Δύο χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη στη χώρα που έχουν αγαπηθεί όσο λίγοι, οι Φιλανδοί Stratovarius βρέθηκαν στα μέρη μας για μία ακόμα ζωντανή εμφάνιση.
Το τελευταίο album του συγκροτήματος, “Nemesis”, αποδείχθηκε πολύ καλό για να μην επαναφέρει τα χαμόγελα στις τάξεις των οπαδών και τι καλύτερο απο το να ακούσουμε live τους διαχρονικούς ύμνους του συγκροτήματος μαζί με τα καινούργια κομμάτια που φιλοδοξούν με τη σειρά τους να μπούν στη φαρέτρα των συναυλιακών classic κομματιών.
Μαζί τους, δύο πολύ αξιόλογες μπάντες της εγχώριας σκηνής, οι The Silent Rage και Secret Illusion. Ο χώρος του Gagarin δεν γέμισε όπως αναμενόταν τέλη Ιουνίου, αλλά ο τελικός αριθμός των περίπου 700 θεατών που ήρθε να δει τους Φιλανδούς και τα 2 support συγκροτήματα ήταν αρκούντος ικανοποιητικός. Ιδιαίτερα θετική εντύπωση έκανε ο χαμηλός μέσος όρος ηλικίας του κοινού, πράγμα που σημαίνει ότι η νέα γενιά είναι εδώ, ξέρει να τιμά αλλά και να στηρίζει μπάντες πού έχουν προσφέρει τα μεγίστα στη μουσική που όλοι μας αγαπάμε.
Αφού πάρθηκαν τα απαραίτητα “καύσιμα” (aka μπύρα) οι The Silent Rage πάτησαν σανίδι στην πρώτη τους εμφάνιση με τον νέο τους τραγουδιστή, Steve Benardo (αδελφό του drummer των SEPTIC FLESH). Η μπάντα παρά τα όποια προβλήματα στον ήχο απέδωσε όσο καλύτερα μπορούσε τα κομμάτια της κερδίζοντας το χειροκρότημα του κοινού που συνέχιζε να καταφθάνει στο χώρο της συναυλίας.
Το συγκρότημα μας παρουσίασε πρώτης ποιότητας Power Metal που κινείται στα χνάρια των Brainstorm και των Fates Warning, εποχής “No Exit”. Μεγάλο βάρος έχει πέσει στις κιθάρες και καλώς συμβαίνει αυτό μιάς και η κιθαριστική δουλειά αποτελεί και το δυνατό χαρτί της μπάντας.
Ελάχιστη στατικότητα στη σκηνή με πολύ καλή επικοινωνία με το κοινό οι The Silent Rage απέδειξαν ότι έχουν όλα τα φόντα να πιάσουν τους στόχους που έχουν θέσει και πραγματικά ελπίζω να έχουν θέσει υψηλούς.
Highlight το mosh pit που ζήτησε η μπάντα να φτιαχτεί κάπου προς το τέλος του set. Με λίγα λόγια, λίγο παραπάνω δέσιμο και η μπάντα δεν έχει να φοβάται τίποτα αφού όπως έδειξαν γουστάρουν να βρίσκονται πάνω στη σκηνή.
The Silent Rage setlist
Storm Warrior
Perished In Flames
Inner Scars
Leading the Legions
The Silent Rage
Between Harmony and Sorrow
Wings of Tragedy
Εννέα και κάτι λίγα λεπτά και οι Secret Illusion εφορμούν στο stage με τον ήχο να είναι και πάλι προβληματικός, αλλά με διάθεση βελτώσης απο τα μισά του set και ύστερα. Το συγκρότημα με αρκετά live στο ενεργητικό του έδειξε ότι η μέχρι τώρα αναγνωρισημότητά τους στους κύκλους του μελωδικού Power Metal μόνο τυχαία δεν είναι.
Ο κόσμος αρκετός πλέον δίνει άλλο χρώμα στη συναυλία και βοηθάει τη μπάντα να κάνει ακόμα μια super live εμφάνιση. Δεμένοι μεταξύ τους και άκρως ενεργητικοί πάνω στη σκηνή, απέδωσαν άψογα 8 κομμάτια από τη μέχρι τώρα δισκογραφία τους. Ενθουσιασμός επικρατεί και κάτω απο το stage με το κόσμο να χειροκροτάει αδιάκοπα και να συμμετεχει σε κάθε ευκαιρία.
Στο τελευταίο κομμάτι “Silent Voices” η συμμετοχή του κοινού εξέπληξε πολύ κόσμο, εδικά όσους δεν είχαν έως και τότε επαφή με το συγκρότημα. Να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο live τους ήταν το πρώτο με το νέο τους μπασίστα Μάκη Πετρίτση (ex X-Spiral και Wheelrunner). Σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ live μετά την καινούργια τους δουλειά που πιθανώς να κυκλοφορήσει λίαν συντόμως.
Το μέλλον είναι μπροστά τους και αν συνεχίσουν να δουλεύουν σκληρά οι κόποι τους θα δικαιωθούν μιάς και το ταλέντο περισσεύει, το ίδιο και η διάθεση.
Secret Illusion setlist
Endless Flight
Hold On Forever
Echoes In The Shadows
Point Of No Return
Beauty Of A Lie
Light On Your Way
Illusion
Silent Voices
Η ώρα πλέον 22:15, τα φώτα κλείνουν και οι Stratovarius ξεχύνονται στη σκηνή με το “Abandon”, εναρκτήριο κομμάτι του “Nemesis”. Όλα τα μέλη του group δείχνουν να βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση και με όρεξη να αποζημειώσουν όλους όσους τους τίμησαν με τη παρουσία τους.
“Speed of light” και ο πρώτος χαμός λαμβάνει χώρα κάτω απο τη σκηνή. Ο ήχος παραμένει προβληματικός, αλλά σταματάω τη γκρίνια. Σε metal συναυλία είμαστε και αν υπάρχει αμφίδρομη όρεξη και διάθεση απο τους πάνω και τους κάτω απο τη σκηνή τότε όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα.
Ακολουθεί το “Halcyon Days” και ο κόσμος δείχνει ότι έχει ακούσει αρκετά το καινούργιο album και για αυτό συμμετέχει σε κάθε ευκαιρία. “The Kiss of Judas” μαζί με τον απαραίτητο πανικό που αξίζει στο συγκεκριμένο hit. Στη συνέχεια επιστροφή στο νέο album με το “Dragons”. Drum solo ολίγον βαρετό αλλά απαραίτητο για να πάρει το υπόλοιπο συγκρότημα τις ανάσες του.
Μετά το drum solo ακούσαμε περιχαρής τα “Eagleheart”, “Fantasy, “Destiny” και “Distant Skies” σε άψογες εκτελέσεις, μαζί με ένα αναγκαίο για ξεκούραση bass solo. Η στιγμή του απόλυτου hit “Black Diamond” είχε έρθει και η λέξη πανζουρλισμός φαντάζει λίγη μπροστά στις αντιδράσεις του κοινού. Κάπου εκεί το συγκρότημα φεύγει απο τη σκηνή και ετοιμάζεται για το πρώτο encore.
“Ιf the story is over” και η απαραίτητη μπαλάντα ηρεμεί τα πλήθος. Πολλοί ίσως ξίνισαν γιατί θα προτιμούσαν το “Forever”, αλλά μην ξεχνάμε ότι το έχουν παίξει στην Ελλάδα στις προηγούμενες εμφανίσεις τους, και με το δίκιο τους ήθελαν να μας κάνουν να αγαπήσουμε και το συγκεκριμένο κομμάτι. Τα κατάφεραν; Όχι στο βαθμό που θα ήθελαν γιατί απλά το “Forever”είναι αξεπέραστο.
“Against the wind” και “Paradise” ολοκλήρωσαν το πρώτο encore. Στις δύο αυτές κομματάρες είδαμε μέχρι και προσπάθειες για (κάτι σαν) stage diving οπότε δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι παραπάνω.
Όλοι όσοι το είχαν ψάξει λίγο παραπάνω ήξεραν ότι θα ακολουθούσε και δεύτερο encore όπως και έγινε. “Unbreakable” (το hit του νέου album θα έλεγα) και για το τέλος “Hunting High and Low” σε extended version, για να μας βγούνε τα λαρύγγια τραγουδώντας το ρεφραίν αρκετές φορές με προτροπές απο τη μπάντα να φωνάξουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε.
Κάπου εδώ το συγκρότημα μας χαιρέτησε αφήνοντας τη σκηνή υπό τις συνεχείς επεφημίες του κοινού. Αυτό που έχω να πω είναι ένα μπράβο στο συγκρότημα και στο κοινό. Σίγουρα κάποιοι θα ήθελαν να ακούσουν κομμάτια που εν τέλει δεν άκουσαν αλλά αυτό είναι κάτι το φυσιολογικό για group με τόσο πλούσια δισκογραφία.
Το συγκρότημα με μπροστάρη τον Timo Kotipelto έδωσε ότι καλύτερο μπορούσε. Δεν υστέρησε κανείς, αναφέρω πρώτα όμως τον Timo γιατί δεν το κρύβω ότι είχα σοβαρές ανησυχίες για την απόδοσή του. Αντιθέτως όμως προστάτεψε τη φωνή του χωρίς να στερήσει κάτι απο τη ποιότητά της.
Ο νέος drummer, Rolf Pilve, έδειξε σαν να είναι χρόνια στο συγκρότημα και δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα να αποδώσει παλιά και νέα κομμάτια. Matias και Lauri σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα έτρεχαν πάνω κάτω τη σκηνή δείχνοντας συνέχεια πόσο χαίρονται το live, ενώ ο τεράστιος Jens Johansson απέδειξε πολύ εύκολα γιατί θεωρείται και είναι από τους κορυφαίους πληκτράδες στην πιάτσα.
Όταν μετά το τέλος μιας συναυλίας βλέπεις χαμογελαστά πρόσωπα, τότε ξέρεις ότι όλα πήγαν μια χαρά. Μόνο τέτοια είδα φεύγοντας απο το Gagarin με πρώτο και καλύτερο το δικό μου. Μπράβο και στις 3 μπάντες για την απόδοσή τους και για τις 3 ώρες μεταλλικής απόλαυσης που μας πρόσέφεραν.
Τρελο-Φιλανδοί άντε και σύντομα πάλι στα μέρη μας.
Stratovarius setlist
Abandon
Speed of Light
Halcyon Days
The Kiss of Judas
Dragons
Drum Solo
Eagleheart
Fantasy
Destiny
Bass Solo
Distant Skies
Black Diamond
If the Story Is Over
Against the Wind
Paradise
Unbreakable
Hunting High and Low
Photos: Αναστασία Βερτεούρη
563 
