Μια μπάντα, η οποία δεν χρειάζεται παρουσιάσεις ( *Βλέπε Google -γιατί έτσι μας αξίζει!), βρίσκεται στα λημέρια της viking/ black metal σκηνής για αρκετά αιμοδιψή φεγγάρια, βγάζοντας πολεμικές ιαχές με μουσική επένδυση (a/c, διπλά τζάμια αλουμινίου κλπ.) και παρόλο που έχουμε να την “ακούσουμε” από το 2009, επιστρέφει με το “Legions Of The North”.
Το ξέρω ότι είναι ελάχιστα τραγικό όταν σκέφτεσαι πόσες κυκλοφορίες είχαμε φέτος εμπνευσμένες από τη Σκανδιναβική μυθολογία και κατά πόσο “της μόδας” πάει να γίνει το θέμα (Sorry Όντιν), αλλά οι Manegarm δικαιολογούνται, καθώς το κάνουν από το ’96 και είναι και Σουηδοί… (τι λες τώρα?!)!
Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα ήταν το artwork (περίεργο!), το οποίο είχε αυτές τις μουντές turquoise αποχρώσεις που ταιριάζουν παντού και πάντα. Θα το αναλύσουμε το σκηνικό, γιατί μου άρεσε ιδιαιτέρα η old school-ιά του καλλιτεχνήματος. Σκηνή μάχης με πρωταγωνιστές τον Mánagarmr, λυκόμορφο γίγαντα πολεμιστή -από τον οποίο πήρε το όνομά της και η μπάντα, το Ερπετό της Midgard ή αλλιώς Jormungand, το οποίο κατά την Σκανδιναβική μυθολογία είναι υπεύθυνο για την ισορροπία και στη συνέχεια το θάνατο του κόσμου, θνητούς Viking πολεμιστές και στο κέντρο βρίσκεται μια κερασφόρα θεότητα, την ταυτότητα της οποίας μπορεί κανείς να αποκωδικοποιήσει με στοιχεία από χιλιάδες παραδόσεις, αλλά εδώ λόγω των μεγάλων διαστάσεων του σώματός της, θα υποθέσω ότι είναι η Angrboda (γιγάντια μάγισσα – θεότητα της οδύνης). Αρκετά με αυτά, απλά θέλω να καταλήξω στο ότι οι άνθρωποι προφανώς ξέρουνε τι κάνουνε και πραγματικά το έργο του εξωφύλλου πλαισιώνει τέλεια το δίσκο. Δεν θα μπορούσε να έχει μπει διαφορετικός τίτλος από το “Legions Of The North”. Μπράβο σε αυτό λοιπόν (*thumbs up*).
Tα black φωνητικά με κούραζαν ανέκαθεν και προσωπικά για το δικό μου αισθητικό σύστημα είναι major party ruiners, εκτός και αν υπάρχει διακριτή μελωδικότητα, πράγμα που συμβαίνει σπάνια, καθώς τα πάντα πνίγονται μέσα στα ανεξέλεγκτα, εξωκοσμικά και επιτιθέμενα, TRUE black metal riffs! Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και εδώ. Το album είναι ένας καταιγισμός βίαιας, μαχόμενης, φονικής και ολοκληρωτικής black-ίλας. Κάποιες φορές τα γουστάρω, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ρόλο πάνω από όλα παίζει το mood. Παρόλα αυτά έχει και folk στοιχεία και μελωδίες σχεδόν σε όλα τα tracks, όπως και ένα ολόκληρο instrumental κομμάτι χρονικής διάρκειας 17 δευτερολέπτων, το “Helvegr”, το οποίο χωρίς πλάκα λάτρεψα και θα το απολάμβανα ιδιαίτερα σε εκτεταμένη διάρκεια. Μου φάνηκε να λειτουργεί σαν intro για επόμενο κομμάτι, το “Hordes Of Hell”. Το “Legions Of The North” είναι ένα concept album με μουσική αλληλουχία και πλήρως συνοχικά κομμάτια που διαδέχονται το ένα το άλλο εξαιρετικά, είναι ένα μουσικά αφηγημένο Έπος.
Τέλος, έχω να πω πώς αυτή η μπάντα έχει το πιο γαμηστερό logo που έχω δει EVER (όχι δεν χαλαρώνω). Το album κυκλοφορεί 28 Ιουνίου από την Napalm και όπως φάνηκε, προτείνω έστω και για… ιστορικούς λόγους!
584 
