Με το δεύτερο album “Egod” του 2010, οι μοντέρνοι Ιταλοί thrashers Sawthis, έλαβαν αρκετές θετικές κριτικές από τα ανά τον κόσμο webzines, με τα σχόλια να επικεντρώνονται στην επιτυχή μίξη μοντέρνων μελωδιών με thrash ήχους.
Επανέρχονται με το “Youniverse”, ένα album που αξίζει της προσοχής των μουσικόφιλων μιας και είναι μια αρκετά καλοφτιαγμένη δημιουργία που μπορεί να τεθεί υπό σύγκριση με τρανταχτά ονόματα του χώρου. Δομημένο στα πλαίσια μιας concept δουλειάς της οποίας η κεντρική ιστορία αφορά πτυχές ψυχολογικών διαταραχών, το “Youniverse” ακούγεται απελευθερωμένο. Η μπάντα ακούγεται αρκετά ώριμη, προφανώς από τη συλλογή εμπειριών από τις περιοδείες που έχει πραγματοποιήσει και για μια ακόμη φορά με παραγωγό τον Paul Ojetti (Infernal Poetry) και με “κερασάκι” την συμμετοχή του Rob Cavestany των μεγάλων Death Angel σε ένα τραγούδι, μας προσφέρουν ένα αξιοπρεπές σύνολο των προσπαθειών τους.
Με σαφήνεια, γρήγορο drumming και ένα θεαματικό εισαγωγικό riff, το “Τhe Logical Colors” εισάγει τον ακροατή στο concept του δίσκου. Δομικά αναπτύσσεται σε δύο διακριτά μέρη. Εξαιρετική δουλειά στα drums, blast beats σε αφθονία, με πολύ γκάζι στην αρχή ενώ οι κιθάρες στιλιστικά διαποτισμένες με μελωδία, δίνουν μεγάλη ρυθμική ποικιλία.
“Wake Up And Go!” κραυγάζει ο Alessandro Fala και μια αμείλικτη mid tempo εμμονή, αρχίζει να ρέει από τα ηχεία καθώς μπαίνει το, εύγλωττα τιτλοφορημένο, “The Waking Up”. Χωρίς αρμονίες, χωρίς μελωδίες. Μόνο ενοχλητικά και βρωμερά riffs, κοφτά και στακάτα drums, το τραγούδι εστιάζει σε ένα εκτυφλωτικό solo. Αρκετά καλή σύνθεση όπως και το “The Voice Calls On Me” το οποίο ξεδιπλώνεται με κομψότητα σε ένα ρυθμικό πλαίσιο, με αντιθέσεις ανάμεσα στην ηρεμία και την βαρβαρότητα, γεγονός που δίνει μια ικανή δόση ζωντάνιας, ενώ η κυριαρχία των καθαρών φωνητικών δίνει άλλη μια διαφορετική πτυχή της τεχνοτροπίας τους.
Το “The Disturbed” κερδίζει τον τίτλο του πιο επιθετικού κομματιού, πράγμα που φαντάζει λογικό έχοντας σαν δεδομένη τη συμμετοχή του Rob Cavestany κιθαρίστα των θρυλικών thrashers Death Angel ο οποίος αποτυπώνει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του, στο θεόρατο solo.
Μεταβαλλόμενη riffολογία ανάμεσα στις προσταγές του σύγχρονου, intellectual thrash και στις συναισθηματικές κορυφώσεις του Nu/ Core ήχου στο “The Crowded Room”, ένα κομμάτι σχεδόν “χαρούμενο”, επιστροφή στην επιθετικότητα με το μανιασμένο “The Indeleble” με αριστοτεχνικό συνδυασμό των κρουστών με τις σουηδότροπες death κιθάρες στο στυλ των Soilwork ενώ μου άρεσαν πολύ τα αιχμαλωτιστικά κοψίματα του “The Impure Soul”.
Τα δύο κομμάτια που ακολουθούν, τα ξεχώρισα με την πρώτη ακόμα ακρόαση. Το “The Spotlight” μια επωδός με παχύσαρκα thrash riffs, με συνεχείς αναδρομές στο παρελθόν του ήχου που καθόρισαν κατά πολύ οι Killswitch Engage, επικές αρμονίες, κραυγές απελπισίας και πόνου. Μαμουθικό το κεντρικό θέμα που εξελίσσεται επιταχυνόμενο, με την υπόλοιπη μπάντα να στροβιλίζεται γύρω του, παράγοντας headbanging. Το δε “The Mad”, ουσιαστικά αποτελεί ένα σύγχρονο σύνθημα στο δρόμο, γεμάτο αδρεναλίνη που κορυφώνεται στο refrain, ενώ τα πάντα ακούγονται στολισμένα στις γέφυρες που επιχειρεί η μπάντα.
Στο “The Switch” εμφανίζεται μια τάση των Sawthis να γράψουν αργά, με ακουστικά arpeggios, αλλά με πάρα πολύ όγκο στον ήχο και πάρα πολύ έντονο συναισθηματικά. Το “Youniverse” κλείνει με τον πιό In Flames φόρο – τιμής που αποθέτει η πεντάδα, με αμείλικτο ρυθμό, με πρωταγωνιστή τον τραγουδιστή που δίνει τα ρέστα του. Λαλίστατο λοιπόν το “The Walking”, από τα λίγα tracks που υπερβαίνουν τα τέσσερα λεπτά. Σε γενικές γραμμές παίρνει τον τίτλο του τραγουδιού – αποχαιρετισμού, αφήνοντας σου χαμόγελα στο πρόσωπο.
Το “Υouniverse” μου άρεσε αρκετά. Δεν είναι κλισαρισμένο, αυτό ακούγεται από τις επιρροές του, που δεν πρέπει να τις αναζητήσεις στα “εύκολα” και πολλές φορές πλέον “ακίνδυνα” μεγάλα ονόματα, σε σχέση βέβαια με την εντυπωσιακά υψηλή ποιοτική στάθμη που έχουν οι underground κυκλοφορίες. Οι συμπατριώτες τους Disharmonia Mundi, οι Soilwork, οι Killswitch Engage κατά κύριο λόγο είναι οι μέντορες αυτής της καλαίσθητης κυκλοφορίας. Ελπιδοφόρο, πιστεύω ότι με το πέρασμα του χρόνου, θα το έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου για ακροάσεις σε ειδικές στιγμές. Recommended αλλά θέλει τις αυτιές του.
469 
