Σε μία τυπική μικρή αστική ταράτσα στο Γκάζι, αυτήν του “White Noise”, στημένη και διακοσμημένη έτσι ώστε να θυμίζει περισσότερο ταράτσα κατοικίας και να προκαλεί την νοσταλγία της εποχής στην οποία οι άνθρωποι ανέβαιναν συχνότερα για να απολαύσουν έναν καφέ ή ένα ποτό με θέα από ότι για να ελέγξουν τις κεραίες και τα δορυφορικά πιάτα.
Εκεί ξεκινούν την βραδιά οι Dr D. and the Voodoo Shrecks με ένα μικρό set neo- folk κομματιών. Στον μικρό χώρο που θα λειτουργήσει ως σκηνή βρίσκονται τρεις νεαροί. Ο front-man θα κρατήσει ακουστική κιθάρα και θα απαγγείλει/τραγουδήσει τους περισσότερους από τους στίχους.
Ένα δεύτερο μέλος βρίσκεται μπροστά στα synths του ενώ συμβάλλει και στα φωνητικά, θα τραγουδήσει μάλιστα μόνος ένα από τα κομμάτια. Ο τρίτος της παρέας -ό,τι καλύτερο μουσικά έχει να επιδείξει η μπάντα κατά την προσωπική μου άποψη- θα συνεισφέρει στην ενίσχυση της ατμόσφαιρας με τα ιδιαίτερα προσεγμένα εφέ της ηλεκτρικής του κιθάρας που ωστόσο ακούγονται πολύ χαμηλότερα από όσο θα έπρεπε.
Αν και σαν τεχνοτροπία τα παιδιά έχουν αναγνωρίσει τα στοιχεία εκείνα που προαπαιτούνται για την δημιουργία neofolk αισθητικής στην μουσική, υπάρχει η επιτακτική ανάγκη να συμπληρωθούν από τουλάχιστον έναν βοκαλίστα ή μία βοκαλίστρια. Οι φωνές τους δεν έχουν το μέταλλο να υποστηρίξουν το συγκεκριμένο ύφος ενώ και η ερμηνεία τους χωλαίνει. Ίσως λοιπόν, με την προσθήκη του καταλλήλου τραγουδιστή μπορέσουν να επικεντρωθούν περισσότερο στα όργανα τους ώστε να αποφύγουν λάθη που τους εκθέτουν ως δημιουργούς αλλά και να δώσουν υπόσταση στον -σε πρώτο τουλάχιστον άκουσμα- βαθύ τους στίχο.
Το σίγουρο είναι ότι δεν είχαν εύκολο έργο να επιτελέσουν, ένα ακουστικό set κρύβει πάντα παγίδες και απορρυθμίζει την συνήθη λειτουργία μίας μπάντας που έχει μάθει να παίζει διαφορετικά, αλλά αυτό παραμένει ένα ελαφρυντικό για την συνολική παρουσία που δεν έπεισε τους 50 περίπου θεατές.
Τους Glimmer Void, οι οποίοι ακολούθησαν, τους είχα παρακολουθήσει άλλη μία φορά, όταν είχαν ανοίξει την συναυλία των Ιταλών Spiritual Front μαζί με τους Skull&Dawn (link).
Η αλλαγή στις δικές τους συνήθειες , αφού κι εκείνοι εμφανίστηκαν με παραλλαγμένη σύνθεση, δεν τους επηρέασε. Αντιθέτως μου έδωσαν την αίσθηση ότι είχαν μία από τις καλύτερες βραδιές τους. Και πάλι υπέροχα τα φωνητικά, πανέτοιμοι και φυσικοί, με εμπειρία πλέον στην σκηνή και πολύ όμορφα τραγούδια.
Οι δύο ακουστικές κιθάρες στα χέρια τους (η μια courtesy of Manos Six) συνεργάζονται με άνεση, που προδίδει μεγάλο δέσιμο και πολλές επαναλήψεις των κομματιών σε επίπεδο πρόβας, και αρκούν για να δημιουργήσουν δραματικές η μελαγχολικές εναλλαγές διάθεσης απλώς χρωματίζοντας όμορφα με την ένταση τους.
Το ακορντεόν στολίζει ιδανικά τον ήχο τους και αποτελεί ένα επιπλέον από τα πολύ δυνατά τους σημεία. Έπαιξαν έξι τραγούδια και έδειξαν τόσο να το χαίρονται ίδιοι όσο και να ευχαριστούν το σύνολο των ακροατών.
Glimmer Void setlist
Death’s Way
Time
Goners
Diablery
High Pride
The Tale of the Cursed and the Gifted
Η συνέχεια της βραδιάς ανήκει στους Changes, ένα ντουέτο δύο αμερικάνων μουσικών που βρίσκεται στα μουσικά πράγματα από το 1969 μέχρι σήμερα και αναφέρονται ανάμεσα στους πρωτοπόρους του neofolk, εκείνους πού άφησαν το μισό –ανέμελο- κομμάτι της χίπικης καλλιτεχνικής έκφρασης για να κοιτάξουν λίγο παραπέρα στο άλλο μισό, το σκοτεινό, το αγωνιώδες, το μεταφυσικό.
Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το τι μπόρεσαν να κάνουν ο Robert Taylor και ο Nicholas Tesluk χρησιμοποιώντας μόνο τις φωνές τους και 12 χορδές περασμένες στην κιθάρα του δευτέρου.
Με βαθιά φωνή που θα ταίριαζε στον σοφό του παραμυθιού ο R.Taylor προλογίζει σχεδόν κάθε ένα από τα κομμάτια τους αποκαλύπτοντας την τεράστια θεματολογία και το μεγάλο εύρος των αντικειμένων με το οποίο έχουν καταπιαστεί στην μακρόχρονη πορεία τους. Μυθολογία των ευρωπαϊκών πολιτισμών, έμφαση μάλιστα στην ελληνική, κοινωνικοί προβληματισμοί, πολιτική, επανάσταση.
Ακόμα και ο τρόπος έκφρασης διαφέρει από τραγούδι σε τραγούδι, σε κάποια άμεσος και ευθύς και σε κάποια αλληγορικός σε βαθμό που να νιώθεις ότι αυτό που ακούς είναι δύο τραγούδια, ένα στο πραγματικό επίπεδο, στην ίδια ταράτσα όπου λαμβάνει χώρα η συναυλία, και ένα άλλο σε ένα επίπεδο φανταστικό, βοηθάει σε αυτό και ο ανοιχτός χώρος που αφήνει ελεύθερο το μάτι -τουλάχιστον- να πετάξει μακριά.
Καθώς οι στίχοι και το λαϊκό παραδοσιακό χρώμα των μελωδιών τους που ακούγονται να έχουν ρίζες σε μεσαιωνικές μουσικές “υλοποιούν” μπροστά μας σαν φανταστικά ολογράμματα την Αφροδίτη, τον Ίκαρο και την πτώση του, δράκους με την φλογερή τους ανάσα, θρυλικά πλάσματα από πλειάδα χαμένων και μη πολιτισμών, τον ήλιο και τον Ήλιο, πιάνω τον εαυτό μου να έχει γραπωθεί από το τραπέζι και να προσπαθεί να απορροφήσει την μουσική μέσα από τις δονήσεις που η κιθάρα και οι φωνές προκαλούν στο ξύλο και το μέταλλο.
Για όσους αυτή την στιγμή πάει το μυαλό τους στο πονηρό, βρίσκομαι μόλις στην 2η μπύρα και τους προκαλώ να δουν κάποια στιγμή τους Changes προσπαθώντας να μείνουν για όλη την συναυλία εντός υπαρκτής πραγματικότητας.
Για την σειρά των κομματιών και τα υπόλοιπα δεν χρειάζονται πολλές λεπτομέρειες. Για “αρχειακούς” λόγους θα παραθέσουμε στο τέλος την set list σημειώνοντας όμως εδώ την συμμετοχή των δύο “δικών μας” Στέλιου (των Glimmer Void με το ακορντεόν του στο Somewhere In The Night) και Μάνου (των Skull&Dawn με την κιθάρα του στο The Saddest Thing). Και οι δύο έδειξαν να απολαμβάνουν την ευκαιρία/εμπειρία που τους προσφέρθηκε.
Το μόνο που μένει να γράψω είναι ότι είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω τόσο ζωντανό, επίμονο, ειλικρινές χειροκρότημα, για ένα είδος μουσικής μάλιστα που δεν θα χαρακτηρίζεται ακριβώς από την ιδιότητα να “ξεσηκώνει” και από έναν περιορισμένο αριθμό ανθρώπων όπως επιβαλλόταν από τον περιορισμένο χώρο της ταράτσας. Όμορφα πράγματα.
Changes setlist
Mahabharata of the Soul
Aphrodite
Déjà vu
Fire of life
Chasing the breath of the dragon
Legends (part Indigenous to Country)
We went to find the Sun
R.I.P. Van Winkle’s Pipe Dream
Autumn Day
Song of Pan
Psychonautica Guitar Interlude
Somewhere in the Night
Memorabilia
The Saddest Thing
Icarus
Waiting for the Fall
Twilight
When the Sun Kings Reign Again
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
573 
