Πάντα μου άρεσε να ακούω debut albums μια μπάντας μιας και αν το όλο πράγμα άξιζε θα μπορούσα να έχω εικόνα για την μπάντα από την αρχή της πορείας της. Οπότε με το που έπεσε στα χεράκια μου το ντεμπούτο των Kill Division μπορείτε να φανταστείτε το χαμόγελο να φτάνει μέχρι λίγο πιο πίσω από τα αυτιά.
Προερχόμενοι από την Ολλανδία και αποτελούμενοι από 3 μόλις μέλη ένα εκ των οποίων θηλυκού γένους –Richard Ebisch (guitars/ vocals/ bass), Roel Sanders (drums), Susan Gerl (guitars/ vocals)- θα περίμενε κανείς να παίζουν κάτι πιο εμπορικό, απαλό ή δεν ξέρω κι εγώ τι! Κι όμως ετούτοι εδώ οι κύριοι (και κυρία φυσικά) παίζουν ένα μείγμα death grind με αρκετά thrash στοιχεία. Να σας πω την αλήθεια πάντα σε ένα πρώτο δείγμα δουλειάς μιας μπάντας κάθομαι αναπαυτικά με τα ακουστικά μου και ακούω τον δίσκο τουλάχιστον 3-4 φορές πριν γράψω κάτι γι αυτόν. Έτσι έκανα και εδώ.
Οι Ολλανδοί λοιπόν σε αυτό τους το ντεμπούτο με άφησαν ολίγον τι με ανοιχτό το στόμα. Και για να το εξηγήσω λίγο καλύτερα. Σίγουρα δεν πρόκειται ούτε για δίσκος της χρονιάς, ούτε και για δίσκος που σε δέκα χρόνια θα χαρακτηριστεί all time classic αλλά για ένα ντεμπούτο το οποίο ανεβαίνει πολύ πάνω από τον μέσο όρο σε όλα τα επίπεδα. Σύνθεση, σύλληψη, εκτέλεση, ενορχήστρωση, παραγωγή, εικαστική επιμέλεια, δομή και πολλά ακόμα πράγματα που κοιτάς σε ένα δίσκο είναι σε κορυφαία επίπεδα!
Παραγωγή λοιπόν στο νούμερο ένα μου και θα έλεγα πως την εν λόγω θα την ζήλευαν πάρα πολλές μπάντες του είδους. Εικαστικό στο νούμερο δύο και μπορώ κάλλιστα να πω πως τα παιδιά όχι απλά ήξεραν τι ήθελαν και πως έπρεπε να ντύσουν με εικόνες το δημιούργημά τους αλλά το πέτυχαν στο 100%. Τώρα όσων αφορά στις συνθέσεις; Εκεί δεν μπορώ να πω πολλά μιας και τα 11 κομμάτια με διάρκεια 35 λεπτά μάλλον μου άφησαν μια γλυκόπικρη αίσθηση. Ίσως να ήθελα περισσότερη διάρκεια δεν ξέρω αν και κρίνω πως η διάρκεια δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακή. Τα κομμάτια αφήνουν ικανοποίηση και δεν κουράζουν. Απλά κάποιες φορές έχω κι εγώ τις παραξενιές μου.
Οι φίλοι του είδους θα έλεγα λοιπόν να το προμηθευτούν με κλειστά τα μάτια και να περιμένουν και τις επόμενες δουλειές της τριάδας από την Ολλανδία. Οι υπόλοιποι απλά τσεκάρετε και αν σας αρέσει καταθέστε τον οβολό σας. Εξάλλου όπως έχω ξαναπεί: Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική. Οπότε αν σε κάποιον αρέσει ας το αγοράσει…
Αυτά από εμένα… Από την Grind-Death σκηνή της Ολλανδίας για το Rockway.gr Γιώργος Ραχιώτης (περιμένατε Θόδωρος Ανδρεάδης – Συγγελάκης έ; Αμ δε!! Stay Heavy and Drink Jack).
611 
