Στο έκτο τους album, οι ατμοσφαιρικοί sludge-post progsters The Ocean, αποφασίζουν να ασχοληθούν με το πέλαγος.
Και για μια ακόμη φορά καταφέρνουν και βγάζουν ένα ηχητικό αριστούργημα, γεγονός που επιβεβαιώνει πως η ποιότητα που διακρίνει τις δουλειές του έχει διάρκεια.
Περισσότερο “πράο” σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές της μπάντας, το “Pelagial” αποτελεί ένα ταξίδι 53ών λεπτών, το οποίο στις συναυλίες της μπάντας θα ακούγεται ολόκληρο και θα συνοδεύεται από ένα video, ίσης διάρκειας, γυρισμένο από τον Craig Murray (Nine Inch Nails, Converge etc).
Το σχήμα, μέσω των συνθέσεών του, περνάει από τις πέντε ζώνες θαλάσσιας διαστρωμάτωσης: Επιπελαγική, Μεσοπελαγική, Βαθυπελαγική, Αβυσσαία και Πλουτώνια (γνωστή και ως Ζώνη του Άδη), ξεκινώντας στην ουσία από την επιφάνεια και φτάνοντας στο μέγιστο βάθος του ωκεανού (το οποίο σε θεωρητικό βαθμό είναι τα 10.000 μέτρα).
Κάπως έτσι λειτουργούν και τα κομμάτια, τα οποία αποκτούν το δικό τους “βάθος” καθώς περνάει η ώρα και η κάθε ακρόαση σε πηγαίνει από τα γαλήνια νερά της επιφάνειας, ως τις σκοτεινές γωνίες του υποθαλάσσιου Άδη.
Ο Loic Rossetti έχει προ πολλού αποδείξει πως είναι κατάλληλος για να βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο των The Ocean, ενώ και οι υπόλοιποι “νέοι” (οι οποίοι κλείνουν τετραετία πλέον στο σχήμα), Jona Nido και Luc Hess, ανταποκρίνονται αρτιότατα στις τεχνικές απαιτήσεις της μπάντας, με το νεοαποκτηθέντα Chris Camillo Lloyd Petrov Breur (τι όνομα και αυτό…) να αναλαμβάνει από εδώ και πέρα το μπάσο, ύστερα από τη φυγή του Louis Jucker (ο οποίος όμως είχε ήδη προλάβει να ηχογραφήσει τα μέρη του στο δίσκο). Ε, και πάνω από όλους, ο Robin Staps, ο οποίος “κεντάει” με την κιθάρα του.
Η παραγωγή είναι δια χειρός Jens Bogren (Opeth, Katatonia, Witchcraft etc), ένα όνομα που πλέον δε χρειάζεται καμία σύσταση στους metal κύκλους. Ο Bogren“γλύκανε” κάπως τον ήχο των The Ocean, διατηρώντας όμως την προσωπική σφραγίδα τους, συντελώντας και αυτός με τη σειρά του σε ένα εξαιρετικό δίσκο.
Το “Pelagial” χρειάζεται αρκετές ακροάσεις για να το νιώσεις. Εάν θέλεις να το εξερευνήσεις όπως του αξίζει, οφείλεις να βουτήξεις και εσύ στα βαθιά (μουσικά) νερά του, και να αποφύγεις τυχόν συγκρίσεις με προγενέστερες δουλειές τους (ανώφελο γαρ).
Αντί επιλόγου, να αναφέρω πως το album διατίθεται σε μορφή διπλού digipack, με το δεύτερο cd να περιέχει ολόκληρο το “Pelagial” σε instrumental μορφή. Αυτά είναι…
677 
