Ποιός θα περίμενε πως κάποια στιγμή μέσα στο 2011, μέλη συγκροτημάτων όπως οι Speedblow, οι Mahakala, οι Sun of Nothing, οι Engine-V και οι Nordor θα μαζεύονταν για να παίξουν όχι stoner, sludge, post-black ή κάτι τέτοιο “μοδάτο”, αλλά γαμιστερό, παραδοσιακό, επικό heavy metal και μάλιστα πως θα το κάνουν πολύ καλύτερα από άλλους με θεωρητικά πιο “true” metal παρελθόν;
Όσοι ασχολούνται αρκετά με την ευρύτερη metal ελληνική σκηνή, γνωρίζουν πως τα μέλη των Black Soul Horde έχουν διαβεί διάφορα μονοπάτια του σκληρού ήχου κι αυτό είναι κάτι που, ακούγοντας των πρώτο δίσκο τους “Tales of the Ancient Ones”, δείχνει να επιτρέπει στη μπάντα να έχει μια πιο κατασταλαγμένη αντίληψη όσον αφορά το υλικό της και πως το αντιμετωπίζει.
Το εναρκτήριο, oldschool-Savatage-like riff του “Let the Valkyries Fly” και η Helloween-ική εξέλιξη του κομματιού, μας βάζουν επιτυχώς στο κλίμα του δίσκου, με επιρροές που έρχονται τόσο απ’ τις Η.Π.Α όσο και απ’ την ευρωπαϊκή, κυρίως γερμανική, heavy metal σκηνή. Συνέχεια με “Reborn in Fire and Blood” και ακούγεται λες και ο Kai Hansen του ’86 άφηνε riff-άρες παρακαταθήκη για να τις βρουν οι BSH του σήμερα. Κομματάρα με τέλεια γέφυρα και απόλυτο refrain που στα live τους θα κάνει πολλές τρίχες να στέκονται προσοχή.
Στο “Hour of the Dragon” οι BSH εξυμνούν τον Κιμέριο βάρβαρο όπως αξίζει σε έναν ήρωα και το N.W.O.B.H.M αναγεννιέται απ’ τις στάχτες του, ενώ στο “Daimonon Tagmata” οι πύλες του σκότους ανοίγουν ξερνώντας leads και δίκαση. Το “Αncestor of the Ancient Gods” είναι το κομμάτι που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση απ’ την αρχή και σίγουρα το αγαπημένο μου. Επικό μέχρι το κόκαλο, εισβάλει με πολεμικά μπασο-τύμπανα και στη συνέχεια θυμίζει κάτι απ’ τις καλύτερες στιγμές των δύο πρώτων δίσκων των Domine. Ευφάνταστες αλλαγές ρυθμών και μελωδιών κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο για τα 7 σχεδόν λεπτά που διαρκεί το τραγούδι και κάπου εδώ ξανασκέφτομαι πως πρέπει σύντομα να αγοράσω το physical copy γιατί χρειάζομαι τους στίχους!
To “Horns of War (Evermore)” ο κιθαριστικός πόλεμος συνεχίζει να μαίνεται και τα πυρά πέφτουν βροχή, με το “Coming Home (The Call of Gaia)” όμως γίνεται απολογισμός απωλειών κι επίκληση στη Μεγάλη Μητέρα και η μπάντα στρέφει την προσοχή της σε πιό εσωστρεφείς, αλλά εξίσου επικούς, δρόμους. Ο δίσκος κλείνει με το “The Light” που συγκεντρώνει επιτυχώς όλα τα δυνατά στοιχεία της προσωπικότητας των BSH κι αφού τελειώσει και αυτό, το χέρι ξαναπατάει σχεδόν αυτόματα το play.
Η εμπειρία των μουσικών που απαρτίζουν το σχήμα είναι φανερή. Ο Δημήτρης Κότσης έχει δουλέψει σε πολύ καλό βαθμό τις φωνητικές του μελωδίες και τα δεύτερα φωνητικά που δίνουν έναν πιο μεγαλειώδη τόνο στο τελικό αποτέλεσμα. Οι Γιάννης Τσιακόπουλος και Κώστας Παπασπύρου παρουσιάζουν εδώ μερικά απ’ τα καλύτερα riffs, leads και solos που έχουν γράψει μέχρι στιγμής, ενώ το rhythm section των Στέλιο Τράγο και Δημήτρη Ζαφειρόπουλο τα σπάει κανονικότατα με τον ήχο, τα παιξίματα και το δέσιμό του. O Τσιακόπουλος είναι επίσης υπεύθυνος και για την παραγωγή του δίσκου η οποία είναι ιδανική και χωρίς make-up, ενώ το φοβερό artwork του Vance Kelly (Down, Huntress, The Sword) δένει απόλυτα με το concept της μπάντας.
Κρίνω πως δεν θα υπάρξει οπαδός του κλασσικού, εμπνευσμένου και καλοπαιγμένου heavy metal που ακόμα ασχολείται με το είδος, που θα ακούσει το “Tales of the Ancient Ones” και θα μείνει ασυγκίνητος. Μπορεί εδώ να υπάρχουν μπόλικα κλισέ ή ακόμα και μερικές προβλέψιμες εξελίξεις στις δομές των κομματιών ή στις μελωδίες, όμως ακόμα κι αυτά ανήκουν στα στοιχεία για τα οποία αγαπάει κανείς αυτή τη μουσική. Light up the Flame!
671 
