Είναι μερικές συναυλίες που η διάθεση του κόσμου τις κάνει να απογειώνονται ακόμη κι αν μία μπάντα βρίσκεται σε μέτρια ημέρα.
Αυτό λοιπόν που συνέβη με τους OVER THE RAINBOW σχεδόν επιβεβαίωσε τα παραπάνω.
Η ψευδαίσθηση ότι έπαιζε ένας κλώνος του τριμέγιστου R.Blacmore (ο οποίος τύγχανε να είναι και γιος του) δεν μας έπεισε αλλά δεν μας πείραξε και συνάμα διότι όλοι γνωρίζαμε ότι κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει επάξια αυτή την σπουδαία κιθαριστική φυσιογνωμία.
Τέλος πάντων αυτοί που έσωσαν την παρτίδα ήταν οι υπόλοιποι και καλύτερα ο καταπληκτικός Joe Lynn Turner όπου παρά την… κουρασμένη φωνή του τα κατάφερε περίφημα και ερμηνευτικά (έστω και με διακυμάνσεις) αλλά και σαν performer όπου απέδειξε ότι ξέρει να «παίζει με το κοινό και να το “ανεβάζει”.
Ο κόσμος πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς ήταν “φτιαγμένος” να ακούσει τα κλασικά Rainbow τραγούδια και το απόλαυσε δεόντως για αυτό άλλωστε και γέμισε το Gagarin.Iδιαίτερη αναφορά πρέπει να κάνουμε στον φανταστικό ντράμερ Bobby Rondinelli ο οποίος εκτός ότι έδωσε την απαραίτητη δυναμική στα κομμάτια ως «παλιός» έκανε και ένα εκπληκτικό σόλο στα τύμπανα.
Ακούστηκαν αρκετά κλασικά κομμάτια των Rainbow και από εποχή DIO αλλά και από G.Bonnet δηλαδή όπως τα All Night Long,I Surrender (όπου έγινε ο σχετικός χαμός), Man on the Silver Mountain (άλλος χαμός εδώ…), Long Live Rock ‘n Roll, Gates Of Babylon, Kill the King, Since You Been Gone και αρκετά άλλα ενώ έκλεισαν με το Spotlight Kid ενώ κάποιοι ζητούσαν και το Temple of the King,Stone Love και Street of Dreams τα οποία δυστυχώς δεν παίχτηκαν ποτέ.
Γενικά ήταν ένα όμορφο νοσταλγικό live με αρκετή πάρτυ διάθεση από το κοινό που έκλεψε την παράσταση και από ένα συγκρότημα που τα μέλη του άλλοι είχαν μικρό και άλλοι μεγάλο παρελθόν με τους RAINBOW και κατάφεραν να πάιξουν με αξιοπρέπεια τα κομμάτια μίας ιστορικής μπάντας.
Φώτης Μελέτης
671 
