Ρομαντικές ψυχές, εμπνευσμένοι δημιουργοί, χαρισματικοί μουσικοί, πάντα υπήρξαν οι καλύτερες τρικλοποδιές στην προοδευτική ακουστική μου και δεν το κρύβω χαιρόμουν την κάθε στιγμή που θα ξανά σηκωνόμουν.
Η έκπληξη αυτή την φορά φτάνει από την Franka De Mille και το Λονδίνο, και όσο να θες να επικεντρωθείς μόνο στην μουσική της δεν μπορείς να μην κολλήσεις έστω και για λίγο στην όμορφη παρουσία της, η οποία σίγουρα είναι και ένα από τα μεγαλύτερα χαρτιά της αφού σε προδιαθέτει να την ακούσεις, να την χαρείς, να την απολαύσεις.
Ερχόμενη από εποχές ρομαντικές που συνειρμικά και μόνο θα σε οδηγήσουν κάπου στο παρελθόν. Η Franka είναι ένας πολύ όμορφος άνθρωπος, και το καταλαβαίνεις αμέσως από τις πρώτες νότες που θα συναντήσεις στο άλμπουμ της “Bridge The Roads”. Η βιωματική πορεία του κάθε καλλιτέχνη γίνεται καθρέπτης στις μουσικές του. Έτσι και εδώ, έχουμε μια περίπτωση γυναίκας που δεν διστάζει να εκφράσει το κάθε της συναίσθημα άφοβα, να εκτεθεί, να αποκαλυφθεί όπως στο “Solo” αλλά και γενικότερα. Αν και το άλμπουμ ανοίγει ευχάριστα και ρυθμικά με το “Come On” δεν αργείς να μπεις -χωρίς να το καταλάβεις- στον συναισθηματικό της λαβύρινθο. Μαγικό και δραματικό ταυτόχρονα το “Gare Du Nord” στην οποία σύνθεση του, πιάνο, ακουστική κιθάρα, βιολί, ακορντεόν, και τα Αγγλικά και Γαλλικά ταυτόχρονα της Franka, σε κάνουν αβίαστα να το χαρακτηρίσεις μοναδικό.
Μέσα σε όλο το άλμπουμ βρίσκονται εκείνα τα οποία η καλλιτέχνης Franka, έχει σαν προτεραιότητες στην ζωή της. Την φύση, την ζωγραφική, τα ποιήματα, τις τέχνες, την φιλοσοφία, και όλο αυτό το αποτυπώνει στην μουσική της. 10 υπέροχες μουσικές προσεγγίσεις, (το τελευταίο κομμάτι “Gare Du Nord” σε unplugged μορφή.)
Ήχοι που αν ήθελες να τους κατατάξεις σε μουσικό ύφος, θα πήγαιναν κάπου εκεί, κοντά στο folk noir, americana, acoustic, goth folk, chamber pop,με συνοδεία πολλών οργάνων, με ένα τσέλο σε όλα τα κομμάτια πιστό σύντροφο, με ένα φλάουτο σε ρόλο σκιάς, και με μια φωνή καθάρια, κρυστάλλινη και τόσο μα τόσο σωστή. Στο “You’ll Never Know” έχεις τόσο έντονα το άρωμα των folk καταβολών, που είσαι σίγουρος πως μπορείς να μυρίσεις την φύση. Άλλο ένα κορυφαίο σημείο της στο άλμπουμ σε πιο noir διάθεση με έντονο το έγχορδο στοιχείο (βιολί και μαντολίνο) να κυριαρχούν είναι το “So Long”.
Μα πόσο καλή δασκάλα έχεις υπάρξει Patty Smith; Αναφερόμενη στην εξακρίβωση αυτή να προσθέσω πως καλλιτέχνες όπως η PJ Harvey, Kate Bush, Tori Amos βρίσκονται στις λίστες θαυμασμού της (και εμάς… και εμάς!).
Η Franka, αυτό το πλάσμα που δεν χάνει την αυθεντικότητα του και μοιράζει όλο της το είναι στην μουσική της, θα είναι και η πρώτη ανεξάρτητη καλλιτέχνης που θα επιλεχτεί από την British Phonographic Industry, για την καμπάνια “Why Music Matters” (μεταξύ Nina Simone, Beatles, Kate Bush, Louie Armstrong, John Martyn, Nick Cave). Η μπάντα με την οποία περιοδεύει αποτελείται από τους καλύτερους μουσικούς στην Ευρώπη και αυτό την κάνει ακόμα πιο αξιόλογη, ενδιαφέρουσα και ποιοτική.
Για την Franka, είναι η ίδια η κάθαρση, όταν αντί να πλάθεις ψεύτικες ιστορίες, αποτυπώνεις τα πραγματικά σου συναισθήματα σε μουσική, ίσως γιατί αυτό χρειάζεσαι στο τέλος. Και αυτό και μόνο έχεις ανάγκη.
Το “Bridge The Roads”, μπορείς να το δεχτείς σαν μουσική απόλαυση, σαν ένα μικρό κομμάτι ποιητικής τέχνης, μια αναγέννηση, είναι ακριβώς το σημείο που όλοι μας ψάχνουμε για να αλλάξουμε, να γεμίσουμε την ζωή μας, να προχωρήσουμε, και θα πρέπει να γεφυρώσουμε τους δρόμους, ναι, και αν δεν μπορούμε άμεσα, ας ξεκινήσουμε από το μονοπάτι.
721 
