Τα τελευταία χρόνια πολλά μουσικά σύνολα αποφάσισαν να κάνουν βουτιά στην κλεψύδρα και να κολυμπήσουν πίσω μέσα στην άμμο του χρόνου.
Βγήκαν λοιπόν, την εποχή που ένα βαρίδι έπεφτε πάνω στη rock n’ roll μουσική και αποφάσισαν να κάνουν ξανά, κάποιοι με τον ίδιο τρόπο αυτό που έκαναν οι προπάτορες του μεταξύ του ‘68 και του ‘78. Να παίξουν το heavy metal σαν να μην υπήρξε ποτέ η 40χρονη εξέλιξη του.
Ένα από αυτά τα σύνολα είναι οι Γερμανοί Kadavar, που με το περσινό τους ομώνυμο ντεμπούτο, έκαναν ένα τεράστιο σάλτο μέσα στο hall of fame της hard rock ρετροφιλίας. Έχοντας υπογράψει πλέον, με την Nuclear blast (η οποία έχει μαζέψει πολύ τέτοιο πράγμα), έχουν πλέον τη στήριξη που μπορεί να τους κάνει να εκτοξευθούν ακόμη πιο ψηλά.
Το διδυμάκι πλέον των Samsara Blues Experiment, έχοντας βέβαια περισσότερο επικό χαρακτήρα από τους συμπατριώτες τους, πάει ένα ακόμα βήμα παραπέρα, δημιουργώντας και σε μικρό χρονικό διάστημα, ένα ακόμη album που αξίζει πολλαπλών και ηχηρών χειροκροτημάτων. Μελανό σημείο το λιτό εξώφυλλο-φωτογραφία που θυμίζει εξώφυλλο κάποιας τοπικής folk μπάντας των 60s.
Μουσικά όμως, μας ανεβάζει στα κεραμίδια, όπου χορεύουμε μαστουρωμένοι και γυμνοί, ώσπου ο πουριτανός γείτονας να φωνάξει την Αστυνομία.
Δε θα γράψω για επιρροές γιατί όλοι ξέρουμε ότι θα καταλήξουμε σε εκείνα τα μεγαθήρια του παρελθόντος, όπως οι Sabbath και οι Wishbone Ash και άλλοι πολλοί, αλλά θα προσπαθήσω να περιγράψω το συναίσθημα που σου προκαλεί το εναρκτήριο “Come Back Life”, που κάνει αίσθηση με τις μελωδικές του εναλλαγές και ακολουθείται από έναν metal ύμνο (“Doomsday Machine”), να θυμίζει λίγο από την περίοδο της άνθισης του Βρετανικού Νέου Κύματος, χωρίς να ξεχνάει βέβαια και τα ψυχεδελικά σόλο της κιθάρας.
Παρακάτω στη γωνία, μας περιμένει ένα “Eye of the storm” και πραγματικά, νομίζω πως θα ανάψω τον ενισχυτή του μπάσου και θα δω τους λαμπτήρες να φεγγίζουν. Η φωνή του Lupus και ο τρόπος που περνάει μέσα από την παραγωγή, σε ξανανιώνει και είναι πραγματικά λες και το mp3 μεταμορφώνεται σε βινύλιο. Ώρες ώρες μου φαίνεται πως ακούω και σκριτς σκρατς της βελόνας να χοροπηδά στο εμπόδιο κάποιας βρωμιάς.
Το “Abra Kadavar” δεν είναι απλά μια κόπια παλαιάς συνταγής. Είναι γεμάτο με νέες και φρέσκες ιδέες, άρτια εκτελεσμένες και ενορχητρωμένες και πλέον, με ίση και δίκαιη κατανομή των οργάνων στο χώρο.
Έρχονται το “Black Snake” και το εμβληματικό “Dust” και νιώθω υγρασία στις καμπάνες χαμηλά. Οι Kadavar με έχουν κάνει να κατουρηθώ από τη χαρά μου! Μου άναψε φωτιές το “Fire” και περιμένω να τους ξαναδώ πάλι στη χώρα μας σύντομα!
Είχα να ακούσω καιρό τώρα, κάτι που θα μου θύμιζε τόσο έντονα αυτά που άκουγα πριν 20 χρόνια και θέλω και άλλο! Αυτά τα παληκάρια κάνουν περήφανους τους St. Vitus και τους Pentagram!
604 
