Είχα στεναχωρηθεί πολύ πριν από 11 χρόνια, διαβάζοντας για τη διάλυση των Coal Chamber, αλλά αμέσως το κενό ολοκληρώθηκε από την ενσωμάτωση του τραγουδιστή, Dez Fafara, στο σχήμα που αρχικά είχε σαν όνομα το Deathride.
Η αλλαγή στο Devildriver ήταν και τελευταία και μετά από 5 όμορφα album, με πιο πρόσφατο το δυναμικό “Beast”, επιστρέφουν ακόμα πιο γεμάτοι με το “Winter Kills”.
Η γκρούβα που τους διακρίνει είναι εδώ, και η ζυγαριά δείχνει να έχουν βαρύνει πολύ και να προσφέρουν μουσικούς ογκόλιθους, σαν τα “Desperate Times” και το ομώνυμο “Winter Kills”, με riff που σκοτώνει.
Ο Fafara τα σπάει διαρκώς, κατά τη διάρκεια του album και ανεβοκατεβαίνει σε ένταση και τονικότητα, χωρίς να ξεφεύγει από τα άγρια φωνητικά του.
Αν και άλλαξαν μπασίστα με τον Chris Towning να ταλαιπωρεί τις 4 χορδές και εταιρία μεταπηδώντας από τη Roadrunner στην Napalm Records, καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν και πάλι ένα album δυναμικό και άξιο αγοράς, με τραγούδια βόμβες (“The Appetite”).
Λατρεύω να ακούω έξυπνα κομμάτια, όπως το “Curses and Epitaphs”, με μια τρομερή μελωδία να ξετυλίγεται στα μέσα του κομματιού και το τυμπανιστικό όργιο στο “Carings Overkill”, που ακολουθεί με πείθει ακόμα περισσότερο για την ποιότητα του έκτου πονήματος των Αμερικανών.
Στο μεγαλύτερο κομμάτι της μουσικής, έχουμε να κάνουμε δυναμικό metalcore, περασμένο από κάποιο φίλτρο γκρούβας και για να αλλάζει που και που το κλίμα, σκάνε μύτη κάποια κιθαριστικά solos εμπνευσμένα από πιο κλασικά heavy metal πρότυπα (με το πιο όμορφο στην καρδιά του “Haunting Refrains”).
H μελωδία με τις κολλητικές κιθάρες είναι και πάλι το δυνατό σημείο, που παρέα με την γεμάτη φωνή του Fafara, κάνεις τους Devildriver ένα σχήμα που έχει αποτύχει στο να απογοητεύει.
O χειμώνας δεν σκοτώνει… η συνέχεια γνωστή και με μουσική υπόκρουση το “Winter Kills”.
635 
