Οι hooligans από το Michigan, με την κυκλοφορία του “Ritual”, δυο χρόνια πριν περίπου, και μετά από μια σειρά δίσκων- ορισμών για το ιδίωμα του deathcore metal, είδαν το όνομα τους να παγιώνεται στις συνειδήσεις των ενασχολούμενων με τα death metal δρώμενα και να αυξάνεται η βάση των diehard οπαδών τους, με αποκορύφωμα τις παγκόσμιες περιοδείες και ως headliners και ως support act συγκροτημάτων όπως οι Cannibal Corpse και οι Amon Amarth.
Με δυο νέα μέλη (Αlan Cassidy στη θέση του Shannon Lucas στα drums και Max Lavelle που αντικατέστησε τον Ryan “Bart” Williams στο μπάσο), η νέα τους δουλειά με τον σαφή, για τις διαθέσεις του τίτλο, “Everblack”, δείχνει με την ποιότητά του, ότι θα αποτελέσει άλλο ένα σκαλοπάτι ανόδου στην εξελικτική πορεία του συγκροτήματος, είτε ληφθεί ως οικονομικό μέγεθος είτε ως καλλιτεχνικό. Γιατί και για την ίδια την μπάντα, αυτό το σύνολο τραγουδιών, είναι μακράν ότι αρτιότερο έχει κυκλοφορήσει ως τώρα, ένας καταιγιστικός συνδυασμός death metal ατμόσφαιρας και φοβερά catchy riffολογίας που πληρεί με άνεση τον τίτλο του “διαμαντιού”.
Ο συνθετικός πυρήνας των Trevor Strnad (φωνητικά) και Brian Eschbach (ρυθμικές κιθάρες), ιδρυτικά μέλη και οι δυο των The Black Dahlia Murder, βρίσκεται σε μεγάλη φόρμα. Από το εναρκτήριο “In Hell is Where She Waits for Me”, το “Everblack” σε αρπάζει από τα μούτρα. Φρενήρεις ταχύτητες, μια εντυπωσιακή προσέγγιση στην τεχνοτροπία των μεγάλων At The Gates του μνημείου “Slaughter Of The Soul”, σίγουρα ένας ιδανικός πρόλογος για το μακελειό που επακολουθεί. Η θυελλώδης αυτή διάθεση συνεχίζεται και στα “Goat Of Departure” όπως και στο ομότιτλο “Into The Everblack” για να κορυφωθεί στο μεγαλειώδες “Raped in Hatred by Vines of Thorn”. Φοβερή σύνθεση, με μια σειρά από τα ομορφότερα riffs που έχω ακούσει τελευταία, με άριστη δομή και εκθαμβωτικό στην εκτέλεση από αυτούς τους πάρα πολύ καλούς μουσικούς, αποτελεί στην ουσία ένα σταθερό σημείο στο δίσκο, αποτελώντας ταυτόχρονα το μεταίχμιο στη ροή του.
Έμπειροι στα ύδατα των “core” τάσεων του ακραίου ήχου, θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς απο τους The Black Dahlia Murder, να μη θίξουν αυτήν την, ακμάζουσα τον τελευταίο καιρό είναι η αλήθεια, τάση του ακραίου ήχου. Αυτή η σκέψη πραγματώνεται με το “Phantom Limb Masturbation”, ένα σχεδόν sludge κατασκεύασμα, βαρύ και ασήκωτο, με πολύ καλά breaks, δίνοντας μια ανάσα ανάμεσα στο υπερηχητικό κλίμα του album. Δυο κομμάτια έξοχης ενορχήστρωσης είναι και τα “Control” και “Their Beloved Absentee” με τις πιασάρικες στιγμές που προσφέρουν τα κλιμακωτά, οργασμικά riffs. Αξιομνημόνευτο επίσης θα μείνει στο νου μου, το απερίγραπτο pure death metal ξύλο που πέφτει στα “Blood Mine”, “Every Rope A Noose” και στον πανάξιο επίλογο “Map Of Scars”. Kομμάτια του ίδιου σφιχτοδεμένου puzzle που ακούει στο όνομα “Everblack”.
Ανέφερα και πριν το υψηλότατο επίπεδο όλων των συντελεστών αυτής της δουλειάς. Θα ήταν όμως πραγματικά άδικο, να μην σταθώ ξεχωριστά στην προσπάθεια που έγινε για την απόδοση των στίχων. Ο Trevor Strnad, είναι ο απόλυτος εκφραστής της δυναμικής των συνθέσεων. Μια αδιάκοπη λαρυγγική επίθεση, στα μέρη που διανθίζονται από φωνητικά. Με φοβερή ποικιλία έκφρασης, πιασάρικα και δυναμικά, αποτελούν άλλο ένα ξεχωριστό όργανο με δικό του λόγο και αιτία, που συμπλέκεται άριστα με το “γάργαρο” μπάσο και τις τονισμένες κιθάρες, δίνοντας το στίγμα της μπάντας εν έτει 2013.
Η παραγωγή είναι άψογη, στα συνήθη πλέον δεδομένα των group του επιπέδου παγκόσμιων περιοδειών και απασχόλησης της μουσικής βιομηχανίας. Καθαρή, λεπτομερής, μου έφερε στο μυαλό πολλές φορές, 90’s swedish death metal στιγμές και ανταποκρίνεται επαρκέστατα στο όραμα της μπάντας.
Ολοκληρώνοντας, oι Black Dahlia Murder με το “Everblack” με ξετρέλαναν. Για τους ίδιους, πιθανόν να θεωρείται ήδη το Ζενίθ της δημιουργικότητάς τους. Και θα πρέπει να υπερβάλλουν εαυτόν για να το ξεπεράσουν. Για τον υπογράφοντα, ένας απολαυστικός δίσκος speedαρισμένου, μελωδικού μα όχι “μελιστάλαχτου” και θεόσκληρου death metal, που σίγουρα θα ενταχθεί στο playlist του, για πολύ-πολύ καιρό. Θέση για τα best of της χρονιάς; Δεν το συζητάμε φίλε. Αυτονόητο.
769 
