Με καταγωγή από το Gottenburg, της Σουηδίας, οι Saffire είναι μια νέα μπάντα που αποστολή της είναι να υπηρετήσει τον εμπορικό και συγχρόνως μελωδικό hard ‘n heavy ήχο.
Ξεκίνησαν παίζοντας διασκευές σε τοπικά club της περιοχής όταν ξαφνικά αποφάσισαν ότι έπρεπε να κάνουν το επόμενο μεγάλο βήμα τους που θα ήταν να γράψουν δικό τους υλικό και εν τέλει να μας το παρουσιάζουν σε αυτό εδώ το cd το οποίο τιτλοφορείται “From Ashes to Fire”.
Όπως αναφέρθηκα και παραπάνω η μουσική των Saffire είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αφού από την μια συνδυάζουν την κλασική hard ‘n’ heavy σκηνή από την άλλη έχουν αρκετές πινελιές από Progressive με μια σύγχρονη προσέγγιση. Η μουσική τους είναι χτισμένη πάνω σε δυνατά και συγχρόνως μοντέρνα κιθαριστικά riffs αναμιγμένα με old-school κιθαριστικές γραμμές, πολύ καλά φωνητικά, και κάποια 80’s Scandi στοιχεία.
Τα τραγούδια στη πλειοψηφία τους είναι πολύ καλά με “έξυπνες” ενορχηστρώσεις και καλοδουλεμένες μελωδίες όπως για παράδειγμα τα “Magnolia”, “Call Freedom” και “The Betrayer’s Fate”. Ενώ το Hard Rock στοιχείο βρίσκεται σε κάθε τραγούδι του album, οι Saffire στην ουσία προσφέρουν πολύ περισσότερα από αυτό. Για παράδειγμα, η μπάντα καταφέρνει με ευκολία να ισορροπεί άψογα μεταξύ hard rock και metal με βαρύτερα τραγούδια όπως τα “Kingdom of the Blind” και “Paralyzed”, πάντα όμως με την μελωδία σε πρώτο φόντο! Με το άκουσμα του τραγουδιού “A Symphony Unheard” σου έρχεται ένας αέρας από παλιούς Styx. Αυτή είναι η progressive πλευρά της μπάντας η οποία ακούγεται και στο “Modus Vivendi”, το οποίο επίσης φέρει μια παλιομοδίτικη χροιά. Στο “End Of The World” αναμιγνύουν το blues με το heavy και το αποτέλεσμα είναι απλά υπέροχο! Οι δύο μπαλάντες που περιέχει το ντεμπούτο τους, “What If” και “She Remains a Mystery”, είναι πάρα πολύ καλές με όμορφες μελωδίες, ωραίες ενορχηστρώσεις και πολύ καλά φωνητικά.
Κλείνοντας την κριτική του “From Ashes to Fire” θα πρέπει να τονίσω πως τούτοι εδώ οι Σουηδοί με εντυπωσίασαν με το ντεμπούτο τους. Βάζουν τον πήχη αρκετά ψηλά για πρώτη κυκλοφορία και περιμένω με αγωνία τα επόμενα βήματα τους. Ο συνδυασμός πολλών στοιχείων της γενικότερα αποκαλούμενης σκληρής μουσικής δίνει μια ποικιλία στο τελικό αποτέλεσμα που δεν κουράζει. Στα θετικά επίσης είναι και η πολύ καλή φωνή του Tobbe Jansson που “δένει” τα τραγούδια ακόμη περισσότερο.
565 
