Αλητεία. Αυτή είναι η λέξη που σε γενικές γραμμές περιγράφει το πρώτο ολοκληρωμένο πόνημα των Motherload.
Ακροβατώντας ανάμεσα στο hard rock και το heavy metal, και με συνθέσεις που αλλάζουν πρόσωπο εν μέσω της διάρκειας τους, σαν το “We are the authority” και με το βαρύ και άγριο γρέζι του Tom (ειδικά στο “One man army”) να αποτελεί το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος, οι Άγγλοι κυκλοφορούν ένα απολαυστικό album, που αν και δεν πρόκειται να μείνει για πολύ στα μπροστά της αρχειοθήκης μου, είναι κάτι που θα θυμάμαι όταν θα έρθουν να μου χτυπήσουν την πόρτα με το επόμενο έργο τους.
Οι συνθέσεις είναι κοντά στα κλασικά χωράφια του σκληρού ήχου, με στιγμές να μοιάζουν με νέους Metallica, άλλες στιγμές μουσικά να θυμίζουν δουλειές του Ozzy και με ρεφρέν που σου κολλάνε στο μυαλό.
Αγαπώ κομμάτια σαν το “Derry Pope”, που είναι ότι πρέπει για ένα ραδιόφωνο και από ότι φαίνεται οι Motherload μπορούν να μας προσφέρουν αρκετά στη συνέχεια.
Αν θεωρήσουμε ως μη γενόμενο το προηγούμενο ΕΡ τους, τότε μιλάμε για μια παραπάνω από αξιοπρόσεκτη πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα που θα μας αναγκάσει να χαλάσουμε αρκετή φαιά ουσία στο μέλλον. Θα έχω τα μάτια μου πάνω τους.
Οι Motherload είναι για το κλασικό και το μοντέρνο rock, ότι είναι η γέφυρα για το Ρίο και το Αντίριο. Ένας γρήγορος και κατανοητός τρόπος να πας από το ένα στο άλλο.
522 
