Τους Excelsis τους είχα γνωρίσει μέσω του “Kurt of Koppigen” (1998), όταν το είχα αγοράσει από ένα δισκοπωλείο, γιατί ο μαγαζάτορας μου είχε πει πως μοιάζουν αρκετά με Blind Guardian.
Τελικά οι ομοιότητες δεν ήταν στα επίπεδα που φανταζόμουν, αλλά και πάλι το album το είχα λιώσει και περίμενα την ημέρα που οι Excelsis θα γίνουν μεγάλοι και τρανοί. Αυτή η μέρα δεν ήρθε ποτέ…
Πάντως το 1999 είχαν κερδίσει σε έναν διαγωνισμό που είχαν κάνει οι Iron Savior και το κομμάτι τους με τίτλο “Dragonslayer” είχε μπει ως bonus στο album “Unification”. Τρελή διαφήμιση για εκείνη την εποχή! Παρόλα αυτά ακόμη και αυτό πέρασε στο κουτουρού, και από ότι φάνηκε η μπάντα δεν ανέβηκε ποτέ επίπεδο, ούτε εμπορικά, αλλά ούτε συνθετικά, μιας και οτιδήποτε και εάν κυκλοφόρησαν κυμαινόταν στα πλαίσια του “Kurt of Koppigen”. Τουτέστιν, τίμιες δουλειές με underground χαρακτήρα, αλλά δίχως καμία εξέλιξη είτε στον ήχο, είτε στην ποιότητα.
Το “Vo Crieger U Drache” είναι η έκτη full length δουλειά της μπάντας και έρχεται πέντε χρόνια μετά το μέτριο “The Standing Stone”, για να υπενθυμίσει στους οπαδούς της μπάντας (αν υπάρχουν πλέον), πως οι Excelsis βρίσκονται ακόμα εδώ, έστω και στο παρασκήνιο της μουσικής βιομηχανίας.
Μια μίξη Grave Digger και Blind Guardian, με folk επιρροές και επική χροιά, η οποία εξακολουθεί να αναπαράγει τον ήχο που είχαν από το 1997… Και πάλι τίμιο, αλλά λειψό με λίγες πραγματικά καλές στιγμές (“Chrieger”, “Dragonhole”, “Wissi Baerge”).
Καλά τα πληκτράκια, τα φλάουτα, οι πίπιζες, οι πολεμικές κραυγές και οι ήχοι από σπαθάκια, αλλά πρέπει να ξέρεις να τα αξιοποιείς!
Με λυπεί το γεγονός ότι οι Excelsis, ύστερα από τόσα χρόνια καριέρας δεν έγιναν ποτέ αυτοί που περίμενα και συνάμα με εξοργίζει το ότι ουδέ ποτέ προσπάθησαν, μιας και σε κανένα δίσκο τους την τελευταία 15ετία δεν έδειξαν τη ζέση που έδειχναν στις πολλά υποσχόμενα δύο πρώτες κυκλοφορίες τους.
568 
