Όταν πρωτοείδα το όνομα και το λογότυπο τους, σκέφτηκα πως θα έχω να κάνω με κάτι Manowar-ικό και σκέφτηκα, ε όχι, δε θέλω!
Αλλά όταν άκουσα, κατάλαβα πως δεν έχει να κάνει με τα σπαθιά και τους δράκους, αλλά είναι γνήσιο τρελαμένο rawk ‘n’ roll.
Δεν είναι stoner, δεν είναι heavy rock, δεν είναι desert rock. Είναι αγνό, τσαμπουκαλεμένο rock ‘n’ roll, που σε κάνει να θέλει να στύψεις την πέτρα με χέρια σου. Δεν είναι νέοι οι τύποι, ήδη 10 χρόνια στη δισκογραφία και το “Our Own Masters” είναι η νέα τους πρόταση.
Είχαν επισκεφτεί και τη χώρα μας πριν λίγα χρόνια, αλλά δυστυχώς λίγοι από εμάς πήγαν να τους βοηθήσουν να σβήσουν εκείνο το χώρο από το χάρτη.
Οι τύποι αυτοί από τη Νότιο Καρολίνα συνδυάζουν πολλά ιδιώματα τους ακραίου ήχου και δημιουργούν ένα εκρηκτικό σύνολο, με κομμάτια σαν το “Manipulation”, με την άρρωστη φωνή του Valient, τις ξυραφένιες κιθάρες και το ρυθμό που κάνει τους πεθαμένους να χορεύουν στα φέρετρα.
Μην ψαρώσεις με το εξώφυλλο και θεωρήσεις πως έχουμε να κάνουμε με κάποια thrash metal αναβίωση, χωρίς βέβαια να λείπει η ταχύτητα και τραχύτητα στην ηχογράφηση αυτή.
Άλλοτε πιο ήρεμοι (“No strings Attached”), άλλοτε πολύ σύντομοι (“Life Hands you Demons”) και άλλοτε πιο groovy (“Torn Apart”), οι Valient Thorr έχουν ένα δικό τους στυλ και δεν σου θυμίζουν ποτέ κάτι συγκεκριμένο, εκπλήσσοντας σε πολλές φορές μέσα στα 43 λεπτά του “Our Own Masters”.
Δεν γίνεται να μην λατρέψεις τις κομματάρες “Cerberus” και “Good News Bad News” που σε ξεσηκώνουν και νιώθει την ενέργεια του Thorr να σε καταλαμβάνει και απο κει και πέρα για ότι κάνεις θα φταίει αυτός.
Στο κλείσιμο του “Call off the dogs” θα αναγνωρίσετε πολλά riffs μεγάλων συγκροτημάτων, τα οποία συνδέουν εκπληκτικά οι Valient Thorr δημιουργώντας μια όμορφη rock παρωδία.
Τρία χρόνια μετά το “Stranger”, οι τύποι είναι ακόμα όσο φρέσκοι πάει και έτοιμοι να σε κυνηγήσουν ως τα πέρατα του κόσμου. Τρέχα γιατί αν σε πιάσουν δεν θα σε λυπηθούν!
633 
