Βλέποντας το εξώφυλλο του ντεμπούτου των Starkill, περίμενα κάτι πολύ διαφορετικό.
Το τετραμελές σχήμα από το Σικάγο, συνδυάζει το μελωδικό death metal με τα επικού τύπου στοιχεία, παίρνοντας μουσικά δάνεια από λογής μπάντες προκειμένου να δημιουργήσουν κάτι “δικό τους”.
Ο στόχος τους δεν επιτυγχάνεται, αλλά αυτό που καταφέρνουν είναι να κυκλοφορήσουν ένα αξιοπρεπέστατο πρώτο δείγμα που έχει ως βάση το death, έτσι όπως το επηρέασαν συγκροτήματα τύπου Children of Bodom, φλερτάροντας παράλληλα με σχήματα όπως Amon Amarth και Dimmu Borgir. Για την πρώτη επιρροή “φταίει” η διάχυτη επικούρα και για τη δεύτερη η εκτενής χρήση συμφωνικών περασμάτων.
Πιο επιθετικοί από τους προαναφερθέντες Bodom και λάτρεις από ότι φαίνεται του shredding, προσφέρουν μια δουλειά που πριν μια δεκαετία θα έκανε την παγκόσμια σκηνή να αναστενάζει. Στη σήμερον ημέρα, θα δυσκολευτεί, μιας και δεν ανθίζει ιδιαίτερα το είδος.
Πάντως, όπως είπα και στην αρχή, το εξώφυλλο παραπέμπει σε έναν συμβατικό epic δίσκο (και είναι και λίγο μάπα, εδώ που τα λέμε). Εδώ ναι μεν οι στίχοι πάλι είναι για μάχες και σπαθάκια, αλλά είναι μέσα από το πρίσμα του μελωδικού death, και ναι μεν οι Starkill δεν έχουν τα κάκαλα των Amon Amarth, από την άλλη όμως στέκονται καλά σε αυτό που κάνουν και οι συνθέσεις ακούγονται πολύ ευχάριστα.
Μοναδικό μείον η διάρκεια μερικών εξ αυτών, που ίσως λειτουργούσε αρτιότερα, μιας και η συνολική διάρκεια των δέκα κομματιών που απαρτίζουν το “Fire of Life”, φτάνει τα 55 λεπτά.
Ακονίστε λοιπόν τα σπαθιά σας, γυαλίστε τις πανοπλίες σας, φορέστε το καλό σας κράνος και εντρυφήστε στους επικούς ρυθμούς της μουσικής μάχης των Starkill.
600 
