Το βράδυ της Κυριακής αποτέλεσε σίγουρα ακόμη μια περίπτωση της αιώνιας αντιπαράθεσης του punk με το rock.
Εκ του αποτελέσματος και βάσει αριθμών σίγουρα το rock βγήκε κερδισμένο, για μια ακόμη φορά, καθώς ήταν σχεδόν δεδομένο ότι οι προσφιλέστατοι στη χώρα μας Clutch θα συγκέντρωναν πολλαπλάσια εισιτήρια από αυτά των Καναδών Propagandhi. Δυστυχώς δεν μπορώ και δεν θέλω να αξιολογήσω τι σημαίνουν τα παραπάνω για τη μουσική παιδεία αυτού του τόπου, αλλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι όπως και ναι ‘χει το rock σαν ευρύτερη έννοια κέρδισε την Κυριακή.
Πιστοί στο ραντεβού τους οι αυτόχθονες Flipstar ανέβηκαν στη σκηνή του Κυττάρου στις 8:30 για να αναπαράγουν το τσιτωμένο skate punk τους, στηρίζοντας το setlist τους κυρίως στο περσινό cd τους “Back to Basics” και στο EP τους “Sweet Sally Toe” που κυκλοφόρησε το φετινό Μάιο, συμπληρώνοντας το με μια διασκευή στο “True Believers” των Bouncing Souls.
Σίγουρα πιο δεμένοι από τις προηγούμενες ζωντανές εμφανίσεις τους που έτυχα παρών, οι Flipstar αναπαράγουν άνετα και αρκετά επιτυχημένα τον ήχο των Pennywise, των NOFX και των λοιπών καλιφορνέζων φίλων, χωρίς να προσθέτουν κάτι σ’ αυτόν ή να αφαιρούν κάτι από αυτόν. Το δυστυχές είναι ότι έπαιξαν μπροστά σε ελάχιστο κόσμο, καθώς μέχρι εκείνη την ώρα μεγάλο μέρος του ήταν εκτός του μαγαζιού.
Λίγη ώρα μετά πήραν τη σκυτάλη οι Λαρισαίοι 10 to Go που δείχνουν να προτιμούν κυρίως τον ήχο των Pulley και των ΝOFX και έχουν μία προφανή κλίση προς το ska/reggae, ακολουθώντας, λίγο πιο διακριτικά, ως προς την reggae προέκταση, το δρόμο που χάραξαν οι βετεράνοι Vodka Juniors.
Ευτυχώς στο συγκεκριμένο live έδωσαν περισσότερο βάρος στα πιο punk rock και διεκαπαιρεωτικά κομμάτια των demo τους. Με εύστοχες εναλλαγές μεταξύ των φωνών των Mpem (???) και Γιάννη, πολύ καλό δέσιμο και παρ’ όλη την πρόσφατη αντικατάσταση του μπασίστα τους , οι 10 to Go έχουν μία σταθερά ανοδική πορεία ως προς τα live τους.
Μετά από μια σχετική καθυστέρηση, μια περίεργη εισαγωγή με το Mr.Crowley του Ozzy (!!!???) και δέκα περίπου χρόνια από την τελευταία τους επίσκεψη στην Ελλάδα οι headliners της βραδιάς ανοίγουν την εμφάνιση τους με το thrashy riff του “Dear Coach’s Corner” από το “Supporting Caste” του 2009, συνεχίζοντας με το hardcore-αδικο “Fuck the Border” από το δίσκο του 2001 “Today’s Empires, Tomorrow’s Ashes”.
Σημειωτέον ότι λόγω της ηχητικής τους εξέλιξης και της εικοσιπεντάχρονης σχεδόν πορείας τους, θεωρώ ότι ήταν αναμενόμενη η προσέλευση ατόμων διαφόρων ηλικιών και μουσικών κατευθύνσεων (το t-shirt Echo and the Bunnymen ήταν πολύ προχώ). Ωστόσο ήταν εμφανέστατη η απουσία του μεταλλικού κοινού, που ενδεχομένως προτίμησε τους Clutch. Με συχνά περάσματα λοιπόν, περισσότερο από τον προοδευτικό τελευταίο δίσκο τους “Failed States” καθώς και τον παλαιότερο “Potemkin City Limits”, οι Propagandhi φτάνουν σταδιακά στη δισκογραφική περίοδο που ανήκαν στο δυναμικό της Fat Wreck Chords παίζοντας τρία απανωτά τραγούδια από τον αμιγώς cali-punk δίσκο τους “Less Talk, More Rock”.
Εν μέσω δηλώσεων περί προστασίας των δικαιωμάτων των ζώων, πολιτικών μανιφέστων και περιστασιακού stage diving, ο frontman Chris Hannah ρωτάει το κοινό αν είναι έτοιμο να ακούσει κάτι βαρύ και οδηγεί το συγκρότημα σε ένα μπαράζ τραγουδιών από τα δύο τελευταία άλμπουμ. Οι Καναδοί ευχαριστούν το κοινό και φεύγουν από τη σκηνή για να επιστρέψουν λίγα λεπτά μετά για το αναμενόμενο encore που περιλάμβανε τα “Banger’s Embrace” και “Back to the Motor League” , καθώς και το εκπληκτικά τιτλοφορημένο “Stick the Fucking Flag Up Your Fucking Ass, You Sonofabitch” από τον πρώτο τους δίσκο στην Fat Wreck.
Συμπερασματικά, το live ήταν, από τεχνικής απόψεως, αρκετά καλό αν και θα μπορούσε να είναι λίγο καθαρότερος ο ήχος στα πιο “μπερδεμένα” σημεία των τραγουδιών. Ως προς την εμφάνιση του ίδιου του συγκροτήματος είναι προφανές ότι κυνηγάνε πλέον πιο προοδευτικά πράγματα, καθώς ο γωνιώδης και εγκεφαλικός punk/ hardcore/ metal ήχος των τελευταίων δίσκων τους σίγουρα απαιτεί μεγαλύτερη τεχνική κατάρτιση και τους κρατάει προσηλωμένους περισσότερο στα όργανα τους και λιγότερο στη punk rock δυναμική των live τους. Κοινώς, με εξαίρεση τον μπασίστα Τodd Kowalski (ο οποίος θυμήθηκε -αν είναι δυνατόν- ότι κάποιο video των Fates Warning είναι γυρισμένο στην Ελλάδα ), το γκρουπ ήταν στατικό και χωρίς ιδιαίτερη σκηνική παρουσία. Κατά τα άλλα ήταν μια ευχάριστη βραδιά που ευτυχώς έληξε μια φυσιολογική ώρα.
Propagandhi setlist
Dear Coach’s Corner
Fuck the Border
A Speculative Fiction
Note to Self
Failed States
Cognitive Suicide
Lotus Gait
Apparently, I’m a P.C. Fascist (Because I Care About Both Human and Non-Human Animals)
…And We Thought Nation States Were a Bad Idea
Less Talk, More Rock
Things I Like
Unscripted Moment
Natural Disasters
Today’s Empires, Tomorrow’s Ashes
Without Love
Night Letters
Rattan Cane
Duplicate Keys Icaro (An Interim Report)
Encore:
The Banger’s Embrace
Back to the Motor League
Stick the Fucking Flag Up Your Goddam Ass, You Sonofabitch
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
490 
