45RATS: “Electric”

Είχα δει πρώτη φορά τους Αθηναίους 45Rats στο After Dark, παρέα με τους φίλους Korsikov (οι οποίοι επίσης, ετοιμάζουν σιγά σιγά την πρώτη τους επίθεση) και με είχαν εντυπωσιάσει με τον instrumental σίφουνα τους, που μου έφερε στο μυαλό τους Karma To Burn και τους Atomic Bitchwax και με ανάγκασαν να αγοράσω το ΕΡ τους, “First Gear”.

Είχα μιλήσει με τον κιθαρίστα Chef και τον ρώτησα αν έχουν σκεφτεί να χρησιμοποιήσουν φωνητικά στο μέλλον και πήρα την απάντηση, “Προς το παρόν όχι”.

Όταν ενημερώθηκα για την κυκλοφορία του πρώτου τους full length, “Electric”, ήμουν περίεργος να το ακούσω.

Ο δίσκος ανοίγει με το “Double Cut” και φαίνεται πως το τρίο των αρουραίων δεν άλλαξε ρότα. Ορχηστρικό όργιο με βαρύτητα στο space rock και τον συνδυασμό του με το πιο “γήινο” stoner, με ένα αποτέλεσμα κατάλληλο για εισπνοές αρωματικών φυτών.

Για μια ακόμη φορά, έξυπνες μελωδίες και ιδανική εκτέλεση τους, με κομμάτια σαν το “The Dog And The Bone”, που ξανά με κάνει να θέλω να ακούσω μια φωνή να δίνει το κάτι παραπάνω στην ήδη όμορφα δομημένη ατμόσφαιρα, με το ντέφι και τις southern κιθαριές, αλά ΖΖ Top να σε ανεβάζουν.

Ηλεκτροφόρο rock ‘n’ roll στο “’79”, “Happening” και γίνεται η έκπληξη. Φωνητικά από τον drummer Dam, που υπογράφει και στιχουργικά! Έτσι, για να σπάσει η μοναξιά του ορχηστρικού και να ξυπνήσει περισσότερους αισθητήρες του εγκεφάλου πριν συνεχίζει χωρίς κιχ το “Star 54” με τις κιθάρες να έχουν προς στιγμήν προσβληθεί από τον ιό funk.
Ακολουθεί το “Prediction: Pain” ως μια από τις καλύτερες στιγμές του “Electric” και το “Ridin’ The Boogie”, συνοδευόμενο από τα φωνητικά του Alex των Potergeist και στίχους δανεισμένους από κάποιο παραδοσιακό Blues.

Στο κλείσιμο παραμονεύει το “Kowalski’s song” να σε οδηγήσει στον τελικό σου προορισμό με ηρεμία και διαύγεια.

Πολύ καλή δουλειά, και σε παραγωγή και σε σύνθεση με τους 45Rats, να προσθέτουν ένα ακόμα κόσμημα στο πρόθεμα του ελληνικού rock κοσμηματοπωλείου. Και το καλύτερο; Θα κυκλοφορήσει και σε ΒΙΝΥΛΙΟ! 

577
About Δημήτρης Μαρσέλος 2196 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.