Οι Cinderella αποτελούν μία από τις πιο υποτιμημένες hard rock μπάντες των ‘80s.
Ενδεχομένως το απόλυτα κιτς image που λάνσαραν, να τους κατέταξε στην συνείδηση της ροκ κοινότητας, ως μια ακόμα glam metal μπάντα του σωρού, απ’ αυτές που η Δυτική πλευρά των ΗΠΑ έβγαλε κατά κόρον την εποχή εκείνη… Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως την πενταετία 1986-1991 το πιο hot είδος μουσικής και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και στην Ιαπωνία υπήρξε το hard rock στην ευρύτερη εκδοχή του.
Μόνο που οι Cinderella δεν είχαν καταγωγή από το L.A. Ήταν μια blues rock μπάντα της Ανατολικής ακτής με έντονα southern στοιχεία. Ένα πολύ όμορφο μίγμα, Aerosmith- AC/DC… Ίσως η πιο γλυκιά ανακάλυψη του μορφονιού Jon Bon Jovi. Κι αν στο υπερεπιτυχημένο ντεμπούτο τους (Night Songs 1986), φλέρταραν εμφανώς με το μοδάτο εκείνη την εποχή L.A. glam metal, το “Long Cold Winter” αποτέλεσε τον ποιοτικό διάδοχο, ο οποίος κατά τη γνώμη μου αποτελεί την ψυχή των Cinderella.
To άλμπουμ που πάντα ήθελαν να βγάλουν… To άλμπουμ που αγαπήσαμε και συνεχίζουμε να αγαπάμε. Το άλμπουμ που δεν ξεπέρασαν ποτέ, παρά το γεγονός ότι δεν έχουν βγάλει μέτριο άλμπουμ. Κι αν η μουσική του L.A. είναι καλοκαιρινή, τούτοι εδώ πήγαν απέναντι και μας μίλησαν για το Χειμώνα. Άλλωστε η ίδια η ζωή έχει καταλήξει να είναι ένας μακρύς, κρύος χειμώνας, με καλοκαιρινές εκλάμψεις.
Δέκα τραγουδάρες, η μία καλύτερη από την άλλη. Ούτε ένα filler… Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο τραγούδι… Είτε θετικά, είτε αρνητικά… Πρόκειται για ένα σχεδόν τέλειο blues rock άλμπουμ, γεμάτο συναισθήματα, φρεσκάδα, αλητεία, αγυρτεία και φιλοσοφία…
Η ψυχή και αρχηγός των Cinderella, ανέκαθεν ήταν ο Tom Keifer. Ένας ταλαντούχος τραγουδιστής, συνθέτης και lead κιθαρίστας! Ένας τύπος που ενδεχομένως να έκανε μεγαλύτερες κραιπάλες και από τους Motley Crue… Με μια μικρή διαφορά. Τίποτα δεν ήταν επιτηδευμένο. Τίποτα δεν έγινε για να έχουν να γράφουν τα media. Τίποτα δεν έγινε, επειδή ήταν της μόδας. Ο Keifer ήταν ένας γνήσιος συναισθηματικός αλητάμπουρας. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ότι έκανε το έκανε για πάρτη του. Ένας “γύφτος” από τη Philadelphia. Και όλο αυτό “πέρναγε” στη μουσική του.
Μην περιμένετε να σας γράψω ένα ένα τα τραγούδια… Είπαμε δεν υπάρχει ούτε ένα “απλά καλό” τραγούδι. Όλα είναι εξαιρετικά. Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο… Και ρουφήξτε αυτό το σπουδαίο άλμπουμ από την αρχή ως το τέλος. ΞΑΝΑ και ΞΑΝΑ…
Αριστοτέλης Βασιλάκης
600 
