Αίμα- πούτσα- ξύλο- GBH!
Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να ξεκινήσει το καλοκαίρι!
Οι GBH επιστρέφουν στη χώρα μας σε μια περίοδο που ο κόσμος είναι ένα τεράστιο καζάνι που βράζει και αποτελούν το μέσο έκφρασης όχι μόνο των παρευρισκομένων της βραδιάς αλλά και όσων ήταν απόντες, είτε γιατί προτίμησαν την συναυλία αλληλεγγύης στη Villa Amalias που διεξαγόταν την ίδια στιγμή στο Θησείο, είτε γιατί πως να το κάνουμε η οικονομική κρίση κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει και πλέον και το παραμικρό σεντ είναι υπολογίσιμο.
Με ελάχιστο κόσμο, στη σκηνή του 7sins ανεβαίνουν οι The Overjoyed. Παρά το νεαρό της ηλικίας τους μετράνε ήδη 6 χρόνια παρουσίας, με πρώτο τους live το 2007 στη σκηνή του An.
Punk n’ roll με ska περάσματα και όσο κι αν δεν με ενθουσιάζει το συγκεκριμένο είδος, οφείλω να πω, πως τα παιδιά έπαιξαν πάρα πολύ καλά, είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν και αν λάβουμε υπόψη μας και το πόσο νεαροί είναι, σίγουρα μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες της χώρας στο εν λόγω ιδίωμα.
Έπαιξαν συνολικά 10 τραγούδια ανάμεσα στα οποία και 3 διασκευές αποτελώντας το κατάλληλο ορεκτικό σε μια βραδιά “κόλαση”. Ακολουθεί το tracklist το οποίο δεν μπόρεσα για ευνόητους λόγους να αποκρυπτογραφήσω.
Γύρω στις 22.00, αν δεν κάνω λάθος, ανεβαίνουν στη σκηνή οι My Turn.
Ένα πράγμα είναι σίγουρο, το συγκρότημα live με live γίνεται όλο και καλύτερο, γεγονός που δεν μπορείς να παραβλέψεις και στην τελική αυτό είναι το θέμα, να εξελίσσεσαι, να μην επιλέγεις την ασφάλεια της στασιμότητας, να πασχίζεις χωρίς όμως να επαναπαύεσαι. Και οι My Turn αυτό κάνουν εδώ και καιρό, με μια σειρά από live τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων.
Straightedge hardcore punk με απλές αλλά ουσιαστικές συνθέσεις που δεν κουράζουν,γεμάτες πάθος και ψυχή με ήχο άψογο και έναν Αποστόλη όπως πάντα αεικίνητο ωσάν κατσίκι κρι- κρι, να οργώνει την σκηνή από την μια άκρη στην άλλη.
Έπαιξαν συνολικά 10 κομμάτια αφήνοντας άπαντες με τις καλύτερες εντυπώσεις. Θα το ξαναπώ και θα το λέω, αξίζει να αφιερώσεις λίγο από τον χρόνο σου όχι μόνο για να τους ακούσεις, αλλά και για να τους παρακολουθήσεις live καθώς η δυναμική της μπάντας επί σκηνής είναι τεράστια και σε συνεπαίρνει.
My Turn setlist
Photos On The Wall
Bitter Smile
Orange Juice
To The Kids
Growing Up
Precious
Don’t Run
This World
Do You Care?
Ώρα έντεκα παρά και στην σκηνή εμφανίζονται οι headliners της βραδιάς που δεν είναι άλλοι απο τους Βρετανούς GBH.
Δημιουργηθέντες το 1978 από τον τραγουδιστή Colin Abrahall, αποτελούν μαζί με τους Discharge και The Exploited, τους πρωτοπόρους του επονομαζόμενου street punk. Με 35 χρόνια μουσικής πορείας όπως ήταν αναμενόμενο το show τους ήταν άκρως χορταστικό (αν και κάποιοι ίσως το βρήκαν κουραστικό λόγω της διάρκειας του) ικανοποιώντας το ετερόκλητο ηλικιακά κοινό που παραβρέθηκε στο υπόγειο του 7 sins το βράδυ του Σαββάτου.
Με τον χρόνο να μην τους έχει ακουμπήσει καν, με άψογο ήχο σε γενικές γραμμές, με ευχάριστη διάθεση και με τον Collin σε τρελά κέφια (πόσο προσιτός είναι ο άνθρωπος λέμε), το συγκρότημα από την Αγγλία έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, ενώ το κοινό από την πρώτη νότα του “Unique” μέχρι και το τέλος της συναυλίας δεν σταμάτησε να κοπανιέται και να τα κάνει όλα πουτάνα.
Το ότι παρέμεινε όρθιο το 7sins κατά τη διάρκεια του “Sick Boy” είναι ευτύχημα, ενώ καθόλη τη διάρκεια της συναυλίας έριχνα κλεφτές ματιές στο συνάδελφο Μαρσέλο που είχε εξαφανιστεί στα χαρακώματα.
Έπαιξαν συνολικά 1.30 ώρα κατά την οποία ακούσαμε κομμάτια τόσο από το “City Baby Attacked By Rats” του 1982 όσο και από το πρόσφατο “Perfume And Piss” του 2010.
GBH setlist
Unique
R.Α.Τ
Knife Edge
Lycanthropy
Necrophilia
State Executioner
Dead on Arrival
Generals
Freak
Alcohol
No Survivors
Self Destruct
Big Women
Sick Boy
Slit Your Own Throat
Am I Dead Yet
Give Me Fire
Man Trap
Catch 23
Hellhole
Kids Get Down
Drugs
Diplo
City Baby
Revenge
Εν κατακλείδι ήταν μια υπέροχη συναυλία. Ο κόσμος το διασκέδαζε και φαινόταν πως περνούσε καλά, κάτι που λείπει πλέον στις μέρες μας. Οι εντυπώσεις τόσο από την διοργάνωση όσο και από τα συγκροτήματα που συμμετείχαν οι καλύτερες. Είναι ανακούφιση να τελειώνει ένα live και να ξέρεις πως άξιζε μέχρι και το τελευταίο λεπτό και είναι παρηγοριά στις περιόδους που διανύουμε ότι δε μπορεί να ειπωθεί με λέξεις να εκφράζεται μέσα από τη μουσική, οργή και αγανάκτηση στην προκειμένη κι όμως τόσο εξευγενισμένα εκφρασμένη και ας μιλάμε για punk…
Photos: Δημήτρης Μαρσέλος
907 
