Θες εισαγωγές για τους Sepultura
Μη λέμε τα ίδια ρε παιδί μου! Οι Cavalera λείπουν, πάρε το απόφαση! Και αυτό που θα πρέπει να βάλεις καλά στο μυαλό σου, φίλε αναγνώστη, είναι πως το “The Mediator Between Head And Hands Must Be The Heart” είναι μια πολύ καλή δουλειά, η οποία όμως δε θα μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές. Καταρχάς πρόκειται για έναν αρκετά heavy δίσκο, ίσως από τους πιο heavy που έχουν κυκλοφορήσει γενικά οι Seps. Δε με πιστεύεις; Ας πρόσεχες! Η αρχή είχε γίνει με το καταιγιστικό “Kairos”, και τώρα οι βραζιλιάνοι αποφασίζουν να βγάλουν ένα album που να κοιτάει κατάματα το thrash παρελθόν τους, αλλά συνάμα να φέρει και τον πολύπλευρο ήχο των πιο πρόσφατων δουλειών τους. Εκ πρώτης όψεως αυτό ακούγεται ιδανικό… Αλλά δε θα είναι για πολλούς. Το νέο album είναι υποχθόνιο και σχετικά απόκοσμο ηχητικά, πειραματικό σε σημεία και εσωστρεφές στον τρόπο που ξεδιπλώνονται οι συνθέσεις. Δεν το “πιάνεις” με την πρώτη ακρόαση, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αυτό όμως είναι κάτι που θα ξενίσει τους οπαδούς του σχήματος. Ας μην κρυβόμαστε, κανείς δεν περιμένει από τους Sepultura ένα “δύσκολο” album. Ο Eloy Casagrande πάντως είναι μια χαρά πίσω από τα drums, ενώ η παραγωγή δια χειρός Ross Robinson (είχαν συνεργαστεί και στο “Roots”) δεν είναι αυτό που περιμένεις. Ωραία και η συμμετοχή του Lombardo στο “Obsessed”, αλλά μάλλον αχρείαστη η διασκευή στο “Da Lama Ao Chaos” (Chico Science & Nação Zumbi). Ο Andreas Kisser “κεντάει”, ο Paulo Jr και το μπάσο του περνούν απαρατήρητοι, ενώ ο Derrick Green εξακολουθεί να είναι γαμάτος πίσω από το μικρόφωνο. Το “The Mediator Between Head And Hands Must Be The Heart” είναι ένας γοητευτικός brutal δίσκος, ο οποίος περισσότερο θα διχάσει, παρά θα απασχολήσει θετικά. Κρίμα… Highlights: “Trauma of War”, “The Vatican”, “Tsunami”, “The Bliss of Ignorants”, “The Age of the Atheist”
697
