Oι ReVamp, είναι μια ολλανδική μπάντα Symphonic Metal που προέρχεται από τις στάχτες των After Forever, στους οποίους συμμετείχε η συνθέτης/ τραγουδίστρια Floor Jansen, σε συνεργασία με τον ιθύνοντα νου των Epica, Mark Jansen (απλή συνωνυμία, απ’ όσο φαντάζομαι).
Η Jansen, σπουδαγμένη μουσικός με περγαμηνές από διάφορα ωδεία και μουσικές σχολές, μετά το ομώνυμο ντεμπούτο του 2010, με συνοπτικές διαδικασίες και με μία αξιόλογη ομάδα να την υποστηρίζει, μας παρουσιάζει το “Wild Card” (που θα μπορούσες να το μεταφράσεις στα γερμανικά ως το τραπουλόχαρτο που αναπαριστά τον Joker).
Με το ξεκίνημα του δίσκου και το “The Anatomy of a Nervous Breakdown: On the Sideline” (το οποίο εμφανίζεται σε τρία διαφορετικά μέρη), επιδεικνύεται η φύση του υλικού. Πομπώδης, βαριά ατμόσφαιρα, ένα τραγούδι που δίνει άμεσα τα διαπιστευτήρια του σχήματος, χωρίς να παρεκκλίνει αισθητά από τις σταθερές του είδους. Η συνέχειά του, το “The Anatomy of a Nervous Breakdown: Τhe Limpic System”, είναι η πιο βίαιη σύνθεση του “Wild Card”. Γρήγορο, με σκληρά riffs από τους κιθαρίστες και καλές μελωδικές γραμμές, ρέπει προς πιο prog ύδατα, ενώ ηχητικά η αντίθεση των φωνητικών της Jansen είναι άριστη.
Το ομώνυμο track “Wild Card”, είναι αυτό που θα σε προβληματίσει, μιας και με δυσκολία μπορείς να δώσεις το στίγμα του. Είναι prog; Ή μήπως thrash; Ότι ταμπέλα και να του κολλήσεις, είναι ένα πολυεπίπεδο κομμάτι που άλλοτε συμπλέκεται η δύναμη με την απαλότητα των φωνητικών ενώ μετά από ένα “αφηρημένο” διάλειμμα, σκληραίνουν απότομα καταλήγοντας σε παθιασμένες κραυγές. Με μια υψίφωνη μονωδία, μια πραγματικά όμορφη, επιθετική αντίστιξη σε σχέση με το κλίμα του δίσκου, στο “Precibus” η Floor Jansen, δεν μπορεί παρά να σε γοητεύσει με την ευλυγισία που χρησιμοποιεί τη φωνή της, ενώ το “Nothing” δίνει μια πιο εξευγενισμένη πτυχή της μουσικής των ReVamp, γεγονός που οφείλεται μάλλον στην προοδευτική χρήση των πλήκτρων.
Το τρίτο μέρος της τριλογίας, το “The Anatomy of a Nervous Breakdown: Neurasthenia”, εκτός της δηλωτικής φύσης του τίτλου, μας παρουσιάζει ως guest, την μεγαλοφυΐα που ακούει στο όνομα Devin Townsend (Strapping Young Lad, Devin Townsend Project), ο οποίος συνδράμει με τη φωνή του και η υλοποίηση της αλληλεπίδρασης αυτής, είναι το λιγότερο καταπληκτική.
Ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάζονται επίσης στο “Distorted Lullabies” με την υποστήριξη θεμάτων πιάνου που κλιμακώνονται σταδιακά με την προσθήκη χαλαρών τυμπάνων ενώ κορυφώνεται όταν ένα τμήμα εγχόρδων συμπλέκεται με τις παραμορφωμένες κιθάρες, για να σου ανακυκλώσει την ιδέα συνοπτικά, ως επίλογο.
Άλλο ένα έντονο συναισθηματικά τραγούδι, είναι το “Amendatory” με ασυνήθιστα ισχυρή riffoσειρά και τραχιά, αν και δουλεμένα, φωνητικά με προσωπικούς στίχους που θέτουν ερωτήματα, στα οποία μάλλον απαντά το “I Can Become” με τη σαφήνεια των ουρλιαχτών που εκτοξεύονται εν μέσω στακάτων τυμπάνων, ενώ εντυπωσιακή είναι η αντίθεση των φωνητικών του Mark Jansen (ντάξ, κι εγώ κουράστηκα να το γράφω, αλλά έτσι τους λένε, τί να κάνουμε;), ο οποίος συνεισφέρει το λαρύγγι και τους στίχους του στο “Misery’s no Crime”, ένα κομμάτι, πλήρης ενέργειας. Ο επίλογος “Wolf And Dog”, ένα σχεδόν core (!) δοκίμιο, αποτελεί μάλλον την κεντρική ιδέα του δίσκου, αποτυπώνοντας την πάλη αυτών των δύο φύσεων, μέσα από ένα post war ηχοτόπιο, που δημιουργεί νοητικές εικόνες (και όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό, ειδικά για την Τέχνη που διαπραγματευόμαστε).
Συνοπτικά, οι ReVamp με το “Wild Card”, αν και απέχω παρασάγγας από το να με χαρακτηρίσεις “άσπονδο” φίλο του female-fronted metal, με έπεισε σε όλα τα επίπεδα. Δεν έχω στίχους στα χέρια μου αλλά έχω μείνει με την εντύπωση ότι είναι καίριας σημασίας, μιας και τα θέματα που ρέουν, αποθεώνουν ουσιαστικά τις ηχητικές αντιθέσεις στις συνθέσεις ενώ οι guest μουσικοί (Townsend, Mark Jansen αλλά και ο μπασίστας Johan Von Stratum όπως και η συνοδευτική υψίφωνος Marcela Bovio) συνεισφέρουν κατά πολύ στο εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Έχει ποικιλία, η παραγωγή του Joost Van Den Broek ανήκει μάλλον στις κορυφαίες του χώρου και θα περάσεις σίγουρα ευχάριστα, τα 50 περίπου λεπτά που θα διαθέσεις ακούγοντας αυτό το album.
Πολύ καλό.
551 
