SAHG: “Delusions of Grandeur”

Αντικειμενικά, οι Sahg δεν έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής κακό δίσκο.

Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει στο τέταρτο πόνημά τους (και πρώτο με κανονικό τίτλο, αντί λατινικής αρίθμησης).

Το εκ Νορβηγίας κουαρτέτο rockάρει, doomάρει, ψυχεδελειάζει και γενικά ποτίζει με ωραίες συνθέσεις κάθε ηχοσύστημα που το φιλοξενεί. Οι Hawkwind τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους με τους Black Sabbath και τους Led Zeppelin, καλώντας στο μουσικό τους party σχήματα όπως Monster Magnet και Mastodon. Αυτό είναι το “Delusions of Grandeur”, ο πιο space δίσκος των Sahg και πιθανότατα ο πιο “ταξιδιάρικος”.

Η εκτόξευση γίνεται μέσω του “Slip off the Edge of the World”, με το “Blizzardborne” να βάζει τον ακροατή σε πλήρη τροχιά. Το Sabbathικό single “Firechild” λειτουργεί άψογα, εξισορροπώντας την έλλειψη βαρύτητας, ενώ η riffάρα του “Wall of Delusion” σε προσεδαφίζει στον πιο βαρύ πλανήτη. Η περιπέτειά σου μόλις έχει αρχίσει, με το μελωδικό και ασήκωτο  “Ether” να σου δείχνει το δρόμο και το “Then Wakens the Beast” να κατευνάζει με τον τρόπο του την εχθρική ατμόσφαιρα του αγνώστου. Με το instrumental “Odium Delirium” ατενίζεις τα άστρα που βρίσκονται γύρω σου, με χιλιάδες σκέψεις να περνούν από το μυαλό σου, παρά τα μόλις δυόμισι λεπτά διάρκειάς του. Το εντεκάλεπτο “Sleeper’s Gate to the Galaxy” θα σε συντροφεύσει στο δύσκολο ταξίδι της επιστροφής, μέσα από το πάντα σκοτεινό διάστημα.

Μια ακόμη εξαιρετική δουλειά, η οποία διαφοροποιείται σε αρκετά σημεία από τις προηγούμενες κυκλοφορίες του σχήματος, δείχνοντας ένα ακόμη καλό μουσικό πρόσωπο, το οποίο φυσικά δεν παρεκκλίνει άρδην από τον ήχο με τον οποίο αγαπήσαμε το group.

Όσοι έχετε ασχοληθεί με τους Sahg στο παρελθόν, γνωρίζετε πολύ καλά πως δε θα απογοητευτείτε. Οι υπόλοιποι, ας ξαναδιαβάσουν το review, σε περίπτωση που δεν έχουν ακόμη πειστεί…

668
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1413 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.