Οι Ολλανδοί γενικά συνηθίζουν να έχουν πολλά όμορφα πράγματα εκτός από τις τουλίπες και τις παχιές αγελάδες τους. Ένα από αυτά τα όμορφα πράγματα είναι η metal σκηνή τους. Οι Pestilence που σε κάποιους δεν χρειάζεται καν να πω ιστορικά πράγματα μιας και η μπάντα είναι ενεργή από το 1986 αν εξαιρέσουμε ένα μικρό διάλλειμα (1994-2008) (καλά μικρό δεν το λες αλλά ποιητική αδεία οπότε μικρό είναι) και σίγουρα χτυπάνε πολλές χορδές σε κάποιους από εμάς.
Έχοντας πάρει το όνομα τους από τους τέσσερις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης (η επιδημία είναι ένας από αυτούς εξάλλου) δεν θα μπορούσαν να παίζουν κάτι άλλο εκτός από Death Metal. Βέβαια υπάρχουν πάρα πολλά στοιχεία διάσπαρτα μέσα στη μουσική τους όλα αυτά τα χρόνια αλλά όλα γυρίζουν γύρω από το old school Death οπότε και δεν θα αναφέρω στοιχεία που υπάρχουν γενικά…
Νέα δουλειά λοιπόν και 7η κατά σειρά στουντιακή για τους Ολλανδούς που τα τελευταία χρόνια έχουν μπει για τα καλά στο χορό της κυκλοφορίας μιας και από το 2009 και μετά κυκλοφορούν δίσκο κάθε 2 χρόνια. Στο “Obsideo” κινούνται στις κλασικές φόρμες που τους έχουμε μάθει όλοι εμείς δίνοντας μας 40 λεπτά από old school death metal προσαρμοσμένο στις σημερινές απαιτήσεις του είδους. Βέβαια τα 10 κομμάτια δεν μου φάνηκαν αρκετά αλλά θα τα αναλύσω όλα στην πορεία.
Ξεκινάω και πάλι με τα δύο αγαπημένα μου πραγματάκια σε μία κυκλοφορία. Την παραγωγή του δίσκου και φυσικά το εικαστικό και αφήνω το συνθετικό – μουσικό μέρος για την επόμενη παράγραφο. Από πλευράς παραγωγής λοιπόν έμεινα ικανοποιημένος μιας και είναι μέσα στο κλίμα και της εποχής αλλά και του είδους αν και να πω την μαύρη μου αλήθεια θα την ήθελα λίγο πιο ωμή. Τι εννοώ με αυτό. Θα ήθελα λίγο πιο βρώμικη παραγωγή ή ίσως λίγο πιο 90’s παραγωγή αλλά και έτσι όπως είναι μια χαρά μου κάνει στα αυτιά μου. Το εικαστικό μέρος τώρα αν και δεν με άφησε αδιάφορο τελείως θεωρώ πως κάτι λείπει και εκεί. Αν και το εξώφυλλο του δίσκου είναι αρκετά καλό νομίζω πως μου στερεί την αίσθηση του old school death που παίζουν οι Pestilence μιας και είναι πολύ φάση 2013 αλλά και πάλι δεν θα χαλάσει και κανέναν. Οπότε στα δύο πρώτα σημεία μιας κυκλοφορίας νομίζω ότι είμαστε σε καλά επίπεδα.
Ας περάσω όμως σε αυτό που καίει τους πιο πολλούς. Στο συνθετικό – μουσικό κομμάτι του δίσκου. Εδώ μέσα στα 10 κομμάτια δεν νομίζω ότι χωράνε πολλά λόγια. Δεμένα riff, ωραία blast beats, φωνητικά άρτια για το είδος με όση τραχύτητα και επιθετικότητα χρειάζονται και γενικά όλα τα κομμάτια έχουν μια ροή χωρίς να κάνουν κοιλιά πουθενά. Βέβαια θα το πω ακόμα μια φορά πως το γεγονός ότι σε μια κυκλοφορία τα πάντα είναι όπως πρέπει να είναι και ειδικά στο συνθετικό κομμάτι σε αφήνει ικανοποιημένο, αυτό δεν σημαίνει ταυτόχρονα πως πρόκειται για έναν δίσκο που θα γίνει κλασικός ή που είναι ο δίσκος του μήνα ή της χρονιάς για το είδος. Απλά πρόκειται για έναν πολύ αξιοπρεπή δίσκο, έναν δίσκο που δεν θα σας κλέψει τα ευρώ από την τσέπη και σίγουρα έναν δίσκο που δεν θα τον ακούσει κάποιος μόνο μια φορά και μετά θα τον ξεχάσει στο ράφι να σκονίζεται.
Εν κατακλείδι αν και εμένα μου φάνηκε “λίγος” για το όνομα των Pestilence δεν θα πω ότι δεν έμεινα ικανοποιημένος μιας και κινείται στα ίδια πλαίσια που τους είχα μάθει τόσα χρόνια αλλά ειλικρινά περίμενα κάτι παραπάνω. Πάντως σίγουρα οι λάτρεις του είδους θα μείνουν κάτι παραπάνω από ικανοποιημένοι και σίγουρα θα λατρέψουν 2-3 κομμάτια. Όσοι δεν έχουν ασχοληθεί με το συγκεκριμένο είδος και θέλουν να αρχίσουν ο δίσκος είναι μια καλή αρχή αν και θα πρότεινα να αρχίσουν με κάτι πιο κλασικό. Ότι και να συμβεί πάντως The Choice Is Yours οπότε το αφήνω στην κρίση σας. Εγώ θα τον έχω πάντως στα playlist μου για το 2013… See ya all soon boys and girls…
577 
