Με την ευκαιρία του επικείμενου live τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη το Νοέμβριο και βέβαια την κυκλοφορία του όγδοου κατά σειρά δίσκου τους, “Halo Of Blood”, μιλήσαμε με τον μπασίστα των Children of Bodom, Henkka Seppälä, λίγο πριν την εμφάνιση της μπάντας στην Κοπεγχάγη (εξού και ο λίγος χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας).
Καλησπέρα. Λοιπόν, βρίσκεστε εδώ και κάποιο καιρό σε περιοδεία. Πώς είναι η ζωή on tour;
Καλά, είναι ωραίο να βλέπεις πολλά διαφορετικά μέρη και ανθρώπους, κάτι που προσωπικά μου αρέσει.
Πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το όγδοο άλμπουμ σας “Halo of Blood”. Μερικοί θεωρούν ότι οι τρεις πρώτοι δίσκοι σας είναι και οι καλύτεροι, ενώ μετά επαναλαμβανόσασταν και δεν κάνατε κάτι ξεχωριστό. Αυτό άλλαξε κάπως με το “Relentless Reckless Forever” και ακόμα περισσότερο τώρα. Σα να ξαναβρήκατε τον εαυτό σας. Τι συνέβη;
Δεν έγινε κάτι, δεν κάναμε κάτι διαφορετικά. Πάντα δουλεύαμε με τον ίδιο τρόπο, οπότε αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Είναι απλά μουσική που βγαίνει φυσικά, έτσι όπως είναι. Γράψαμε αυτό το δίσκο όπως είχαμε γράψει και τον πρώτο και γράψαμε το “Blooddrunk” όπως είχαμε γράψει το δεύτερο δίσκο μας. Υποθέτω ότι απλά συμβαίνει. Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω, δεν είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί. Είναι απλά μουσική, δημιουργική διαίσθηση.
Πώς δουλεύετε για να γράψετε ένα δίσκο;
Ο Alexi ετοιμάζει κάποια riffs μόνος του και νομίζω ότι του έρχονται ιδέες συνήθως όταν βρίσκεται μόνος του στο διαμέρισμά του, στο σκοτάδι, και απλά παίζει συνεχώς και δοκιμάζει μελωδίες μέχρι να βρει κάτι που του αρέσει. Τα ηχογραφεί και μετά βρισκόμαστε στο χώρο όπου κάνουμε τις πρόβες, δοκιμάζουμε τα riffs, τα συνδυάζουμε και γράφουμε τα τραγούδια.
Επίσης, πειραματίζεστε αρκετά. Δηλαδή στον τελευταίο δίσκο σας έχετε διασκευάσει το “Sleepin’ in my car” των Roxette, παλαιότερα Britney Spears και έχετε παίξει Rihanna στο Wacken. Όταν παίζετε melodic death, δεν είναι λίγο περίεργο να διασκευάζετε κομμάτια άσχετα με το χώρο σας;
Νομίζω ότι το πιο δύσκολο σε κάτι τέτοιο είναι να μη φοβάσαι το τι θα σκεφτούν οι άλλοι γι’ αυτό.
Ε, ναι ήθελε κότσια να παίξετε Rihanna στο Wacken, νομίζω ήταν το 2008.
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο εμπόδιο. Διαφορετικά πάντα έχει πλάκα να δοκιμάζεις διαφορετικά είδη μουσικής και πάντα αποτελεί πρόκληση να δουλεύεις με κάτι που δεν είναι metal.
Τι πιστεύεις για τη metal σκηνή σήμερα και όλη το θέμα που έχει δημιουργηθεί με το streaming και τις πτώσεις των πωλήσεων; Πώς νομίζεις ότι θα καταλήξει το όλο θέμα;
Πιστεύω ότι γενικά, ναι οι πωλήσεις των CD θα μειωθούν δραματικά, αλλά ελπίζω ότι το νόμιμο “κατέβασμα” θα γίνει πιο αποτελεσματικό. Εν πάση περιπτώσει, το νόμιμο streaming θα είναι καλύτερο. Ήδη είναι αρκετά καλό αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται ακόμα δουλειά. Δεν ξέρω αν θεωρείται συντηρητικό, αλλά πιστεύω ότι οι μουσικοί πρέπει να παίρνουν την αμοιβή τους.
Σωστά. Θεωρώ ότι με το streaming μπορείς να ακούσεις ένα δίσκο και να αποφασίσεις αν θες να τον αγοράσεις ή όχι.
Ακριβώς. Αλλά από την άλλη, νομίζω επίσης ότι σε κάποιο βαθμό επειδή τώρα το streaming είναι τόσο διαδεδομένο, η όλη “εμπειρία” της μουσικής είναι λίγο διαφορετική όταν την ακούς από τον υπολογιστή σου, το i-pod, το i-pad ή το τηλέφωνό σου. Γι’ αυτό πιστεύω επίσης ότι το CD και το βινύλιο θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γιατί όταν κάποιος θέλει κάτι παραπάνω, ένα πιο προσωπικό “βίωμα” της μουσικής, τότε αγοράζει το CD ή το βινύλιο και ακούει αυτά. Είναι διαφορετικό είδος “μουσικής εμπειρίας”.
Η μπάντα υπάρχει περίπου 20 χρόνια. Περίπου 5 χρόνια ως Inearthed και μετά ως Children of Bodom, και είσαι σε αυτή σχεδόν από την αρχή. Πώς νομίζεις ότι έχετε εξελιχθεί, τι έχετε μάθει αυτά τα χρόνια;
Είναι τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου, οπότε είναι δύσκολο να σκεφτώ κάτι άλλο, κάποια εναλλακτική, κάποιο άλλο τρόπο ζωής. Είναι δύσκολο να προσπαθήσω να σκεφτώ χωρίς αυτό. Δεν ξέρω τι να πω. Έτσι είναι, είναι συνολικά ο τρόπος ζωής.
Νομίζω ότι ο κόσμος στη Φινλανδία και γενικά τη Σκανδιναβία είναι αρκετά ανοιχτόμυαλος. Ισχύει κάτι τέτοιο;
Είναι; Δεν ξέρω, δεν το νομίζω. Δε νομίζω ότι είναι αλήθεια. Πιστεύω ότι και οι Σκανδιναβοί είναι, μάλλον μπορούν να είναι όσο προκατειλημμένοι είναι οι άνθρωποι οπουδήποτε στον κόσμο. Και μερικές φορές πιστεύω ακόμα και ότι οι άνθρωποι είναι περισσότερο εσωστρεφείς εδώ, ειδικά στη Φινλανδία απ’ ότι για παράδειγμα στη νότια Ευρώπη. Θέλω να πω, ο καθένας είναι διαφορετικός και το θέμα είναι πώς αλληλεπιδρά με τους υπόλοιπους.
Στη βόρεια Ευρώπη μπορείτε να θεωρηθείτε τυχεροί συγκριτικά με τους ανθρώπους στα νότια. Η οικονομική κατάσταση είναι χειρότερη στο νότο, εμφανίζονται ακραίες ιδεολογίες και υπάρχουν συνεχώς εντάσεις. Ποια είναι η γνώμη σου για την κατάσταση στην Ευρώπη με ό,τι συμβαίνει τελευταία;
Εύκολη ερώτηση, έτσι; Λοιπόν πιστεύω ότι εφόσον η πλειοψηφία των Φινλανδών ψήφισε υπέρ της ένταξής μας το 1995 και τώρα είμαστε μέλη της ΕΕ πρέπει να εμμείνουμε σε αυτή. Υπάρχουν πάντα θετικά και αρνητικά όταν πρόκειται για τόσο μεγάλες Ενώσεις. Αρνητικές πλευρές του να είναι μια χώρα μέλος της ΕΕ, είναι το γεγονός ότι εάν κάποιο μέλος έχει προβλήματα επηρεάζεται όλη η Ένωση και μετά θα πρέπει η Ένωση να βοηθήσει να λυθούν. Αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε τώρα. Βέβαια, είχαμε και οφέλη από την ΕΕ. Πιστεύω ότι η ΕΕ πρέπει να διορθώσει την κατάσταση. Θα πρέπει να παραμείνουμε όλοι μαζί και να διορθωθούν τα πράγματα με όλα τα απαραίτητα μέσα. Και βέβαια εμφανίζονται και ακραία πράγματα, όπως σε όλες τις κρίσεις στην παγκόσμια ιστορία. Πάντα οτιδήποτε ακραίο εμφανίζεται όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το πώς θα πάει, έχει να κάνει με τον ανθρώπινο νου. Και πρέπει να μάθουμε γι’ αυτό και να ζήσουμε με αυτό.
Αλλαγή θέματος. Προσωπικές μουσικές επιρροές και προτιμήσεις…
Ο Flea των Chilli Peppers και μετά από μπάντες θα έλεγα Megadeth, Pantera, Slayer, Sepultura.
Το γεγονός που σου έχει προκαλέσει αμηχανία ενώ είσαι στη σκηνή, και το καλύτερο live που έχεις δώσει;
Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να προκαλεί αμηχανία στη σκηνή. Εκτός εάν είναι κάτι πολύ άσχημο, όπως να είσαι άρρωστος, χάλια με υψηλό πυρετό. Χμμ, ίσως να προκαλεί αμηχανία γιατί τότε δεν μπορείς να παίξεις όπως πρέπει. Παίζεις μεν, αλλά όχι καλά. Ευτυχώς έχει καιρό να μου τύχει κάτι τέτοιο, αλλά θυμάμαι πριν από καμιά 10αριά χρόνια, υπήρχαν φορές που ήμουν τόσο χάλια… Αλλά έπρεπε να παίξουμε ούτως ή άλλως. Όσο για το καλύτερο… Λοιπόν για παράδειγμα μια εμφάνιση στο Wacken είναι πάντα ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούν να σου τύχουν.
Και νομίζω ότι θα εμφανιστείτε και του χρόνου εκεί. Πώς σου φαίνεται που ξανάρχεστε στην Ελλάδα; Η τελευταία φορά ήταν τον Απρίλιο του 2011.
Χαίρομαι γι’ αυτό. Θυμάμαι ότι το show στο Gagarin ήταν πολύ καλό.
Παίζατε με τους Ensiferum και όντως ήταν πολύ καλό show.
Ναι, ο κόσμος ήταν φοβερός και έπεσε πολύς ιδρώτας. Μ’ αρέσουν τέτοιες καταστάσεις. Και μου αρέσει και η Αθήνα. Δεν ξέρω πόσο έχει αλλάξει εξαιτίας της κρίσης, αλλά η πόλη μου αρέσει.
Επειδή τελειώνει ο χρόνος που είχαμε για τη συνέντευξη, έχεις κάτι τελευταίο να προσθέσεις;
Όπως είπα, προσωπικά μου αρέσει στην Ελλάδα και πάντα τα shows εκεί είναι πολύ καλά. Νομίζω ότι παίξαμε πρώτη φορά εκεί πριν από σχεδόν 15 χρόνια, με τους Impaled Nazarene στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Και τώρα ξαναρχόμαστε και στις δύο πόλεις. Θέλω μόνο να ευχαριστήσω τον κόσμο που έρχεται και μας υποστηρίζει.
333 
