές επιρροές από τους Harem Sacrem, Def Leppard και Alice Cooper αλλά και αρκετές από τους Foo Fighters ενώ η φωνή του Mikey Jones ακούγεται ως πιστό αντίγραφο του θρυλικού Alice κάτι που είναι εμφανές συνθετικά σε ολόκληρο “Memoirs” με χαρακτηριστικά τα “Radio”, “Come Back” και “Highway To The Sun”.
Το “Doesn’t Take Much” ακολουθεί τα βήματα των Def Leppard ενώ το “Urban Refugee” ξεφεύγει λίγο από το ύφος της μπάντας μιας και ακούγεται σαν ένα μίγμα του κλασσικού “Ender Sadman” εμπλουτισμένο με garage rock σόλο και BOC ατμόσφαιρα των πρώτων ημερών.
Τραγούδια που ξεχωρίζουν και έδειξαν να ξεφεύγουν από την μετριότητα είναι τα “The Futures Ours”, το μελωδικό “Thrill Seeking Junkie” και το καταπληκτικό “Never Lost That Feeling” με την δυναμική κιθαριστική εισαγωγή του.
Συνολικά το “Memoirs” δεν περιέχει εκείνα τα στοιχεία έμπνευσης και δημιουργίας που θα συγκινήσουν ιδιαίτερα. Φαίνεται ότι η μακρόχρονη αποχή τους από τη δισκογραφία δεν τους έκανε καλό και παρότι ενορχηστρωτικά και στο θέμα της παραγωγής ακούγονται όλα ικανοποιητικά, το τελικό αποτέλεσμα νομίζω αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση μοιρασμένο σε καλές και μέτριες στιγμές.
560 
