Πολύ πλούσιο μουσικά το διήμερο μου αυτό και αφού την προηγούμενη ήμουν στη live παρουσίαση του νέου υλικού των Lucky Funeral, έρχεται το Σάββατο και η εμφάνιση των Αμερικανών skate rockers, The Shrine.
Δεν ήταν μόνοι τους βέβαια, αφού την νύχτα ξεκίνησαν οι Contra Limit.
Συγκρότημα που δεν είχα καν ακούσει σαν όνομα και ηχούσε σαν να είχε βγει από τους αμμόλοφους στους οποίους πατούσαν οι Kyuss και τα μετέπειτα συγκροτήματα του John Garcia, του οποίου η τεχνοτροπία επηρέασε πολύ τον τραγουδιστή των Contra Limit.
Πολύ συμπαθητικές συνθέσεις με τον frontman να φαίνεται ακομπλεξάριστος και κινητικότατος. Ξεχώρισα κομμάτια σαν το “Sweet Gasoline” και “There is no maybe, baby” και θα τους έχω στο νου μου, περιμένοντας να κυκλοφορήσουν κάτι πιο ηχητικά άρτιο από τα κομμάτια που προσφέρουν στη σελίδα τους στο Facebook.
Στη συνέχεια, ήταν η ώρα των παλιοσειρών Potergeist, που έχοντας πολλά live στις πλάτες τους και support εμφάνιση στους θεούς Lynyrd Skynyrd, είναι πλέον ένα από τα απολαυστικότερα σύνολα της εγχώριας σκηνής.
Με ένα εκ των διασκεδαστικότερων frontman, Alex και έναν drummer-φωτιά, τον Τόλη, αλλά και χωρίς οι υπόλοιποι απλά να γεμίζουν το χώρο, αφού το δέσιμο τους και η αρτιότητα των συνθέσεων τους, αλλά το σημαντικότερο, ο τρόπος που τις αποδίδουν ζωντανά κάνουν την ώρα να περνά δίχως να το παίρνεις χαμπάρι. Με το εξώφυλλο του πιο πρόσφατου album τους, “Muddy Mermaids” να δεσπόζει στο φόντο της σκηνής, έπαιξαν ένα ακόμα τίμιο set, που επιβεβαιώνει τους ψιθύρους που ακούγονται στο χώρο.
Το τι θα ακολουθούσε με τους The Shrine, με είχαν προειδοποιήσει φίλοι που τους είδαν στο Desertfest στο Λονδίνο, αλλά αυτό που φανταζόμουν δεν ήταν ούτε κατά διάνοια κοντά σε αυτό που είδα και άκουσα.
Τρεις τύποι με παλαιομεταλλικό ντύσιμο εμφανίστηκαν και ξύρισαν με χαρτί τις κωλοτρυπίδες κάθε καημένης καλόγριας. Πρώτη φορά βλέπω τέτοια ένταση και τέτοιο χαβαλέ από 20 άτομα που ήταν η καρδιά του κοινού. Μην φανταστείς ότι υπήρχαν και πολύ περισσότεροι δυστυχώς, αλλά τους λέω τώρα, και το εννοώ βαθυκάρδια, πως την επόμενη φορά πρέπει όσοι περισσότεροι είναι εφικτό να τους δουν.
Είναι λες και το hard rock κίνημα των 70s, παρέα με τους Black Sabbath να ζευγάρωσαν με τους MC5. Ταχύτητα Punk με μελωδία, χίπικου metal και skate thrash attitude που σε αρπάζει από τα μαλλιά με τέτοια απότομη δύναμη που στο τέλος, της συναυλίας μοιάζεις λες και σου τα πήραν με ξυράφι.
Ο χαμός έγινε στο πιο γνωστό τους “Primitive Blast”, και γενικά σε όλη τη διάρκεια του set τους, κόσμος χτυπιόταν και γινόντουσαν crowd surfings και κάποιος που είχε φέρει τη σανίδα του έκανε και δύο γύρες στο Pit. Βλέποντας αυτό ο Josh, προκάλεσε το κοινό να κάνει crowd surfing πάνω στη σανίδα και όπως είναι λογικό στην Ελλάδα, κάποιος αθεόφοβος το έκανε.
Παίζοντας το τελευταίο τους κομμάτι, ο Josh αφήνει την κιθάρα και πηδάει στο κοινό που τον σηκώνει στα χέρια τους. Αφού κατεβαίνει στη γη, ανεβαίνει στο skateboard και κάνει δυο γύρους και κάτι κολπάκια και ανεβαίνει πάλι στη σκηνή. Σειρά πήρε ο μπασίστας Court που άφησε το μπάσο στους μπροστά που το ανέμιζαν σαν σημαία και σκαρφάλωσε και εκείνος στις παλάμες των Αθηναίων φίλων του. Ε, δεν θα ξέφευγε και ο drummer που πάνω στα χέρια της νέας τους rock οικογένειας γύρισε όλο το Six Dogs. Ένα απολαυστικό live που θα θυμάμαι για καιρό!
Τα συγχαρητήρια μου στο Μάριο της P90 Events, που ρισκάρει να φέρει τόσο μικρά ονόματα κοντά μας και ελπίζω κάποια στιγμή να αμειφθεί για αυτό!
545 
