Ανοίγω ντουλάπα, από όπου βγάζω καμπάνα παντελόνι και λουλουδάτο εφαρμοστό πουκάμισο, καμιά μπότα με τακούνι και ίσως ένα από τα μεσάτα παλιά σακάκια. Αφήνω παχύ μουστάκι και άλουστα τα μαλλιά μου 2 μέρες για να φαίνονται πιο στρωτά. Μετά πατάω Play στο “Creating Meaning” των Σουηδών Oblivious.
Δεύτερη δουλεία μετά το “Goons and Masters” του 2009 και 4 χρόνια μετά, έρχονται πάλι με τον παλαιομοδίτικο ήχο τους να μας βάλουν λουλούδια στα μαλλιά.
Blues-αριστό rock που έχει τις ρίζες του στους Led Zeppelin και τους Black Sabbath και ακούγεται σαν τους Graveyard και τους Horisont. Μια από τις διαφορές με τους προαναφερθέντες είναι ότι ο τραγουδιστής είναι πιο βαρύτονης φιλοσοφίας και δεν αρέσκεται στο να πηγαίνει σε ψηλές περιοχής.
Η δύναμη τους είναι κατά τη γνώμη μου, το μπάσο αλλά και τα όμορφα κιθαριστικά riffs σε τραγούδια σαν το “Delude Darling”.
Όμορφη στιγμή και η σουηδόφωνη μπαλάντα “Bjölken i ditt öga”, καθώς και το “What a trip”, αλλά σε γενικές γραμμές δεν είναι κάτι απαραίτητο για τη δισκοθήκη μου, πλην κάτι ελπιδοφόρο.
Ενδιαφέρον album αλλά κατά τη γνώμη μου, πρέπει να δουλέψουν λίγο παραπάνω για να πιάσουν τα μεγάλα σουηδικά groups που κάνουν την ίδια ακριβώς δουλειά και καλύτερα, θα έλεγα.
669 
