Ποτισμένοι ως το κόκκαλο από τη σκόνη του δρόμου προς τη Λαγκάδα, την προηγούμενη μέρη, για να δούμε από κοντά το “Woodstock” των νησιώτικων πανηγυριών, και ταλαιπωρημένοι από τους χορούς σε εκείνο το πανηγύρ,ι αλλά και τον ποδαρόδρομο στην ανηφόρα για άλλο στην Ακαμάτρα, όλα αυτά μια μέρα πριν, φτάσαμε ξανά στο Casmir.
Νωρίτερα από την υπολογισμένη έναρξη και πάλι, για να τιμήσουμε με ηρεμία και σε ατμόσφαιρα νύξης το Θεό Διόνυσο. Καθίσαμε στο ίδιο σημείο με την προηγούμενη φορά και σχολιάζαμε σιωπηλά τους καταφθάνοντες μουσικόφιλους.
Ο πληθυσμός όλο και αυξάνονταν με αποκορύφωμα την 2η (όπως σωστά είχαμε μαντέψει) ώρα μετά τα μεσάνυχτα.
Το γλέντι ξεκίνησε αμέσως, με το Σταύρο να ανεβοκατεβαίνει τη σκηνή συνεχώς και να γίνεται ένα με τον κόσμο του που τον σήκωνε ψηλά στα χέρια του.
Ο πρώτος χαμός έγινε με το άκουσμα του “Μπασταρδοκρατία” από Γενιά του Χάους και δεκάδες φωνές ενώθηκαν στο ρεφρέν.
Χωρίς να είμαι και απόλυτα σίγουρος, αφού η συντακτική μου ιδιότητα είχε μείνει στην Αθήνα, ακολούθησαν τα “Earth”, “Fight” και ίσως και κάποια από τον επερχόμενο δίσκο τους, “The sound of Liberation”.
Στη συνέχεια “Love song”, “Greedy” (“Somebody tell me why, you’re living in a lie”) και ένα παιχνίδισμα της κιθάρας σε ρυθμό ΖΙΓΚ ΖΑΓΚ (“Ήρεμα, ήρεμα δεν είμαι τρομοκράτης”) ανακοινώνει το δεύτερο μέρος του set με το “Execute” και δεν αντέχω άλλο. Μοϊκανοί και Απάτσι έτρεχαν αλαλάζοντας γύρω γύρω και τα πράγματα δεν καλυτερεύουν με τα “Different” και “Chase me”. “Κάτι μύρισε, φέρτε και αποδώ!” και το αποτέλεσμα το φαντάζεστε όλοι, πιστεύω. Η συνέχεια ήταν γεμάτη με συνθήματα (“Το πάθος για τη λευτεριά είναι μεγαλύτερο από όλα τα κελιά” και “Μπάτσοι πιρούνια αστρονόμοι”) που κατακρίνουν τις αστυνομικές και πολιτικές δυνάμεις τις χώρας μας. “35 summers” και “Insight” με το Σταύρο για μια ακόμη φορά κοντά στο ταβάνι και κρατιέται ανάποδα από τη σιδηροκατασκευή για τα φώτα της σκηνής.
“38 mm” και ΕΚΔΙΚΗΣΗ γεμίζει την ατμόσφαιρα, φέρνοντας μας πιο κοντά στο ΑΔΙΕΞΟΔΟ.
“Ρε Μήτσο, μας τελείωσαν τα κομμάτια, τι θα κάνουμε με αυτούς” ενώ κοντεύουν να συμπληρώσουν 2 ώρες στη σκηνή. Μεσολαβούν αρκετά που είτε δεν αναγνώρισα, είτε δεν μπήκα σε κόπο να θυμηθώ (λες και είχα τη δυνατότητα, χε χε) και αυτά που μου έμειναν ήταν τα “Inspiration” και “Motorpsycho”.
Κάποιος από τους παρευρισκόμενους κάτι ζητάει. “Παραγγελιές 20 €, φίλε, αν γουστάρεις!” και έρχεται το πολυαναμενόμενο από όλους “Streets on Fire”.
“Ένα ακόμα για να τα σπάσετε!” και επαναλαμβάνεται ο ύμνος του ελληνικού punk “Execute”, που μας διαλύει εντελώς αφήνοντας μας με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη.
Οι διακοπές μας στην Ικαρία έκλεισαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, με μια εκρηκτική εμφάνιση των βετεράνων Deus X Machina, που φαίνεται να διανύουν μεγάλες φόρμες.
Περιμένω σαν πατέρας να γεννηθεί ο πρωτότοκος γιος του, να ακούσω το νέο album.
EXECUTE THE LAW!
615 
