Μετά από 3 χρόνια ραδιοφωνικής συνεχούς πορείας στα FM και περίπου άλλα τόσα σε διαδικτυακά περιοδικά νομίζω πως η αγάπη μου για την εγχώρια αγγλόφωνη σκηνή είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Το ίδιο και η συνεχής στήριξη μου σε αυτή. Οπότε καταλαβαίνει εύκολα κανείς τη χαρά μου όταν έρχονται στα χέρια μου νέες δουλειές από Ελληνικά σχήματα.
Οι Vain Velocity μας έρχονται από τη συμπρωτεύουσα για όσους δεν τους ξέρουν ήδη και εδώ έχουμε να κάνουμε με το δεύτερο full length album τους και τρίτη δισκογραφική δουλειά τους μιας και έχει προηγηθεί και ένα EP το 2009 με τίτλο “The Odds are Even”. Παίζοντας ένα από τα πολύ αγαπημένα μου είδη μουσικής δηλαδή alternative metal και έχοντας μοιραστεί τη σκηνή με πολλές μπάντες είτε από το εξωτερικό είτε από το εσωτερικό σίγουρα έχουν βάλει ήδη τις βάσεις για μια καλή πορεία.
Ας αρχίσω όμως την παρουσίαση και αυτής εδώ της δουλειάς γιατί αλλιώς με βλέπω να γράφω πάλι κατεβατά. Αρχίζοντας όπως πάντα από τα δύο μου αγαπημένα πράγματα, δηλαδή την παραγωγή και το εικαστικό, θα έλεγα πως η παραγωγή με κέρδισε πολύ περισσότερο. Έχουμε να κάνουμε με μια δυνατή και στιβαρή παραγωγή στα σημεία, όπως δηλαδή χρειάζεται σε μουσικές του είδους, με όλα τα όργανα να έχουν το χώρο τους και χωρίς να καλύπτεται ή να χάνεται το παραμικρό. Μου έκανε μεγάλη αίσθηση ο ήχος του μπάσου που για εμένα είναι καταλυτικός σε τέτοιες δουλειές και φαίνεται πως τα παιδιά είναι όχι απλά μελετημένα αλλά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Ένα τεράστιο μπράβο λοιπόν για την παραγωγή γιατί δεν έχει να ζηλέψει τίποτε απολύτως από μπάντες του εξωτερικού και από κατά πολύ ακριβότερες παραγωγές. Βέβαια στο εικαστικό θα είμαι λίγο αυστηρός μιας και δεν έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Βέβαια είναι και δύσκολο να μείνω ικανοποιημένος από εικαστικό μπάντας μιας και με σύζυγο ζωγράφο καταλαβαίνετε τι έργα τέχνης περνούν εμπρός από τα μάτια μου σχεδόν καθημερινά. Οπότε το φταίξιμο για την μη ικανοποίηση μου στο εικαστικό κομμάτι πάει στη Λένα και μόνο.
Πάμε στο μουσικό κομμάτι το οποίο ενδιαφέρει και τους περισσότερους. 12 κομμάτια εκ των οποίων το πρώτο είναι απλά ένα intro και το τελευταίο λειτουργεί άψογα σαν outro του συνολικού αποτελέσματος και μουσικού ταξιδιού και συνολική διαρκεί στα 50 λεπτά είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό για να σε κρατήσουν από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι εναλλαγές μεταξύ καθαρών και “βρώμικων” φωνητικών καθώς και οι μελωδικές γραμμές αυτών είναι κάτι παραπάνω από άψογες θα μπορούσα να πω και τρομερά μελετημένες. Καθαρά και “βρώμικα” στις κιθάρες ακολουθούν τον ίδιο δρόμο με τις φωνές και τα riff απλά σου κολλάνε στο μυαλό σαν μέλι στα δάχτυλα. Το μπάσο όπως είπα και στην εισαγωγή είναι θεϊκά δομημένο και όχι απλά έχει τον χώρο που χρειάζεται αλλά δίνει και τις δικές του “πενιές” και πάλι τόσο μελετημένα και σωστά που θα μπορούσε κάλλιστα να πει κανείς πως το συνθετικό κομμάτι είναι τόσο καλά μελετημένο λες και πρόκειται για κονσέρτο κλασικής μουσικής. Είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω τόσο καλές ενορχηστρώσεις από Ελληνική μπάντα στο συγκεκριμένο είδος (χωρίς να θέλω να πω σε καμία των περιπτώσεων πως δεν υπάρχουν κι άλλες μπάντες που να αξίζουν εκεί έξω) και ειλικρινά για τους Vain Velocity έχω ένα προαίσθημα πως αυτός ο δίσκος θα τους πάει κάτι παραπάνω από ένα βήμα παραπέρα.
Εν κατακλείδι όχι απλά προτείνω τον συγκεκριμένο δίσκο αλλά θεωρώ πως είναι απαραίτητο να τον αποκτήσουν όλοι οι έλληνες τουλάχιστον μεταλλάδες μιας και εδώ έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά που όχι απλά έχει να πει κάτι αλλά σίγουρα ήρθε για να μείνει. Χίλια μπράβο στα παιδιά μιας και για εμένα είναι μέσα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς και σίγουρα μέσα στην τριάδα από τις καλύτερες ελληνικές αυτοχρηματοδοτούμενες δουλειές για το 2013. σίγουρα καταλαμβάνει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη μου και στα ραδιοφωνικά μου ταξίδια και σίγουρα θα περιμένω τα επόμενα live για να δώσω και από κοντά τα συχαρίκια μου… Και εις ανώτερα μάγκες… Χίλια μπράβο. Και οι απανταχού μεταλλάδες κάντε αυτή τη δουλειά sold out γιατί απλά είναι τέλεια. Αυτά τα ολίγα ή και πολλά…
717 
