Κάποια απρόοπτα, όπως η ακύρωση της εμφάνισης των Mamma Kin και η αλλαγή του χώρου διεξαγωγής, λίγες μόνο ώρες πριν την συναυλία, πάντα δημιουργούν στο κοινό άβολο συναίσθημα και ίσως ανησυχία ως προς το τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Ωστόσο ο σχετικός προβληματισμός που εξέφραζε μέρος των παρευρισκομένων πριν την έναρξη της συναυλίας διαλύθηκε σταδιακά από τα τρία συγκροτήματα που η Lovelight Productions παρουσίασε στο ΑΝ Club την Παρασκευή 7 Ιουνίου αφήνοντας την γενική αίσθηση μίας όμορφης -το λιγότερο- διασκεδαστικής βραδιάς.
Πρώτοι εμφανίζονται οι UneXpressed, ένα punk rock/pop ντουέτο αποτελούμενο από μία νεαρά και έναν νεαρό που μοιράζονται κιθάρες και φωνητικά, πλαισιωμένοι από καλό μπασίστα και ντράμερ και με την συμβολή μίας βιολίνιστριας σε μία από τις δύο συνθέσεις τους.
Όμορφες φωνές, καλοπαιγμένες κιθάρες, φρεσκάδα και απλότητα είναι ότι χρειάζεται για ένα συγκρότημα που επιλέγει να παίζει στο στυλ που ακολουθούν. Και τα συγκεκριμένα παιδιά τα διαθέτουν όλα. Δημιουργούν ευχάριστη ατμόσφαιρα και αποτελούν μία καλή εισαγωγή για την συνέχεια.
Θέλουμε σε επόμενα live να ακούσουμε περισσότερα δικά τους κομμάτια -τα δύο που έπαιξαν, άρεσαν- αλλά όχι απαραίτητα και λιγότερες διασκευές -τις εκτέλεσαν όμορφα. Άρα, τους θέλουμε περισσότερη ώρα στην σκηνή την επόμενη φορά.
The UneΧpressed set list
BAD REPUTATION (Joan Jett cover)
AVENUES AND ALLEYWAYS (Rancid cover)
REACH FOR THE SKY (Social Distortion cover)
HERE’S THE SOUND (The uneXpressed)
FASTER (The unexpressed)
THE KIDS AREN’T ALRIGHT (Offspring cover)
Επόμενο group οι The Wigs. Πολύ καλοπαιγμένο punk με εξαιρετικές κιθάρες και εμφανείς επιρροές από κλασσικά συγκροτήματα των τελών της δεκαετίας 70 ή αρχών 80. Ενδυματολογικά, κινησιολογικά , με κάποια επιπλέον τρικ (από τα ηχεία του ΑΝ ακούγεται η ατάκα “η αλήθεια είναι στους Sex Pistols, γκε γκε;” μόλις πριν βγουν στην σκηνή) αλλά και με τον τρόπο που κυρίως ο τραγουδιστής χρησιμοποίει τα εκφραστικά του μέσα, παραπέμπουν αρκετά συχνά σε 80s καλτιές.
Τα παραπάνω υπογραμμίζονται επιπρόσθετα από τον ελληνικό, πολιτικοποιημένο, αντιδραστικό στίχο της μουσικής τους. Η παρουσία στο χώρο αρκετών “δικών” τους fans βοηθά να δώσουν ένα τίμιο, νευρώδες live αρκετά μεγάλης διάρκειας, το οποίο και διασκεδάζουν ιδιαίτερα. Πολύ καλή τους στιγμή η πανκ διασκευή της “Νταλίκας” του Δ. Μούτση. Δίνουν ρυθμό αλλά δεν καταφέρνουν ωστόσο να παρασύρουν ολοκληρωτικά και αυτό ίσως αποδίδεται στο γεγονός ότι αυτό που επιλέγουν να παίξουν είναι κάτι που κάποιος είτε θα αγαπήσει, είτε θα μισήσει.
Σε όσους ακούν φανατικά ελληνικό ροκ και ακόμα περισσότερο σε όσους αγαπούν τα 80s και την “αφελή” οργή τους, σε χούλιγκαν, καμικάζι, και δεν συμμαζεύεται –με την καλή έννοια- σίγουρα θα αρέσουν. Από ‘κει και πέρα οι Wigs συνειδητά κατά την γνώμη μου, επιλέγουν να εκφράζονται ξενίζοντας τους υπόλοιπους. Την συγκεκριμένη βραδιά βέβαια, ενδεχομένως τους δυσκολεύει επιπλέον η μεγάλη ανομοιογένεια που παρατηρείται μεταξύ ακροατηρίου, κάτι που δεν βοηθά σχεδόν κανένα καλλιτέχνη.
The Wigs set list
Ζεις για μια αγάπη
Φίλοι
Κυανέ ουρανέ
Άγρια άλογα
Νταλίκα (Δ. Μούτσης)
Δύστυχες χαρές
Χιλιάδες κόλπα
2023
Χούλιγκαν
Πριν την συνέχεια οφείλω να παραδεχτώ την προ συναυλίας δυσπιστία μου. Η όλη ιστορία που ακολουθεί την μπάντα, αυτή ενός γκρουπ που εδώ προσπαθούσε με κάθε μέσο που είχε διαθέσιμο και δεν κατάφερνε πολλά πράγματα ώσπου να αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του L.A. μου φαινόταν πολύ παραμυθένια για να είναι αληθινή.
Είχα παραβλέψει δε, το γεγονός ότι παραγωγή τους έχει κάνει ο Steve Albini με το αφελές σκεπτικό ότι έχει κάνει παραγωγή και σε άλλους Έλληνες στο παρελθόν ξεχνώντας όμως ότι αυτό είχε γίνει με μία καθόλου τυχαία μπάντα για ένα καθόλου τυχαίο album (Bokomolech-Jet Lag) πολλά χρόνια πριν. Μετά χαράς μου θα παραδεχτώ το punk trio των Barb Wire Dolls με διέψευσε με τρόπο κατηγορηματικό.
Χρειάστηκε ένα κάπως μεγάλο sound-check στο οποίο ο Krash Doll απλώς ζεστάθηκε λίγο ενώ ο Pyn Doll βυσμάτωσε την μαύρη custom κιθάρα του με τους τρεις διπλούς μαγνήτες και τα νικελωμένα εξαρτήματα σε δύο ηχεία κιθάρας και ένα μπάσου ταυτόχρονα, κάτι που έδωσε τεράστιο όγκο στον ήχο της χωρίς όμως να “στρογγυλεύει” τις αιχμηρές συχνότητές της. Κι αυτό ήταν.
Οι εντάσεις ψηλά και η Isis Queen ξαμολιέται στη σκηνή του ΑΝ την οποία θα “οργώσει” για όσο διαρκεί το live χοροπηδώντας, υψώνοντας γροθιές και middle fingers, έρποντας, προβοκάροντας με επιθετικότητα και sex-appeal αυτούς που στέκονται μπροστά ή ακόμα εφορμώντας προς το κοινό.
Καταπληκτικά drums, τεχνικά αλλά παράλληλα τόσο δυναμικά όσο πρέπει στο ύφος της μουσικής, άλλο τόσο καλές κιθάρες από έναν άνετο καλλιτέχνη που έχει κάνει δεύτερη φύση του όλα όσα αποτελούν ορισμό του κλασικού -τουλάχιστον- punk , μακρόσυρτες παρλάτες με τις οποίες η Isis Queen προτρέπει τον κόσμο να ενωθεί και να επαναστατήσει εναντίον αυτών που τον καταστρέφουν.
Δεν μένει βέβαια μόνο σε αυτό. Ως αυθεντική front-woman με την εμφάνιση, την ιδιαίτερα καλή φωνή (όσο κι αν αυτό είναι κάτι που δεν απαιτείται 100% από το punk ιδίωμα) και πάνω από όλα την ιδιαίτερα θεατρική της παρουσία τραβάει το βλέμμα από την μπάντα, αφήνοντας την μουσική να κάνει την υπόγεια δουλειά, ενώ την ίδια στιγμή υπογραμμίζει το νόημα των στίχων-slogan που δεν είναι άλλο από την ανάγκη αντίδρασης και διεκδίκησης της ατομικής ελευθερίας.
Εν τέλει, αυτό που βλέπουμε είναι μία σπουδή πάνω στο punk της -κακά τα ψέματα- από καιρό περασμένης εποχής της άνθησης του. Κάτι που καταφέρνει πάντως να το κρατάει ζωντανό όπως απαιτεί ο θρύλος “punk’s not dead” και κάτι που δίνει σε τρεις ταλαντούχους μουσικούς την δυνατότητα της προσωπικής έκφρασης.
.jpg)
Μένει το ερώτημα του κατά πόσο μιλάμε για κάτι πραγματικά αληθινό ή απλώς μία παράσταση. Κι ίσως πιο βαθιά ακόμα η απορία του αν θα μπορούσε να είναι λίγο κι απ’ τα δύο. Προσωπική μου άποψη ότι όπως και να ‘χει είναι κάτι που αξίζει να παρακολουθήσεις. Από εκεί και κάτω μην το ψάχνεις. Αν το punk είναι αμφιλεγόμενο έχει ήδη πετύχει στόχο.
Barb Wire Dolls setlist
Shut up slut
Walking dead
No compromising
Teenage crisis
Wild child diamonds
I wanna know
World on fire
Destroyer boy
L. A.
Devils full moon
Your escape
Revolution
Black ocean
Photos: Ανδρέας Πανόπουλος
624 
