Το ότι αυτό το album φιλοξενείται σε rock ιστοσελίδα, ζητάτε ευθύνη στους Prodigy και στους Korn που συνεργάστηκαν με dubsteppers.
Αυτά για είμαστε ξηγημένοι.
Οπότε αν σας απωθεί η ηλεκτρονική μουσική που συνδυάζει την drum n’ bass με το dubstep, με φωνητικές ρίμες που θυμίζουν Zach De la Rocha και μια γενική Prodigy αισθητική, καιρός είναι να πατήσετε το Χ πάνω δεξιά.
Όσοι δε μασάτε και συνεχίζετε, πρέπει να φορέσετε φόρμες και αθλητικά παπούτσια γιατί μυρίζει χορός που φέρνει κιλά ιδρώτα.
Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ δικαίως να το κρίνω, γιατί αν εξαιρέσεις κάποιες κιθαριστικές γραμμές που περνούν που και που, η σχέση του με το rock είναι όσο η δική μου με το tango. Αμυδρή δηλαδή!
Ξεσηκώθηκα με το εισαγωγικό “Church Bells”, κούνησα “περίεργα” τα χέρια μου στο “Plan 9” και γενικά δεν με έκανε να θέλω να κλείσω τον αναπαραγωγέα μου.
Δεν ξετρελάθηκα και ούτε το έβαλα δυνατότερα για να δείξω στον γείτονα μου το πόσο μου άρεσε, αλλά μπορώ να πω πως πέρασα όμορφα.
Δυστυχώς, δεν βρίσκω έναν καλύτερο τρόπο να το περιγράψω για αυτό το λόγο θα αφήσω τη μουσική τους να το κάνει. Γυαλιά ηλίου; Τσεκ!
612 
