Ένα ακόμα συγκρότημα που κοιτάει πίσω στο χρόνο και πιάνει την heavy ψυχεδέλεια από το λίκνο της και την προσαρμόζει στο δικό του κλίμα.
Οι Uncle Acid and the Deadbeats κατάκτησαν τον κόσμο και έκαναν τους κριτικούς να παραμιλούν με το εκπληκτικό, “Bloodlust”, που βγήκε το 2011.
Έρχονται τώρα με το διάδοχο του, “Mind control”, 2 χρόνια μετά, έχοντας να αποδείξουν ότι δεν είναι πυροτέχνημα.
Τα καταφέρνουν εξαρχής, ανοίγοντας το album με το 7λεπτο “Mt. Abraxas”, με τα φωνητικά του Θείου να μοιάζουν λίγο Ghostοποιημένα, δίνοντας ένα βαθύτερα ψυχεδελικό τόνο στο όλο εγχείρημα, μαζί με το παλαιομοδίτικο αργόσυρτο doom riff του.
Τραγούδια δυναμικά προσεγμένα, που δεν σου θυμίζουν απαραίτητα κάτι άλλο (δεν μπορείς να πεις με σιγουριά τουλάχιστον), ιδέες εκτελεσμένες ιδανικά με παραγωγή “εποχής” χωρίς να κουράζει με την “βρώμα” της και τραγούδια που θα μείνουν στο χρόνο, σαν το “Mind Crawler”.
To αρχέγονο doom των Sabbath, συναντά ξανά την proto-punk ψυχεδέλεια των Stooges και των MC5, με μια ατμόσφαιρα τρομαχτική σαν εκείνη των πρώτων δίσκων του Alice Cooper.
“Poison Apple”, “Desert Ceremony” έρχονται ένα ένα και αιχμαλωτίζουν τα εγκεφαλικά σου κύτταρα και σε αναγκάζουν να βουτήξεις στην ατελείωτη άβυσσο του μυαλού σου, χάνοντας την κάθε έννοια της πραγματικότητας. Στο δεύτερο κάνουν την εμφάνιση τους και οι Kyuss επιρροές, βαραίνοντας επιπλέον το κλίμα.
Το δυναμικό “Evil Love” σε σηκώνει από την άμμο της ερήμου και σε βάζει πάνω σε καλπάζων άλογο, βουρ για την κατάκτηση κάποιου στοιχειωμένου κάστρου που φαίνεται να είναι έργο του διαβόλου (“Devil’s Work”).
Θεωρώ πως οι Deadbeats μαζί με τους Ghost είναι τα νούμερο ένα group, που εκφράζουν βαριά ψυχεδέλεια, συνδυάζοντας πολλά διαφορετικά είδη του παρελθόντος με τον σκοταδισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μη σκιάζεστε, το σκοτάδι του Uncle Acid φωτίζει!
627 
