Και πριν καλά- καλά στεγνώσει ο χλοοτάπητας της Σουηδικής γης, ανθάκια μικρά ξεπροβάλουν από stoner rock δέντρα προσπαθώντας απελπισμένα να φέρουν την καλοκαιρία έστω και μέσω vintage ήχων.
Κάτι πολύ καινούργιο αλλά όχι και πολύ φρέσκο ή καινοτόμο. Μόλις με το πρώτο τους άλμπουμ οι Vidunder, και σου δίνουν την αίσθηση ότι προσπαθούν να εδραιωθούν σε ένα μουσικό ιδίωμα που ήδη είναι κατειλημμένο πολλά χρόνια τώρα, μολονότι blues και garage ήχοι προσπαθούν να περπατήσουν μαζί. Αν εμφανίζονταν τέλη ’60 με αρχές ’70, σίγουρα θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα μοναδικό, υπέροχο άλμπουμ.
Το ομώνυμο “Vidunder”, έχει ήδη μπει στην δισκοθήκη μου, το θέμα όμως είναι πόσο πολύ θα το ακούσω. Δεν λέω, είναι ροκάκι, δυνατό, με ωραίες κιθάρες, και η δύναμη που βγαίνει από τα 3 αυτά τυπάκια είναι αξιοθαύμαστη, χωρίς όμως να κάνουν την έκπληξη. Βαδίζοντας σε μονοπάτια που χάραξαν οι μέγιστοι Captain Beyond, Blue Cheer, και οι μεταγενέστεροι Witchcraft (η συμμετοχή του John Hoyles, πρώην κιθαρίστα των Witchcraft, κάνει το στίγμα αυτό να φαντάζει βράχος) και χωρίς να το θες, γιατί απλά σου συμβαίνει, θα τις εντοπίσεις τις ομοιότητες θες δε θες.
Το έντονο όμως στοιχείο στην ιστορία όλη είναι πως μου βγάζουν ακριβώς ύφος και στυλ Graveyard. Και δεν είναι άσχημο ή κακό, αλλά αν ήθελα να ακούσω Graveyard θα το έκανα. Μου αρέσουν οι επιρροές που ενδεχομένως εμπνέουν μπάντες. Το να είναι όμως έντονα κοπιαρισμένες, με στεναχωρεί γιατί οι προσδοκίες μου είναι μεγαλύτερες.
Ώσπου να φτάσει το cd στα χέρια μου, αντάλλαξα κάποια μηνύματα με τον Martin Prim (Vocals & Guitar) και τον Linus Larsson (Bass), και μπορώ να πω πως η κουβέντα μας ήταν πολύ ζεστή και ενδιαφέρουσα. Για αυτό και εγώ λοιπόν επειδή τους συμπάθησα και θέλω να τους δω πολύ μπροστά κάνοντας την διαφορά, είμαι λιγάκι αυστηρή μαζί τους. Αξίζουν για περισσότερα αρκεί να επαναπροσδιοριστούν στο ύφος τους. Πρέπει να καταθέσουν την δική τους ταυτότητα. Έχοντας μόνο ένα 7ιντσο από το 2011 στο ενεργητικό τους, το “Asmodeus” και αυτό που κυκλοφορεί τώρα, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να το ακούσετε κατά κάποιο τρόπο ψηφιακά, και αν και εφόσον, τότε πράξτε ανάλογα.
Εν ολίγοις, με τον Jens Rasmussen (Drums), συμπληρώνεται το τρίο, βγάζοντας ένα ρετρό αλμπουμάκι διάρκειας μόλις 35 λεπτών, με όμορφες μουσικές που μυρίζουν παρελθόν, μοναδικό cover (είναι του γούστου μου), αγγλόφωνους στίχους, με μόνο 2 κομμάτια στα Σουηδικά. Ε, μην ξεχνάμε και τις ρίζες μας!
Θέλω να τους δω και live να σχηματίσω μια πιο καθαρή εικόνα, αλλά θα περιμένω και την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά. Μέχρι τότε μπορούμε να απολαύσουμε τα “Into Her Grave”, “Trees”, “Beware The Moon” και “Threat From The Underground”.
1237 
