Κουλτούρα και κωλτούρα…
Έχω δει πάρα (πάρα) πολλές ταινίες στη ζωή μου. Θες από βαρεμάρα, θες από ανάγκη του να χαζεύω κάτι όταν τρώω, θες επειδή δούλευα σε κάποια φάση σε video club, το αποτέλεσμα είναι να βλέπω σχεδόν τα πάντα. Από τίγκα ανόητες αμερικανιές μέχρι ανεξάρτητο ιρακινό κινηματογράφο (που λέει ο λόγος).
Αυτό που με ενοχλεί όμως είναι η λογική όσων δηλώνουν σινεφίλ, που ακολουθούν τυφλά αυτό που υποτάσσει η εκάστοτε κουλτουρο-μόδα, την οποία συνήθως διαμορφώνουν κάτι κακιασμένες αδερφές που φορούν hipsterάδικα γυαλιά και κασκόλ (ή μπερέ), υπεραναλύοντας οτιδήποτε βλέπουν στο πανί με ύφος χιλίων (και βάλε) καρδιναλίων.
Επίσης όταν γνωρίζω σινεφίλ ανθρώπους που σνομπάρουν οτιδήποτε δεν ανήκει στη σφαίρα της κουλτούρας, θέλω να τους δώσω μια (σινε)φιλική σφαλιάρα μήπως και ξυπνήσουν.
Δεν είναι κακό να βλέπεις ενίοτε και κάτι πιο εύπεπτο, ούτε θα σου χαλάσει το image. Και στην τελική, οκ δε σε υποχρεώνει κανείς… Γιατί όμως πρέπει οπωσδήποτε να βαφτίσεις οτιδήποτε δε συνάδει με τα γούστα σου, ως σκουπίδι; Ειδικά από τη στιγμή που δεν έχεις δει μια ταινία, πως μπορείς να την κρίνεις;
Ναι, πιθανότατα να γνωρίζεις a priori πως πρόκειται για ένα έργο που δε θα σε προβληματίσει, ούτε θα σου αλλάξει τη ζωή, αλλά υπάρχει και αυτή, η πιο ανάλαφρη, πλευρά της ζωής!
Από εκεί και πέρα, όσο και εάν σέβομαι/ γουστάρω τις κουλτουριάρικες ταινίες, τσαντίζομαι με κάποιες οι οποίες βαφτίζονται τοιουτοτρόπως όχι επειδή είναι όντως τέτοιες, αλλά επειδή φέρουν μια (ή και περισσότερες) σκηνές που προκαλούν με το σεξουαλικό τους περιεχόμενο.
Όχι ρε φίλε, το να βάζεις βούτυρο στο αιδοίο της γκόμενας δεν είναι ποιητικό, πώς να το κάνουμε! Νόστιμο, μπορεί, ποιητικό, όχι!
Ίσως κάποιοι θέλουν να σοκάρονται προκειμένου να τους αγγίξει η ταινία… Ή πολύ απλά μερικοί έχουν καταπονημένη σεξουαλική φαντασία και επειδή δε μπορούν να την εξωτερικεύσουν, βαφτίζουν “κουλτούρα” κάποια απωθημένα που αδυνατούν να κάνουν πράξη. Ε, εγώ αυτά τα ονομάζω “κωλτούρα”.
Διότι, άλλο ένα έργο που βασίζεται στο σενάριό του, στην αισθητική του γενικότερα, στη φωτογραφία του κτλ, και άλλο ένα που χρειάζεται είτε κάποια σεξουαλικού τύπου πρόκληση, είτε κάποιο δήθεν intellectuele τερτίπι, μπας και αποτυπωθεί στη μνήμη του θεατή.
Η μεγάλη μου διαμάχη των τελευταίων χρόνων είναι ο “Κυνόδοντας”. Ναι, οκ, σάρωσε σε πολλές κριτικές, βραβεία κτλ, αλλά πέραν του ότι το σενάριο ήταν εμπνευσμένο (προσοχή, όχι αντεγραμμένο, έχει διαφορά) από παλαιότερη ταινία (“El Castillo De La Pureza”), κάτι που αποδυναμώνει τον χαρακτηρισμό “πρωτότυπο” που του αποδόθηκε, δε γνωρίζω το κατά πόσο θα έκανε ντόρο δίχως την αιμομικτική προσέγγισή του.
Αφοριστικός; Ίσως! Πουριτανός; Καθόλου! Απλά αναρωτιέμαι τι κάνει σινεφίλ την “Αυτοκρατορία των Αισθήσεων” (τυχαίο παράδειγμα) και γιατί δεν έχει χαρακτηρισθεί έτσι και η “Εμμανουέλλα”, ή η οποιαδήποτε τσόντα με σενάριο…
Βάλε όσο γυμνό θες, φίλε σκηνοθέτη… Τράβα πλάνο από αερόστατο και κάνε zoom in στο στήθος μιας 73χρονης πριγκίπισσας που φιλάει ένα γλάρο, κανένα πρόβλημα. Αυτό δε σημαίνει αυτόματα όμως πως γυρίζεις κουλτούρα! Μπορεί εν τέλει να έχεις στα χέρια σου μια καλή ταινία, αλλά όχι απαραίτητα ποιοτική.
Όντως έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο αναισθησίας, που προκειμένου να νιώσουμε κάτι χρειαζόμαστε συγκεκριμένες εικόνες; Τι χαζομάρα είναι αυτή;
Ένας σχεδόν δεκάλεπτος βιασμός, έγινε ολόκληρη ταινία και έκοψε πάμπολλα εισιτήρια. Κουλτούρα φίλε…
Στο κάτω κάτω, γούστα είναι αυτά… Από τη στιγμή όμως που οι λογής “έντεχνοι” του cinema κρίνουν και κατακρίνουν τον εύπεπτο κινηματογράφο, ενώ παράλληλα λατρεύουν οτιδήποτε αργό, βασανιστικό και ενίοτε μαζοχιστικό, θεωρώ πως πρέπει να γραφτεί επιτέλους η αλήθεια: πολλοί από αυτούς είναι δηθενάκηδες, που δεν κατανοούν τη διαφορά της κουλτούρας και της “κωλτούρας”. Απλά παρακολουθούν αυτό που προστάζει η προαναφερθείσα κακιασμένη αδερφή και θα τους αρέσει… Γιατί “πρέπει”!
Εκτός και εάν θέλουν να μας πείσουν πως όταν γυρνούν σπίτι από το cinema, βάζουν να παίξει κλασσική μουσική στο μαγνητόφωνο και στη συνέχεια απαγγέλουν Μπρεχτ στη γάτα τους, που έχουν βαφτίσει Λουδοβίκο (ή κάτι παρόμοιο).
Κλείνω με μια συμβουλή: κάντε σεξ, κάνει καλό! Με έναν σύντροφο, με δύο συντρόφους, με πολλούς συντρόφους, ή έστω και μόνοι σας! Αρκεί να βγάλετε τα απωθημένα σας μερικοί!
248 
