Technical Death και δεν είμαι καλά λέμε.
Μετά από 2 EP και 4 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη σκηνή ήρθε η ώρα για τους Αμερικάνους να μας δώσουν και την πρώτη full length κυκλοφορία τους. Η συγκεκριμένη σκηνή στην Αμερική βγάζει περισσότερες μπάντες ομολογουμένως από ότι και η Αίγινα φιστίκια Αιγίνης πράγμα που δεν είναι απόλυτα κακό. Βέβαια με τόσες κυκλοφορίες χάνεται λίγο η μπάλα αλλά εδώ να σας πω την αλήθεια ήξερα τι να περιμένω μιας και ήμουνα πολύ εξοικειωμένος με την μουσική τους από το 2009. οπότε μια χαρά μου έκατσε.
Έχοντας ακούσει το μήνα που μας πέρασε πάνω από μια ντουζίνα από death metal κυκλοφορίες ήρθε και αυτή και με ισοπέδωσε. Καφρίλα στο έπακρο. Παραγωγή κρύσταλλο. Εικαστικό πίνακας τέχνης. 10 κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών που δεν σε αφήνουν να πάρεις ανάσα με τίποτα. Riff που σε πυροβολούν και κάνουν καρδιογράφημα θέλεις δε θέλεις. Blast beats τα οποία κάνουν μέχρι και τις κατσαρόλες να βγουν από το συρτάρι και να σχηματίσουν το απόλυτο drum set. Φωνητικά βγαλμένα κατευθείαν από τον αρχηγό των Ορκ στη Μόρια.
Για να σας δώσω να καταλάβετε τι έχει γίνει στο μυαλό και το κεφάλι μου θα σας πω μόνο αυτό. Πρέπει να είναι η 6η συνεχόμενη φορά που ακούω το δίσκο και δεν έχω καταλάβει το πότε τελείωσε η πρώτη! Τα κομμάτια δεν κουράζουν καθόλου. Η αλληλουχία αναπαραγωγής είναι η απόλυτα τέλεια. Γενικά όλο το κλίμα του δίσκου σε κάνει να ταλαντεύεσαι μεταξύ γης, κόλασης και πάλι πίσω και τούμπαλιν και δεν καταλαβαίνεις στο τέλος τι σε έχει χτυπήσει.
Εν κατακλείδι και επειδή με έχουν κάνει να χάσω τα λόγια μου και να χτυπιέμαι πάνω στο πληκτρολόγιο με αποτέλεσμα να μου έχει πάρει πάνω από 40 λεπτά να γράψω αυτές τις γραμμές από το γράψε σβήσε, το μόνο που μπορώ να πω είναι: Τρεχάτε να το αποκτήσετε εχθές!! Ακόμα κάθεστε; Έλα να βλέπω ορδές από Ορκ στους δρόμους λέμε!
617 
