Η συγκεκριμένη συλλογή, παρότι φαντάζει αχρείαστη για το ευρύ κοινό, ήταν απαραίτητη για τους fan.
Διότι τα b- sides των Paradise Lost ήταν πάντα προσεγμένα και άξια ακρόασης, και μεγάλο μέρος του κοινού τους πιθανότατα να μην είχε στην κατοχή του τα single και τα limited edition τους.
Η συλλογή μαζεύει λοιπόν όλα τα καλούδια που έχει κυκλοφορήσει η μπάντα την τελευταία εξαετία, συν ένα καινούργιο κομμάτι (το εξαιρετικό “Loneliness Remains”) και δύο επανεκτελέσεις των “Gothic” και “Our Savior” (από το “Gothic” και “Lost Paradise” αντίστοιχα).
Οι διασκευές στα “Never Take Me Alive” των Spear of Destiny (μέρος της limited edition του “Tragic Idol”) και “Missing” των Everything But the Girl (μέρος της limited edition του “In Requiem”), είναι άκρως πετυχημένες και ως συνήθως μπολιασμένες με τον ήχο των Paradise Lost.
Πολύ καλό το “The Last Fallen Saviour”, το οποίο είχε κυκλοφορήσει μονάχα ως 7” μέσω περιοδικού και δεν είχα ακούσει μέχρι σήμερα, ενώ το “Ending Through Changes” θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μέρος του “Tragic Idol” και όχι απλά bonus κομμάτι του.
Πολύ όμορφες επίσης και οι εκτελέσεις με συνοδεία ορχήστρας των “Last Regret” και “Faith Divides Us- Death Unites Us”, σε ηχητική αντίθεση με το τσαμπουκαλεμένο “Cardinal Zero” (μέρος της limited edition του “Faith Divides Us- Death Unites Us”). Το “Back on Disaster” είχε ηχογραφηθεί την περίοδο του “In Requiem”, αλλά βρήκε το δρόμο του μονάχα την Ιαπωνική έκδοση του “Faith Divides Us- Death Unites Us”.
Από τότε που πρωτοάκουσα το “Sons of Perdition” (μέρος ιαπωνικής έκδοσης του “In Requiem”) δε μπορούσα να καταλάβω γιατί το εν λόγω κομμάτι δε βρισκόταν ούτως ή άλλως στο album και γιατί τέλος πάντων δεν έγινε ευρύτερα γνωστό, μιας και απλά σπέρνει! Το “Godless” αποτέλεσε b- side στο single του “The Enemy”, δίχως η αλήθεια να προσφέρει κάτι το ουσιαστικό στα δύο λεπτά διάρκειάς του, παρότι παρουσιάζει ενδιαφέρον ως instrumental. Αξιοσημείωτο και το “Silent Heart” (χαρακτηριστικό ηχητικό δείγμα της μεταβατικής περιόδου του σχήματος και μέρος της limited edition του “In Requiem”), ενώ ευχάριστη έκπληξη οι επανεκτελέσεις των “Gothic” και “Our Saviour”.
Περαιτέρω ανάλυση δε χρειάζεται για το “Tragic Illusion”. Μπορεί οι Paradise Lost να προσπαθούν με το στανιό, σε ότι αφορά τα album τους, να γυρίσουν στις παλαιές ηχητικές δόξες τους, εξακολουθούν όμως να ξέρουν πώς να γράψουν πολύ καλά κομμάτια, ή να διασκευάσουν άλλων, και να επιλέξουν να τα κυκλοφορήσουν ως b- sides ή ως bonus tracks, τη στιγμή που άλλοι αναλώνονται σε fillers και μουσικά κακέκτυπα του ίδιου τους του εαυτού.
Όπως είπα και στην αρχή: αχρείαστη συλλογή για το ευρύ κοινό, απαραίτητη για όλους τους fan!
791 
