Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω γράψει πως ο Max Cavalera χρειάζεται επειγόντως ένα διάλειμμα, προκειμένου να επανέλθει με κάτι όντως αξιόλογο.
Η τελευταία καλή δουλειά του ήταν το “Inflikted” (2008) με τους Cavalera Conspiracy, ενώ το “Dark Ages” του 2005 αποτελεί για το γράφοντα το τελευταίο album των Soulfly το οποίο πραγματικά άξιζε. Η επαναληψιμότητα των “Conquer”, “Omen” και “Enslaved” με κούρασε, και παρότι ο Max διατηρεί μια ποιοτική σταθερά σε ότι κάνει, αδυνατεί εδώ και χρόνια να ξαφνιάσει ευχάριστα το κοινό του.
Κάπου εκεί έρχεται το “Savages” με το μέτριο εξώφυλλό του, για να δηλώσει πως ίσως και να υπάρχει φως στο μουσικό αυτό τούνελ. Βαδίζοντας στη συνταγή των τελευταίων χρόνων, μπορεί να μην καταφέρνει να φέρει την “άνοιξη”, αλλά, συνθετικά τουλάχιστον σίγουρα βρίσκεται 2-3 σκαλιά παραπάνω από ότι το περσινό “Enslaved”.
Καταρχάς, η επαναφορά του Terry Date στην παραγωγή (είχαν συνεργαστεί μαζί του στα “3”, “Prophecy” και “Dark Ages”), έχει πιάσει τόπο. Επανήλθε σε σημεία το groove ρε παιδί μου και αυτό για μια μπάντα σαν τους Soulfly είναι θετικό. Επιπρόσθετα, η παρέλαση guest πίσω από το μικρόφωνο όπως Neil Fallon (Clutch), Mitch Harris (Napalm Death), Jamie Hanks (I Declare War), Igor Cavalera (ο γιός τους Max) και Tony Campos (μπασίστας των Soulfly), κάνει το αποτέλεσμα να ακούγεται πιο ενδιαφέρον. Τρίτο, και πολύ σημαντικό ατού, οι διάσπαρτες riffάρες του Marc Rizzo, που σου παίρνουν τα μυαλά.
Ηχητικά, το “Savages” συνεχίζει την ευρύτερη thrash ρότα που έχει υιοθετήσει το σχήμα εδώ και χρόνια, δίνοντας ελάχιστο χώρο στα παραδοσιακά στοιχεία που κοσμούσαν τους πρώτους δίσκους. Κρίμα από τη μία, μιας και αυτά ήταν που διαφοροποίησαν τους Soulfly από την πρώην μπάντα του Max. Αυτό που παρατηρείται πάντως είναι η προαναφερθείσα groovάτη διάθεση ορισμένων κομματιών που “σπάει” τη thrashίλα και κάνει ίσως πιο πολύπλευρο το σύνολο.
Τα “Bloodshed”, “Fallen”, “Ayatollah of Rock N’ Rolla”, “Master of Savagery” και “This Is Violence” αποτελούν τα καλά δείγματα γραφής τους νέου δίσκου, ο οποίος ξαναλέω, υπερέχει των τελευταίων πονημάτων του σχήματος, χωρίς όμως να παρουσιάζει κάτι το ουσιαστικά φρέσκο. Το θετικό της υπόθεσης είναι πως το “Savages” παρουσιάζει σαφή στοιχεία ανάκαμψης από τον συνθετικά προβλέψιμο κατήφορο των Soulfly, κάτι το οποίο δίνει ελπίδες για τη συνέχεια.
659 
