Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Η Ψαροκώσταινα έχει ταλέντο στην υπόθεση Rock. Πολύ.
Θέλεις λίγο το ιστορικό background μας, θέλεις λίγο η ίδια η επαναστατικότητα της μουσικής που σε εμπνέει, τα παραδείγματα πολύ καλών δουλειών έως αριστουργημάτων που έχουν κυκλοφορήσει από ομοεθνείς καλλιτέχνες δηλώνουν την παραπάνω σκέψη.
Ο Chris Mike, είναι ένας από αυτούς τους τύπους που με κόπο, ιδρώτα και καύλα, πήραν μια κιθάρα, της πέταξαν τα μάτια έξω από τη μελέτη και παρά της αντιξοότητες της μουσικής εγχώριας καθημερινότητας, ξεκίνησαν να χτίζουν το όνειρό τους. Έμπειρος στο χώρο, και αφού διετέλεσε μέλος των progressive-άδων Parthian Shot καθώς και των death metallers God.Fear.None. με τους οποίους κυκλοφόρησε τρία album, ο Chris μας παρουσιάζει το solo πόνημά του, το “Not Just Lipstick On A Pig”, έναν αξιολογότατο δίσκο κιθαριστικής instrumental μουσικής.
Ο ίδιος αναφέρει ως επιρροές τους Guthrie Govan και John Petrucci,. Ισχύει αν νιώσεις την ελευθερία με τη οποία συνθέτει και παραπέμπει εμφανώς στην τεχνοτροπία των Dream Theater, σε κομμάτια όπως το 7-λεπτο “From Five To Four”, στο άκρως εξπρεσιονιστικό “For Jason” ή στον επίλογο “You” που αναδύει ενδιαφέρουσες δόσεις αρμονίας.
Το εισαγωγικό “Just Tune Your Guitar” θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το στίγμα της ποικιλομορφίας των συνθέσεων, ψυχεδελικά αναπτυσσόμενο, ενώ με τα “Wake-up Call” και “The Truth In Me” o Chris παίρνει το ρόλο του μεσάζοντα στη μεταφορά στοιχείων που έχει θεσμοθετήσει εκτελεστικά ο Joe Satriani, με αξιομνημόνευτες μελωδίες και πολύ τεχνικό παίξιμο. Το “Hello Motzart” θα μπορούσες να το θεωρήσεις ως μια μίνι παρωδία προς τον κλασσικό μουσικό, με έναν νεοκλασικό “παραλογισμό” να το διατρέχει και στο “Sneaky Footsteps” επιχειρείται μια συμφιλίωση του παρόντος και του μέλλοντος αυτού του ύφους έκφρασης, χαλαρό, με μια “απολογητική” διάθεση.
Συνολικά το “Not Just Lipstick On A Pig”, είναι ένα album απαλλαγμένο από κόμπλεξ και υποχρεωτικές αναπαραγωγές τάσεων προς χάριν της οικειότητας. Μελωδικό, πανέξυπνα δομημένο, δίνει άπλετες ανάσες στη διάρκεια του και ακούγεται πάρα πολύ ευχάριστα. Το τρίο, μιλά μια διαφορετική γλώσσα, αποποιείται το ρόλο συναρμολόγησης “ερειπίων” από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, καταθέτει μια ολόδική του πρόταση στην πτυχή του rock που πραγματεύεται και φυσικά, δικαιούται να φιλοδοξεί για καλλιτεχνική καταξίωση.
Το σχήμα του Chris Mike συμπληρώνουν οι Γιάννης Λυκάκης στο μπάσο και Βαγγέλης Μπαλιούσης στα drums (άριστοι παίχτες και οι δυο τους).
Πάντα τέτοια και ελπίζω αυτή η περήφανη αντιμετώπιση της Τέχνης να συνεχιστεί.
572 
