Σούσουρος πολύς και όχι άδικος δημιουργήθηκε όταν οι Ολλανδοί occultists The Devil’s Blood κυκλοφόρησαν ένα από τους καλύτερους metal δίσκους του 2011, το εξαιρετικό “The Thousandfold Epicentre”, που σήκωσε κουρνιαχτό.
Αλλά παρόλα αυτά, οι Ολλανδοί αποσταθεροποιημένοι από διάφορους παράγοντες, ανακοίνωσαν πριν μερικούς μήνες την διάλυση τους, αλλά δοξασμένα με ένα κύκνειο άσμα, αποτελούμενο από demo υλικό, το οποίο θα καλλωπίζονταν ελαφρώς για να είναι κάτι όμορφο.
Και έτσι, φτάσαμε στο “III Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars”.
Επειδή όμως, δεν μου αρέσει το ψέμα, πρέπει να ομολογήσω πως πίστεψα ότι είναι μια κυκλοφορία την οποία αναγκάστηκαν οι Ολλανδοί να βγάλουν. Και έτσι περίμενα να ακούσω κάτι πρόχειρα φτιαγμένο και ανούσιο.
Ευτυχώς, με διέψευσαν. Το “III Tabula Rasa Or Death And The Seven Pillars” είναι μία ακόμα (έστω και τελευταία) δουλειά, βυθισμένη στο σκοτάδι και την ψυχεδέλεια. Η φωνή της Farida Lemouchi είναι πάλι το δυνατό χαρτί του πονήματος αυτού, που ξεκινάει με ένα 22-λεπτο έπος (“I was promised a hunt”).
Μια ατμόσφαιρα που παραπέμπει στην σκοτεινή περίοδο της καύσης μαγισσών, με έξυπνες μελωδίες και αλλεπάλληλες αλλαγές σε ρυθμό σε ένα σύνολο 65 λεπτών που είναι πολύ περισσότερο από αυτό που θα περίμενε κανείς.
Η επικότητα των Candlemass συναντά και πάλι τη βαρύτητα των Black Sabbath και τη ψυχεδέλεια των 60s, με αποκρυφιστικό στιχουργικό υπόβαθρο και τα κομμάτια του album είναι ένα ένα μοναδικά.
Το “…If not a vessel” ξεκινάει με garage διάθεση, θυμίζοντας πολύ Roky Erickson και η ψυχεδέλεια θεριεύει στο “Dance of the elements”.
Δάκρυα με πιάνουν, όταν συνειδητοποιώ πως αυτό το υπέροχο μουσικό σύνολο, θα σταματήσει να υφίσταται και ελπίζω, σύντομα να ακούσουμε κάτι από τους μουσικούς αυτούς.
741 
