Από την Καλιφόρνια με αγάπη!
Μιλάμε για ένα από τα σημαντικότερα thrash bands των 80s, που αν και χάθηκε για χρόνια ξαναγύρισε κοντά μας το 2004.
Το “The Dream Calls For Blood” είναι η τέταρτη τους δουλειά μετά την επαναδραστηριοποίηση τους και ΕΙΝΑΙ η καλύτερη από τις τέσσερις.
Solo που σου ματώνουν τα αυτιά, ουρλιαχτά που θα έβγαζαν φυλακισμένοι σε υπόγεια ανήλιαγα κελιά, τύμπανα τόσο καθαρά και σκληρά που ρίχνουν τοίχους και riffs που παγώνουν και την κόλαση.
O κύριος Osegueda ακούγεται σαν να μην έχει περάσει χρόνος από το λαρύγγι του και δείχνουν στους νέους πως παίζεται το παραδοσιακό thrash metal.
Κολλητικές μελωδίες, φοβερά ρεφρέν, όπως εκείνο του “Fallen”. Μάνα, που είναι οι ζώνη με τις σφαίρες; ΤΗ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ!
Τσαντίλα, πολεμοχαρής ατμόσφαιρα, επικό εξώφυλλο, gang vocals. Τι άλλο θέλεις, ρε φίλε!
Μαζί με τους Osegueda και Cavestany, είναι και ο, για μια δεκαετία, συνοδοιπόρος τους, Τed Aguilar (κιθάρα) και οι νεότεροι Damien Sisson (μπάσο), Will Carroll (τύμπανα).
Είναι το δεύτερο album που κάνουν όλοι μαζί και φαίνεται ότι δέσανε ακόμα περισσότερο τώρα. Η παραγωγή είναι τόσο καθαρή που ακούς κάθε νότα από κάθε όργανο χωρίς να προσπαθείς τεντώνοντας τα αυτιά σου.
Σίγουρα από τις σημαντικότερες και πιο αξιοπρόσεχτες thrash κυκλοφορίες της χρονιάς. Ακούστε για παράδειγμα το άσμα “Detonate” να καταλάβετε!
Δεν είναι αριστούργημα, αλλά έχει τόσο βαριά αρχίδια που αποκλείεται να επιπλέουν στην μπανιέρα!
602 
