WE CAME AS ROMANS: “Tracing Back Roots”

Το αμερικάνικο αυτό metalcore σχήμα, με όνομα σαν ταινία, We Came As Romans, ξαναχτυπά με το τρίτο του full length, “Tracing Back Roots”.

Προερχόμενοι από την Τροία του Michigan, έχοντας Ρωμαίους στον τίτλο τους, θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό πιθανώς.

Αλλά έχουμε να κάνουμε με το ονομαζόμενο Screamo, εδώ και εκεί που βαράει ρυθμούς Beatdown, σου το γυρίζει σε τόσο Pop, που δυσκολεύεσαι να το διαχειριστείς.

Και στο εναρκτήριο ομώνυμο “Tracing Back Roots”, αλλά και στο “Fade Away”, φαίνεται πόσο επηρέασε κάποιους η μουσική (αλλά και εμπορική) εξέλιξη των Linkin’ Park.

Δεν είναι κάτι άσχημο αυτό, που ακούω αλλά είναι τόσο αντίθετες οι στιγμές σκληράδας, με εκείνες τις πιο ρομαντικές, που με δυσκολεύει πολύ να αποφασίσω αν μου αρέσει ο συνδυασμός ή όχι. Το “Fade Away” είναι σίγουρα ένα παγκόσμιο ραδιοφωνικό hit, από αυτά που η νεολαία κατά συρροή θα κατεβάσει από το i-tunes, αλλά δε νομίζω πως θα είναι διαχρονική επιτυχία.

Και από τη στιγμή που ψάχνεις να βρεις τις ρίζες σου, δεν γίνεσαι τόσο μελωδικός, εκτός αν οι ρίζες τους είναι οι Crazy Town. Ο τσαμπουκάς που είχαν (έστω και ντεμέκ), χάθηκε για χάρη της “εμπορευματοποίησης” θαρρώ και θα χάσουν πολλούς από τους hardcore οπαδούς τους, αλλά ίσως γίνουν αρεστοί από το πιο ευρύ κοινό του MTV.

Οι στίχοι δίνουν και πάλι θετικό μήνυμα στους ακροατές, ότι όλα θα πάνε καλά και αυτό σίγουρα ταιριάζει περισσότερο με την εκτενή χρήση καθαρών φωνητικών, σε σχέση πάντα με τις προηγούμενες δουλείες τους.

Μουσικά, όπως είπα δεν είναι κακή για το είδος τους, αλλά τη στιγμή που υπάρχουν στην αγορά οι August Burns Red ή οι Parkway Drive, ή ακόμα πιο “αντρικά” σχήματα σαν τους As I Lay Dying, Norma Jean και Atreyu, θεωρώ πως θα συνεχίσουν να γίνονται όλο και πιο Pop.

Δεν ένιωσα στομαχικές ενοχλήσεις, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε.

Αν έχει φράντζα και είσαι ευαισθητούλης, τσέκαρε το, σου κάνει. Αν όχι, επόμενη σελίδα, παρακαλώ.

Υ.Γ. Το εξώφυλλο είναι εκπληκτικό και το “Hope” είναι χιτάκι!

695
About Δημήτρης Μαρσέλος 2194 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.