80ίλα, glamourιά, rainbow light on και καμιά δεκαπενταριά γυναίκες ντυμένες με outfit είτε να σερβίρουν μπύρες, είτε να λικνίζονται στο ρυθμό. Αν δεν ήμασταν εν έτη 2013 θα έλεγα πως το hair metal θα συνεχίσει να υπάρχει και να μεσουρανεί για καμιά δεκαετία ακόμα. Αυτά τα δύο χρόνια ούτως ή άλλως έχουν πέσει στα χεράκια μου πολλές κυκλοφορίες που κυμαίνονται σε τέτοιο στυλ και ακούσματα.
Βέβαια το να αναπολείς τα παρελθόντα μεγαλεία (και να μην κλαις διηγώντας τα αλλά να δημιουργείς) είναι καλό ορισμένες φορές. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ. Ο κύριος Giulio Garghentini στο ντεμπούτο album του μας μεταφέρει τουλάχιστον 25 χρόνια πίσω στο παρελθόν χαρίζοντας μας μελωδίες που κάλλιστα θα μπορούσαν να αποτελούν μέρος προγράμματος ενός DJ σε οποιαδήποτε καφετέρια και οποιοδήποτε club παίζει hard rock και σέβεται την υπόσταση της ύπαρξης του.
Στο χώρο βέβαια ο κύριος Giulio Garghentini δεν είναι χτεσινός μιας και μετράει αρκετά χρονάκια στις δισκογραφικές κυκλοφορίες, όμως η πρώτη του ολοκληρωμένη κατά δική του δουλειά μόλις πήρε σάρκα και οστά. Για να μην πολυλογώ λοιπόν με όλα τα κλισέ ενός άρθρου ας περάσω στην ουσία του πράγματος όσο πιο περιγραφικά και εν τούτης λακωνικά μπορώ.
Πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα ένα. Παραγωγή βγαλμένη από τα 80’s – 90’s συγκροτήματα λίγο πιο καλογυαλισμένη και προσαρμοσμένη στα δεδομένα της “τεχνολογικά” ανεπτυγμένης εποχής στον τομέα της δισκογραφίας, χωρίς αυτό να ξενίζει ή ακόμα και να χαλάει το όλο σύνολο (είναι στα μέτρα και τα δεδομένα που χάραξαν μπάντες κορυφής στο είδος και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρω ονομαστικά).
Κατά δεύτερον το εικαστικό του όλου πράγματος. Εξώφυλλο, βιβλιαράκι, φωτογραφίες και ότι άλλο ακολουθεί την κυκλοφορία εκπνέουν μια ποζεριά, ένα γκλαμουριλίκι, μια ατμόσφαιρα που κολλάει απόλυτα με το μουσικό και σε βάζει στο κλίμα πολύ πριν βάλεις το δισκάκι στο cd player σου (ή για τους νέους πολύ πριν πατήσεις play στον υπολογιστή σου). Οπότε η επιλογή, η έμπνευση και η εκτέλεση σε αυτό το σημείο παίρνουν όχι απλώς άριστα αλλά ίσως και κάτι παραπάνω.
Μουσικά τώρα. 10 κομμάτια διάρκειας που φτάνει περίπου τα 45 λεπτά και κρίνεται άκρως αρκετή για έναν δίσκο τέτοιου είδους. Βέβαια για να πω την τεράστια και ειλικρινή αλήθεια μου ποτέ δεν ήμουνα μεγάλος φαν του είδους αλλά πάντοτε μου άρεσε σε στιγμές χαλάρωσης, μπύρας, καφέ ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντων να ακούω πιο “soft” ή “poser” μελωδίες. Οπότε τον δίσκο τον άκουσα με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση.
Μην περιμένετε βέβαια καινοτομίες ή ακόμα και μεγαλουργίες εδώ μέσα. Να περιμένετε όμως ωραίες συνθέσεις, ωραίες και πετυχημένες κατά την άποψη μου ενορχηστρώσεις, όμορφες μελωδίες, έξυπνα riff και μπασογραμμές, διαβασμένα σολάκια στις κιθάρες και γενικότερα έναν ρυθμό που θα ήθελε ο καθένας να συναντάει στην μουσική που ακούει στο αυτοκίνητο το πρωί που πάει στη δουλειά ή στην καφετέρια το απόγευμα που πίνει τον καφέ του και πάει να χαλαρώσει από την κούραση της δουλειάς.
Εν κατακλείδι και επειδή όπως έχω πει δεν μου αρέσει να ξεχωρίζω κομμάτια κτλ και επειδή είμαι της άποψης πως ο καθένας έχει την κριτική ικανότητα και άνεση να επιλέξει το αγαπημένο του κομμάτι σε κάθε δίσκο, το μόνο που θα πω είναι πως αν και δεν πρόκειται για κάτι που δεν έχει ακουστεί στο παρελθόν ή δεν θα ακουστεί και στο μέλλον, συνολικά ο δίσκος είναι καλός χωρίς να αγγίζει την μετριότητα αλλά ούτε και την τελειότητα. Είναι ένα όμορφο soundtrack που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πολλές στιγμές της καθημερινότητας από όλους και κυρίως δεν κουράζει στο άκουσμα και δεν ξενίζει.
Οι λάτρεις του συγκεκριμένου είδους ας το αποκτήσουν οπωσδήποτε αν θέλουν να επενδύσουν και σε καινούργιες κυκλοφορίες του είδους βέβαια. Οι DJ και γενικά όσοι ασχολούνται με επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με μουσική διασκέδαση – διαπαιδαγώγηση (και ραδιοφωνική παραγωγοί κύριοι και κυρίες) ας το αποκτήσουν με τη σειρά τους και αυτοί γιατί σίγουρα θα βρουν ραδιοφωνικές στιγμές. Οι υπόλοιποι απλά ας το έχουν κατά νου αν θέλουν να ακούσουν και κάτι χαλαρό (πάντως μεταξύ μας αν οι άντρες της παρέας φέρουν καμιά γυναίκα κάνα απόγευμα σπίτι για να μην της βάλουν καφρίλες και λακίσει η κοπέλα ας το έχουν στα υπόψη γιατί θα θεωρηθούν και ψαγμένοι).
Αυτά τα ολίγα από εμένα. Πάω να φορέσω τα δερμάτινά μου, να βρω eyeliner, κραγιόν και τα συναφή αξεσουάρ της προηγούμενης εικοσαετίας (Λένα αγάπη μου σε ποια βαλίτσα τα έχεις βάλει;) και να βγω καμιά μπαρότσαρκα μπας και χτυπήσω κάνα γκομενάκι… (Λένα αυτό μην το διαβάσεις) Till next time remember this: Bikes, Women and Rock n Roll, baby! See ya soon…
520 
