Η νέα κυκλοφορία των Necronomicon εμπεριέχεται στα death metal highlights του καλοκαιριού, όχι άδικα φυσικά, και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες προσπάθειες από μέρους τους.
Το τέταρτο album τους αποδεικνύει το γεγονός ότι δεν προσποιούνται το περισσότερο… extreme απ’ ότι χρειάζεται. Το αντίθετο μάλιστα, μιας και η μελωδικότητα το χτύπησε στο επίκεντρο, κάνοντας το να πλησιάζει το “Abrahadabra” των Dimmu Borgir.
Το “Rise of the Elder Ones” αποτυπώνει τα καλύτερα riffs της μπάντας μέσα σε ορισμένες από τις πιο απλοϊκές αλλά και σύναμμα εξυπνότερες συνθέσεις τους. Όλα αυτά φυσικά κάτω από μια πιο απελευθερωμένη αισθητική ως προς την, όπως προανέφερα, μελωδικότητα που έχουν τα παλικάρια μέσα τους.
Συμβαδίζοντας με τους Deicide και φυσικά τους Suffocation, οι Necronomicon προσφέρουν έναν υπερπλήρη δίσκο (δέκα κομμάτια, ικανοποιητικές διάρκειες, καθόλου μονοτονία) με μπόλικη μαεστρία στην παραγωγή. Το “Rise of the Elder Ones” είναι πολύ casual για να αποτελέσει την καλύτερη ηχογράφηση τους, από την άλλη όμως αυτό είναι και το θετικό που ξεχωρίζει σ’ αυτό.
663 
