Οι Νεοϋορκέζοι Anthrax αναμφισβήτητα κατέχουν μια σημαντική θέση στην καρδιά του κάθε metalhead.
Θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα thrash metal σχήματα, αλλά είναι παραπάνω από αυτό. Έχουν δώσει πνοή στο heavy metal, έχουν εμπνεύσει το hardcore punk και έχουν μπλέξει τα μπούτια τους μέχρι και με την rap μουσική.
Όμως, το κείμενο αυτό θα ασχοληθεί με μια συγκεκριμένη τους περίοδο, κομβική και για τους ίδιους, τεχνικά, συναισθηματικά και εμπορικά.
Ήταν 22 Μαρτίου του 1987, πριν χειροκροτήσουμε τα κατορθώματα του Νίκου Γκάλη και των υπολοίπων, που έκανε την εμφάνιση του το σημαντικό για όλους μας, “Among The Living”. Δεύτερο album με τον τεράστιο Joey Belladonna στα φωνητικά και κάπως πιο ώριμο σε παραγωγή από τον προκάτοχο του, “Spreading the Disease”, με ήχο καθαρό σε αντίθεση με την βρώμικη συνηθισμένη παραγωγή του 80s thrash metal.
Το σφυροκόπημα του Charlie Benante στο “I am the Law” (βασισμένο στον comic χαρακτήρα Judge Dredd), η τεράστια επιτυχία σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις με το “Indians”, το μνημειώδες “Efilnikufesin (N.F.L.)” (που μιλάει για τη ζωή του John Belushi) και το ξεσηκωτικό “Caught in a Mosh” μεταμορφώνουν το δίσκο αυτό σε διαμάντι σε πρόθεμα του metal κοσμηματοπωλείου.
Το ότι το όλο album είναι αφιερωμένο στον αδικοχαμένο συνάδελφο τους Cliff Burton, δίνει ακόμα ένα αστέρι στην βαθμολογία καλτιάς, με τα εμπνευσμένο από νουβέλες του Stephen King, “Α Skeleton in the closet” και “Among The Living” να δίνει ακόμα μένα αστέρι.
Ο κουστουμαρισμένος κύριος που βγάζει το καπέλο στο εξώφυλλό, έχει στοιχειώσει τους νεανικούς μου ύπνους, αλλά τώρα που μεγάλωσα καταλαβαίνω το γιατί λάμπει. Είναι ο μοναδικός από τον όχλο, που σηκώνει κεφάλι.
Ένα μνημείο βαρύ που κρατάει πάνω από 20ετία και ίσως, να αντέξει άλλα τόσα.
Υ.Γ. Το “Imitation of Life” είναι remake του τραγουδιού των S.O.D., “Aren’t you hungry?”.
Die for the indians… στις 28 Ιουλίου στο Gagarin 205!
737 
