Πρώτο βράδυ στην πολωνική πρωτεύουσα και εξερευνώντας την περιοχή γύρω από το ξενοδοχείο… αφίσα που ανακοίνωνε συναυλία των Trivium την επομένη το βράδυ. Εφόσον οι συγκεκριμένοι αποτελούν συναυλιακό απωθημένο σε κλειστό χώρο εδώ και καιρό, το μόνο θέμα που τέθηκε ήταν: από πού παίρνουμε εισιτήρια και πώς πάμε στο Progresja.
Πρώτο σοκ: η απόσταση, μιας και το club βρίσκεται γύρω στη μία ώρα από το κέντρο της πόλης.
Δεύτερο σοκ: ο χώρος. Με κάμποσες κολώνες στη μέση, ευτυχώς σχετικά καλή σκηνή αλλά χωρίς εξαερισμό. Πάλι καλά που μέσα δεν κάπνιζαν, γιατί την είχαμε πατήσει μεγαλοπρεπώς.
Φτάσαμε όταν τελείωνε το set των Γερμανών We butter the bread with butter. Δε με πείραξε καθόλου που τους είδα για 10 λεπτά το πολύ. Deathcore με φωνητικά που πιο πολύ σε τσιρίδα έφερναν, μουσική που δεν είχε και τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά παρόλα αυτά είχαν δημιουργήσει έναν πανικό κάτω από τη σκηνή.
Ακολουθούν οι Πολωνοί Frontside. Συνεχίζουμε σε deathcore/metalcore κλίμα εις την πολωνικήν. Η μουσική τους μπορώ να πω ότι είναι αρκετά καλή και έχουν να δείξουν κάτι λίγο διαφορετικό από το σωρό των συγκροτημάτων του είδους που υπάρχουν. Τα φωνητικά όμως επιεικώς δεν την παλεύουν – ή εγώ δεν μπορώ τα τόσο brutal φωνητικά. Ο κόσμος βέβαια να έχει ξεσαλώσει και το club να έχει αρχίσει να θυμίζει σάουνα.
Frontside setlist: Zniszczyć wszystko, Apokalipsa trwa, Dopóki moje serce bije, Zapalnik, Nie ma chwały bez cierpienia, Wspomnienia jak relikwie, Moja deklaracja płonie, Naszym przeznaczeniem jest płonąć.
Επιτέλους, βγαίνουν στη σκηνή οι Trivium. Και απλά σκίζουν. Όσο καλά κι αν παίζουν σε μεγάλες σκηνές (που κι εκεί μια χαρά βαράνε), σε club είναι στο στοιχείο τους.
Ο ήχος τους αρκετά καλός, αυτοί να έχουν κέφια και ο κόσμος να κοπανιέται ασταμάτητα – ή το live ήταν πολύ καλό ή οι Πολωνοί γουστάρουν τις συναυλίες πάρα πολύ. Κάμποσα pits και αρκετό crowd surfing, ο Heafy να παροτρύνει για ακόμα περισσότερο κοπάνημα και το κοινό να ανταποκρίνεται με μεγάλη προθυμία.
Έπαιξαν κομμάτια από όλους τους δίσκους τους (ίσως όχι τα καλύτερα από το κάθε άλμπουμ, αλλά αυτό είναι και αρκετά υποκειμενικό), καθώς και δύο από την καινούργια τους δουλειά, η οποία βγαίνει το φθινόπωρο.
Και ενώ όλα πήγαιναν μια χαρά – λίγο τρόπος του λέγειν βέβαια μιας και κοινό και μπάντα είχαμε κυριολεκτικά λιώσει, η έλλειψη εξαερισμού που λέγαμε – τεχνικό πρόβλημα. Κάτι έπαθε το μπάσο, οπότε… ώρα για λίγο stand up comedy. Ο Heafy να αρχίζει ιστορίες για την προτίμησή του στις πολωνικές μπύρες και για διάφορα ωραία μεθύσια (μεταξύ μας, όταν μπορείς να βρεις μπαρ που το σφηνάκι η βότκα ή η μικρή μπύρα κάνουν 1 ευρώ, ποιος δε θα έπινε πολύ;), ο Augusto να πετάει μπαγκέτες στο κοινό και να τον αποσυντονίζει και διάφορα τέτοια χαριτωμένα, μέχρι που ο άνθρωπος βαρέθηκε να λέει βλακείες και το κενό γέμισε ένα σόλο. Αισίως το θέμα με το μπάσο λύθηκε και μπόρεσαν να συνεχίσουν να προκαλούν τον κόσμο να ιδρώσει ακόμα περισσότερο.
Σε γενικές γραμμές ήταν απλά ένα πολύ καλό live. Η μπάντα σε καλή μέρα, ο κόσμος να μη θέλει και πολύ για να ξεφύγει ε, τι άλλο να ζητήσει κανείς για να ευχαριστηθεί μια συναυλία. Λίγο εξαερισμό να είχε μόνο γιατί πραγματικά η κατάσταση από ένα σημείο και μετά δεν παλευότανε.
Trivium setlist: Throes of Perdition, Down from the Sky, Becoming the Dragon, Brave This Storm, Watch the World Burn, Like Light to the Flies, Black, Fugue (A Revelation), Strife, Drum Solo, Dusk Dismantled, A Gunshot to the Head of Trepidation, Kirisute Gomen, Shogun, In Waves, Pull Harder on the Strings of Your Martyr.
photos: Σοφία Μπαλή
561 
